Mijn boekenlijst 2019 vierde kwartaal

Overzicht gelezen boeken 4de kwartaal alweer. Wat gaat de tijd snel! Ook als je leest.

Wat vliegt de tijd! We zijn alweer eind december. Hoog tijd om mijn boekenlijst 2019 vierde kwartaal op jullie los te laten. 13 exemplaren deze keer, in het totaal 5.294 pagina’s. Zoals jullie van me gewoon zijn, lekker scanbaar met titel en sterren en een kort verslagje over wat het boek met me deed – als copywriter die van boeken houdt. Héél subjectief dus. Geniet ervan!

Wil je op de hoogte blijven van mijn gelezen boeken? Schrijf je dan zeker in op mijn nieuwsbrief via het invulveld rechtsboven. Doen!

Hier komt mijn boekenlijst 2019 vierde kwartaal aan: nummers 1 tot 5

Zomervacht door Jaap Robben
*****

Wat kan die man schrijven! Had al genoten van Birk, maar dit boek vind ik nog beter. Met een opeenstapeling van eenvoudige woorden en korte zinnen slaagt Robben erin een verhaal neer te pennen dat je naar de keel grijpt. Je moet het maar kunnen, een talent om jaloers op te zijn. Ik ben blij dat er een generatie schrijvers opstaat die vooral leesbaar schrijft in een taal die aansluiting vindt bij de wereld en de problemen van nu. Prachtig beschreven hoe een plicht – dag in dag uit passen op de gehandicapte broer die een maand in de caravan wordt opgevangen alleen omdat de immorele, marginale vader het opvanggeld wil innen – een daad van liefde wordt. Over hoe verschrikkelijk ouders kunnen zijn in hun verstikkende liefde voor hun kind (moeder) of in het totaal negeren ervan (vader). Inclusief kritiek op de overmedicatie van patiënten met een beperking. Knap boek!

De ontheemden door Amin Maalouf
*****

Prachtverhaal over de vriendschap tussen een groep mensen die verschillende godsdiensten aanhangen – moslim, christen, jood – en over de invloed daarvan op hun leven. Door de burgeroorlog in hun geboorteland ergens in de Levant zijn enkele van de jeugdvrienden geëmigreerd naar andere, verre landen. Als een van de achterblijvers in het thuisland sterft, probeert Adam een reünie te organiseren. Via de herinneringen die hij neerschrijft kom je geleidelijk aan meer te weten over zijn vrienden, een lach en een traan wisselen elkaar voortdurend af.

De verhalen gaan over opgroeien en volwassen worden en over de complexiteit van vriendschap tussen mensen met verschillende achtergronden, meningen en religie. Sommige inzichten zijn politiek niet zo correct, maar als lezer heb je begrip en sympathie voor alles en iedereen en voor elke opvatting en levenskeuze. Superknappe prestatie. Van deze schrijver lees ik zeker meer.

Nora Webster by Colm Tóibín
**

Colm Toibin en ik zullen nooit vrienden worden. Zijn “Het lichtschip van Blackwater” gaf ik één schamele ster en deze krijgt amper één sterretje meer. Ik had het nochtans kunnen voorspellen. Op de cover staat er in verheven woorden: “Een prestatie van het niveau van Madame Bovary, Anna Karenina en Mrs. Dalloway”. Geen van die drie heeft me echter ooit kunnen bekoren. Ik ben voorstander van een verhaal dat vooruitgaat, en niet ter plaatse blijft trappelen. Het boek vertelt over de Ierse Nora die haar gezin moet rechthouden na de dood van haar man. Je verneemt wat over de tijd waarin ze leeft, over de protesten in Derry, maar altijd zo oppervlakkig. Het verhaal kabbelt maar voort en is zelfs saai. Op het einde viel me op hoezeer Toibin in herhaling valt en het sterven van de grootmoeder pagina’s lang uitmelkt. Er bestaan véél betere Ierse schrijvers, zoals Sebastian Barry.

