Eind maart? Hier is mijn boekenlijst 2019 eerste kwartaal
Veel leesplezier met mijn boekenlijst 2019 eerste kwartaal, chronologisch gerangschikt. Ik wacht niet tot het einde van het jaar om mijn gelezen boeken door te spelen, en ik doe het ook niet meer om de zes maanden, want ik lees gewoon veel te veel! Vanaf nu schotel ik je mijn lijstje gelezen boeken voor om het kwartaal. Volgens het beproefde stramien, scanbaar, met titel en sterren en een heel korte bespreking van wat het boek voor mij heeft betekend, in maximaal 150 woorden. Ik noem het geen recensies, gewoon korte verslagjes, meer tegen het vergeten dan voor de volledigheid.
Houd je niet van boeken, dan skippen jullie deze blog maar. De naakte cijfers? In de eerste drie maanden van 2019 heb ik 17 boeken gelezen, samen goed voor 6.745 pagina’s. Ik sta er zelf versteld van, en dat allemaal in de pauzes tussen al mijn werk!
Contents
- 1 Hier komt die aan: mijn boekenlijst 2019 eerste kwartaal
- 2 Al vijf boeken voorbij in mijn boekenlijst 2019 eerste kwartaal
- 3 Al tien boeken voorbij in mijn boekenlijst 2019 eerste kwartaal
- 4 En al vijftien boeken voorbij in mijn boekenlijst 2019 eerste kwartaal
- 5 Tot hier mijn boekenlijst 2019 eerste kwartaal
Hier komt die aan: mijn boekenlijst 2019 eerste kwartaal
Voorbij de grenzen door Rudi Meulemans
***
Meulemans reconstrueert het leven van de homoseksuele Amerikaanse schrijver Glenway Wescott en baseert zich daarvoor op archiefstukken exclusief bewaard in de Beinecke Library: brieven, manuscripten, fotomateriaal… Door zich te verdiepen in het leven van Glenway heeft Meulemans het idee dat hij en zijn vrienden ook zijn persoonlijke vrienden worden, en dat hij zijn eigen leven scherper ziet. Leerrijk boek, maar toch met enkele kanttekeningen. Dat er geen foto’s instaan vind ik het grootste manco. Meulemans heeft het dikwijls over de erotische fotoshoots die plaatsvonden in Glenways vriendenkring. Maar behalve op de cover zie je er geen. Verder gaat het vooral over seks en driehoeksverhoudingen, dames inclusief. Elk boek over homoseksualiteit dat ik ooit heb gelezen gaat trouwens over seks. De seksuele moraal in die milieus is, laten we zeggen, een stuk losser dan in de heteroseksuele wereld. Of is het daar gewoon minder verdoken? Vlotte schrijfstijl.
Wees onzichtbaar door Murat Isik
****
Ik heb dit rauwe verhaal graag gelezen, weliswaar met een wat beklemmend en onwennig gevoel. De Turks-Nederlandse jongen Metin groeit op in een problematisch gezin in de Bijlmer, hét junkiegetto van Amsterdam. Maar het is vooral de tirannieke vader – lui, egocentrisch, narcistisch, gok- en alcoholverslaafd en lijdend aan hoogheidswaanzin – die een onveilig gevoel veroorzaakt en zijn gezin tot wanhoop drijft. Eén klein weerwoord volstaat om met zijn vuisten kennis te maken. Je stil en onopvallend gedragen is de enige manier om met hem om te gaan. Op school is het niet veel beter, ook daar kruipt Metin in het stilste hoekje om niet in de kijker te lopen van de pestkoppen…
In een heel leesbare stijl krijg je een verrassende inkijk in het leven van migranten. Vrouw, zoon en dochter grijpen de kansen die ze krijgen met beide handen aan, in tegenstelling tot de alles beter wetende mislukking van een vader. Lang geleden dat ik nog zo’n hekel heb gehad aan een romanpersonage.
Grand Hotel Europa door Ilja Leonard Pfeijffer
****
Ik houd van dat erudiete en humoristische proza van Ilja. Al vanaf de eerste pagina botste ik op prachtige en originele metaforen. Die uitgebreide woordenschat en bagage aan culturele weetjes! Ilja heeft het over hoogstaande onderwerpen in superlange maar toch altijd vlot lezende zinnen. Hij kijkt naar zijn eigen leven én naar buiten, en de empathie waarmee hij dat alles beschrijft, is nog groter. Maar waarom slechts 4 en geen 5 sterren? Omdat de zoektocht van hem en Clio naar het verdwenen schilderij van Caravaggio er voor mij niet had bij gehoeven. En die ‘interviews’ met deskundigen ook niet: te veel non-fictie voor een roman. Het boek deed me af en toe denken aan de Toverberg. Ook hier praten de bezoekers in een verheven taaltje met elkaar, maar gelukkig over interessanter onderwerpen.
Ilja schotelt je een spiegel van de maatschappij voor. Europa is een openluchtmuseum geworden met maar één rijkdom: zijn culturele verleden en culinaire genoegens. Tel die twee samen en je krijgt een boom van toeristen. Op het eerste gezicht oké. Op het tweede gezicht – en dat is wat Ilja aankaart – zie je dat toerisme alles stuk maakt. Europa staat open voor kapitaalkrachtige bezoekers die haar even rijke verleden willen aanschouwen, maar weert anderen die naar hier komen op zoek naar een toekomst. Goed en leerrijk boek van toch wel een van mijn favoriete schrijvers.
De polyglotte geliefden door Lina Wolff
****
Weet je wat een boek goed maakt? Niet alleen de stijl, de beeldtaal en het verhaal – alhoewel die zaken uiteraard niet te onderschatten zijn – maar zeker ook de structuur. Mijn favoriete boek van 2018, “Het wordt spectaculair. Beloofd” van Zita Theunynck, vertoonde zo’n originele opbouw (lees mijn favorietenlijstje 2018). Ook hier vind ik de manier waarop het verhaal gestructureerd is een enorme meerwaarde. Centrale figuur is schrijver Max. In het eerste deel gebeuren er heel rare dingen rond Ellinor. Ik dacht soms: Wat is dat hier? Waarom gebeurt dit? Wie doet nu zoiets? Hoe zit dit? Geleidelijk aan kom je in het tweede – over Max zelf – en derde deel alles te weten. Alle details vallen op hun plaats. Alles wat gebeurd is, krijgt betekenis. I like. Vlotte stijl, intelligent verhaal, karakters waar je mee meeleeft. Meer moet dat soms niet zijn.
De dood van Murat Idrissi door Tommy Wieringa
****
Sterk en aangrijpend boek. Of misschien beter novelle, want deze amper 100 pagina’s had ik op een uur uit. Maar wat voor een uur. Opmerkelijke stilistische opeenvolging van heel korte zinnen, en ik betrap me erop: die stijl ligt me wel. Gerbrand Bakker en Thomas Verborgt gebruiken die ook. Dit boek was voor mij een echte oogopener. Geschreven op basis van een rechtszaak: het blijkt dat er in Zuid-Spanje veel lijken van migranten worden gevonden, zomaar langs de weg. Migranten die hun zoektocht naar een betere toekomst met de dood moeten bekopen. Ik verklap niets: de titel van het boek vermeldt al dat Murat sterft.
Wat me frappeerde was de houding van de meisjes die dit veroorzaakt hebben. Vooral één ervan doet alsof er niets is gebeurd en leeft gewoon verder. Deed me denken aan Het Diner van Koch: die moraal die ver te zoeken is. Pijnlijk.
Al vijf boeken voorbij in mijn boekenlijst 2019 eerste kwartaal
Aardedonker, zonder sterren door Stephen King
****
Ik geef het grif toe. Stephen King is my guilty pleasure op het vlak van boeken. Ik ben niet zo’n tv-kijker, maar wel gek op detective- en politiefeuilletons waarin op zoek wordt gegaan naar de misdadiger en diens motieven. Stephen King is het equivalent in literatuur. In dit geval heeft hij het in drie verhalen en een novelle over hoe gewone mensen zich gedragen als ze worden geconfronteerd met het ergste. Zoals we van Stephen King gewoon zijn, is dat vrij gewelddadig. In elk van de gevallen begreep ik de daden wel, en dat vond ik toch opvallend. Ik zat mezelf voortdurend af te vragen wat ik zou doen in zo’n situatie. Knap!
Elk verhaal in één ruk uitgelezen en vaak op het verkeerde been gezet. Maar niets in de verhalen doet gezocht aan – iets wat wel vaak voorkomt in de hierboven vermelde tv-feuilletons. Een rasverteller die King. Deze zinnen vielen me op, door het spelen met woorden en hun verschillende betekenissen: ‘Kom je, Darcy?’ (uitnodiging voor een eerste afspraakje) Ze kwam. En ze kwam ook op de huwelijksnacht. Daarna niet vreselijk vaak, maar nu en dan.
Mr. Mercedes door Stephen King
**
De minst goede Stephen King-roman die ik tot nu toe heb gelezen. En een van de minst goede in mijn boekenlijstje 2019 eerste kwartaal. De verhalenverteller is er nog wel, maar dat diepere, duistere, spannende, horrorachtige dat King zo typeert heb ik niet aangetroffen. Ik had de indruk een doordeweekse politieroman te zitten lezen van een middelmatige schrijver. Eerlijk? Dat genre beheerst R.J. Ellory zoveel beter. Neen, wat Stephen King voor mij zo’n goede schrijver maakt ben ik in deze roman niet tegengekomen. En dat was wel overvloedig aanwezig in romans als 22-11-1963 (vijfsterrenboek), of in zijn ouder werk als Carrie, The Shining, It, Cujo, Christine … Jammer. Een beetje een tegenvaller deze, want ik ben zoveel meer gewoon. Was de schrijver niet King geweest, ik had drie sterren gegeven. Maar nu dus amper twee, omdat King veel beter kan. Dat heeft hij ondertussen meermaals bewezen. Interesse in mijn blog over zijn boek Over leven en schrijven?