De volmaakte storm door Sebastian Junger
****

Een en al bewondering voel ik voor dit verhaal over de strijd van de mens tegen het water. Een roman kan je het eigenlijk niet noemen. Soms had ik de indruk een – weliswaar interessante – wetenschappelijke uiteenzetting te zitten lezen over de bouw van boten, hoe stormen ontstaan, wat er fysiek gebeurt als mensen verdrinken. Het verhaal van het vergaan van de vissersboot Andrea Grail is maar een kapstok om allerlei weetjes over schepen en stormen te vertellen. Maar wat voor een kapstok! Ik bevond me in het midden van de storm, was aan het meeleven, zelfs aan het mee verdrinken. En dat is wat een goed boek doet! Eigenlijk komt het erop neer dat geen enkel schip zich honderd procent kan beschermen tegen stormweer. Zeker nu niet meer met de opwarming van de aarde en de steeds hoger wordende verpletterende eenlinggolven. Eerlijk? Ik stap nooit meer onbevreesd een ferry op.

1793 door Niklas Natt och Dag
****

Dit boek is zoveel meer dan een misdadigersverhaal, het geeft een rauw beeld van het leven in Zweden in 1793. De tijd van de ideeën van de Franse Revolutie die op termijn zouden zorgen voor een omwenteling in de standenmaatschappij. Aan iedereen die zo gek is op het “grote” nationale verleden en koste wat kost een literaire canon in het leven wil roepen, geef ik de raad dit boek even ter hand te nemen. Het leven toen, amper 225 jaar geleden, was niet minder dan de hel. Geen enkele sociale zekerheid. Liegen en bedriegen? Nodig om te overleven. Moraal en scrupules? Onbekende begrippen. Verkrachte meisjes werden veroordeeld tot jarenlange folteropsluiting in een stikfabriek, terwijl hun verkrachters vrijuit gingen. Het boek heeft het over een monster en de schepping ervan. De boodschap? Niemand wordt als monster geboren, niemand wordt misdadiger zonder zelf ook slachtoffer te zijn geweest. Intrigerende, soms gruwelijke pageturner.

Dit boek noem ik dé ontdekking in mijn boekenlijst 2019 vierde kwartaal.

Boekenlijst 2019 vierde kwartaal: nummers 6 tot 10

Ster van het noorden door D.B. John
***

Als ‘Thriller van het jaar 2019’ uitgeroepen door Vrij Nederland en dus gelezen. Had ik anders wellicht nooit gedaan want ik ben niet zo’n thriller-detective-spionageromanlezer. Het zal aan mij liggen hoor, maar wat wordt beschreven is te ver van mijn bed, heel onlogisch en daardoor uiterst ongeloofwaardig. Nu weet iedereen dat Noord-Korea niet de meest paradijselijke plek is om te leven, maar bij de beschrijvingen van de kommer en kwel was ik me almaar aan het afvragen: in hoeverre is dit allemaal waar? Wat is feit, wat is fictie en wat kan worden benoemd onder het begrip “propaganda”? Want dat ook de Amerikanen daar sterk in zijn, weet iedereen. Met de nodige reserves dus, drie sterren, omwille van de zaken die ik toch heb bijgeleerd. Het verhaal zelf is echter verre van overtuigend, de schrijfstijl kan aangenamer, en dan dat Hollywood-einde! Verwachtte iets meer van de triller van het jaar.

De Stad van de Dromende Boeken door Walter Moers
****

Wat een plezier om deze ode aan de fantasie en lofzang op de literatuur te lezen. Man, wat een rollercoaster van een verhaal! De zich verplaatsende trappen, muren en vloeren in het labyrint deden me denken aan Harry Potter. De aanvallen van de vreemde wezens, onder meer de (“IEKS!”) zestien-potige spinxxxxen, deden me denken aan Indiana Jones. De hoofdrol wordt vertolkt door een lintworm, maar in mijn fantasie zag ik hem als een niet zo dappere, héél menselijke ridder. Fijn verhaal over boeken, ik vind het altijd leuk om over boeken te lezen, met veel verdoken referenties aan bestaande literatuur. Genoten van de prachtige illustraties en de uiterst creatief gevonden neologismen. Alleen al het woord spinxxxxen! Hoed af voor schrijver én vertaler. Twee minpuntjes: af en toe iets te lang. En dat prachtige beste verhaal ooit geschreven, daar wordt alleen over verteld. Je krijgt het helaas niet te lezen.

Een algemene theorie van het vergeten door José Eduardo Agualusa
*****

Ik vraag me af hoe het komt dat ik sommige boeken ‘maar’ vier sterren geef, terwijl ik er toch wel van genoten heb. Die vraag krijgt dan een automatisch antwoord als ik een boek van dit kaliber lees. Deze roman krijgt zonder nadenken het maximum van de sterren. Ik heb het twee keer na elkaar gelezen. Een unicum, want dat doe ik zelden of nooit. Zo onder de indruk was ik van het verhaal. Een recente geschiedenis van Angola – ik ben de ligging van dat land zelfs gaan opzoeken, ook al een unicum – aan de hand van een verhaal dat draait rond Ludo, een vrouw die zich heeft ingemetseld in haar appartement uit vrees voor de buitenwereld. Genoten van al die extra verhaallijnen van personages die dichtbij of van een afstand rond haar draaien. Geschreven in zo’n mooie, eenvoudige taal en stijl (prachtvertaling!) die me jaloers maken. Te ontdekken topliteratuur!

Trouwens mijn topboek van het jaar! De overduidelijke nr. 1 in mijn boekenlijst 2019 vierde kwartaal.

De vrouwen van mijn vader door José Eduardo Agualusa
***

Moeilijke roman over de zoektocht van een vrouw naar haar vader, een man met achttien kinderen bij zeven vrouwen. De hoofdstukken worden verteld vanuit het perspectief van één persoon, maar ook binnen de hoofdstukken verandert het perspectief regelmatig. Voordat je doorhebt welke persoon er nu weer aan het woord is, zit je pagina’s verder, en dat maakt het lezen lastig. Versta me niet verkeerd, de schrijfstijl is super en hoewel de vertelstructuur complex in elkaar zit, komt op het eind alles samen in een ‘Aha-zit-het-zo!’-moment. Maar als ik deze roman vergelijk met Agualusa’s werkelijk sublieme ‘Een algemene theorie van het vergeten’, vind ik deze roman duidelijk zwakker. Ook in ‘Vergeten’ vertelt hij het verhaal vanuit verschillende personages, maar met zoveel minder woorden die tegelijk zoveel meer zeggen. Ik herlas dat boek meteen omdat ik het zo prachtig vond. Hier heb ik een tweede leesbeurt nodig om alle details te doorgronden.

De rustelozen door Olga Tokarczuk
**

Dit boek is véél te druk voor zo’n rusteloos iemand als ik. Ik word graag meegesleept door een verhaal, maar hier is dat vrijwel onmogelijk. Tokarczuk springt van de hak op de tak. En als het dan toch eens lukt dat ik “in het verhaal zit”, begint ze plots aan een andere hak en vliegt ze naar weer een andere tak. Na 150 pagina’s heb ik het wel gehad, ik kap ermee. Er staan nog te veel te lezen boeken in mijn boekenkast om verder te gaan in een verhaal dat me enorm enerveert. Het idee dat ik nog 250 pagina’s door moet! Dit boek gaat naar een vriendin die het eens wil proberen, het gaat tenslotte om een Nobelprijswinnares. Ik hoop dat zij het wel kan smaken. Qua taal heb ik mooie dingen gelezen en er passeerden een aantal originele metaforen. Daarom twee sterren.

Boekenlijst 2019 vierde kwartaal: nummers 11 tot 13

Elke ochtend de zee door Karl-Heinz Ott
****

Het leven is soms wild als de zee, soms kabbelend als water in een meer. Ben je succesvol, dan heb je vrienden. Gaat het minder, dan laten mensen je vallen. Kan tellen als boodschap. Sonja is dertig jaar lang manager van een luxehotel aan de Bodensee. Haar man Bruno krijgt als chef-kok zelfs een Michelinster. Die ster brengt torenhoge kosten met zich mee, het hotel gaat failliet en Bruno pleegt zelfmoord. Broer Arno wil alles overnemen, inclusief de schulden, maar alleen als Sonja verdwijnt. Ze verhuist naar een vervallen pension in een Welsh dorp waar het elke dag regent. Vanop de hoge klippen heeft ze een prachtig zicht op zee en golven en overdenkt ze haar leven. De analyse die ze van zichzelf maakt blijkt verre van positief. Fraaie beschrijvingen van water, zee en golven illustreren hoe ze zich voelt. Hamvraag: zal ze springen? Melancholisch verhaal, mooie taal en vertelstructuur.

De wereld van gisteren door Stefan Zweig
****

Ik weet nu een pak meer over het begin van de 20ste eeuw, de periode voor en tussen de twee wereldoorlogen. Interessante, vlot lezende biografie over het toch wel spectaculaire leven van de Oostenrijke Joodse schrijver Stefan Zweig. Een man die het geluk had in het middelbaar onderwijs in een groep terecht te komen die bezeten was van kunst, cultuur en literatuur. Die passie zou zijn hele leven vormgeven. Indrukwekkend tijdsbeeld. Wel verbazingwekkend hoe veel bekende schrijvers, artiesten, wetenschappers, filosofen en componisten Zweig tot zijn vriendenkring kon rekenen. Hoewel er op de achterflap staat dat Zweig en zijn vrouw op 62-jarige leeftijd samen zelfmoord pleegden in ballingschap, is er in het boek vrijwel geen woord over zijn vrouw(en) te vinden – één zinnetje zegt dat hij twee keer trouwde. Zweig heeft het voortdurend over ‘ik’ en ‘mijn’ en geen enkele keer over ‘ons’. Hij vond zijn bekende vrienden overduidelijk belangrijker. Minpuntje.

Het laatste boek in deze boekenlijst 2019 vierde kwartaal gaat over de periode een eeuw verder, het begin van de 21ste eeuw in Europa. Ik had gehoopt die kanjer op tijd uitgelezen te krijgen. En dat is gelukt! BIG SMILEY. Hier volgt het verslag.

Grote verwachtingen: in Europa, 1999-2019 door Geert Mak
*****

Geert Mak geeft verslag van de eerste 20 jaar van de 21ste eeuw, als vervolg op zijn magistrale ‘In Europa’ dat liep tot 1999. Dat jaar, en de nieuwe eeuw die erop volgde, was er één vol grote verwachtingen. Dat veranderde al in 2001 door de aanslag op de Twin Towers. Vanaf dat moment werd elke allochtoon beschouwd als een gevaarlijke moslim, vierde het racisme hoogtij en begon (extreem) rechts aan een steile opgang. De bankencrisis in 2008 ontwrichtte de maatschappij totaal. Tot op vandaag zijn de negatieve, soms ronduit dramatische gevolgen voelbaar bij de ‘gewone’ burger. En de schuldigen? Die gingen vrijuit. Sindsdien spannen nationalisme, polarisatie en populisme de kroon. Europa is een zwalpend continent dat geen vuist meer kan maken. De Brexit-saga laat je met open mond achter, de immigratiepolitiek wordt gedelegeerd aan Turkije en Irak, de wereld en het milieu lopen op hun laatste benen…

Neen, echt opbeurend kan je dit boek niet noemen. Mak blijkt trouwens een immense hekel te hebben aan Trump en wijdt er relatief veel pagina’s aan. Van sommige passages heb ik echt genoten, ik kopieer er zo eentje. “We zagen een onophoudelijke reeks stunts. En we zagen vooral een psychiatrisch probleem, iemand met een ernstige persoonlijkheidsstoornis die in een normaal bedrijf zo snel mogelijk uit iedere leidinggevende functie zou zijn verwijderd. Nu regeerde hij het machtigste land op aarde.” Geert Mak doorweeft zijn uiteenzetting met persoonlijke verhalen van mensen die het slachtoffer zijn van de maatschappelijke veranderingen. Je voelt de ontberingen als het ware aan den lijve. Knap! Lezen die handel, je krijgt een globaal beeld van wat er gaande is. Het boek leest vlot en is verstaanbaar, hoe moeilijk sommige onderwerpen ook zijn.

© C’bon, freelance copywriter en copywriter SEO

Bekijk al mijn recencies op Goodreads.

Ook geïnteresseerd in een van de onderstaande blogs?