Zou dit het slechtste boek zijn in mijn boekenlijst 2019 eerste kwartaal?
Een zachte hand door Leïla Slimani
***
De roman begint met het einde – “De baby is dood” – en keert zo terug naar het begin. Louise, de schijnbaar perfecte oppas, doodt de twee kindjes waar ze dag in dag uit op past en probeert daarna de hand aan zichzelf te slaan. Hoe het zo ver is kunnen komen wordt langzaam duidelijk. Erg uiteraard. Maar nog erger vond ik het relaas over de hard werkende ouders, dat tegelijk een aanklacht is tegen de grote sociale druk in onze huidige maatschappij. Huismoeder zijn levert je geen greintje respect op, gaan werken en een nanny nemen om je kinderen op te voeden dan weer wel. Hen de hele week niet zien omdat je elke dag tot 23 uur werkt. Voor je baas, voor jezelf, voor je carrière. Daar kromp mijn maag pas van samen. Slimani gaat de morele vraagstukken niet uit de weg in dit strak geschreven boek. Komt wel binnen.
Het stenen matras door Margaret Atwood
****
Inderdaad, absoluut innemende vertellingen van een van de beste schrijfsters die ik ken: Margaret Atwood. Ik ben niet zo voor kortverhalen, maar deze heb ik graag gelezen. Veel van de negen vertellingen hebben een sf-randje, en dit boek heeft me bijgebracht dat ik dat wel kan smaken. Het merendeel van de verhalen gaat over oudere, zelfs bejaarde mensen. Die worden niet voorgesteld als zure, wel als aimabele en fijne persoonlijkheden, met een gevoelsleven waar je u tegen kunt zeggen. Met evenveel wensen, gedachten en voornemens als personen die jonger zijn. Sommigen hebben spijt over voorbije zaken, maar ondergaan dat lijdzaam. Anderen nemen dan weer wraak. In beide gevallen zat ik genietend te lezen. Het laatste verhaal hakt er wel op in: buiten bij een bejaardentehuis roepen betogers op die oude mensen maar in de fik te steken, want ze hebben ons een wereld nagelaten die om zeep is.
Met oprechte deelneming door Erling Jepsen
***
3,5 ster. De papa die hij al negen jaar niet meer heeft gezien, omdat de papa hem niet meer wou zien, is gestorven. Allan stuurt een kaartje naar de mama met de boodschap “Met oprechte deelneming”. De mama nodigt hem uit om nog eens langs te komen, samen met zus Sanne. Sanne lag als kind regelmatig op de bank met papa, en dat heeft nog steeds zijn gevolgen. Ze heeft last van zwakke zenuwen en neemt de ene pil na de andere. Het bezoek levert een carrousel aan nieuwe inzichten en waarheden op, het ene detail na het andere komt naar de oppervlakte. Blijkt dat de laatste maanden, zelfs jaren van de vader toch wel vrij tumultueus verlopen zijn.
Het boek deed me qua sfeer denken aan Festen. Al die onverwerkte jeugdtrauma’s in een besloten gemeenschap waar iedereen alles weet van de ander, of net niet wil weten en opzij kijkt. Graag gelezen, ik houd wel van die boeken waar elke extra pagina weer iets nieuws brengt. Vlotte schrijfstijl. Soms wat ongeloofwaardig.
Al tien boeken voorbij in mijn boekenlijst 2019 eerste kwartaal
De waarheid en andere leugens door Sascha Arango
***1/2
Pageturner. Dacht dat ik een interessant boek van een of andere exotische Zuid-Amerikaanse schrijver op de kop had getikt. Blijkt het bij nader inzicht om een Duitser te gaan die afleveringen voor Tatort schrijft. Maar niet getreurd, ik hou wel van een misdadigersverhaal. Interessant vind ik de inkijk in het brein van een psychopaat die toch af en toe zijn slechtheid doorbreekt met goede daden. Ik weet uiteraard niet in hoeverre de schrijver zich heeft gedocumenteerd over psychopaten en hun gedrag, maar telkens opnieuw viel me op dat, zodra hoofdpersoon Henry zegt: “Ik ga het goede doen”, hij gewoon het tegenovergestelde doet. Het verhaal heeft enorm veel vaart. Als lezer race je van de ene verwikkeling naar de andere, en telkens opnieuw slaagt Henry erin zich eruit te praten. Of dat ook op het einde gebeurt? Zeg ik niet, lees het boek maar zelf. Graag gelezen.
De deur door Magda Szabó
*****
Prachtverhaal met knappe vrouwelijke karaktertekeningen. Dit boek vertelt over de relatie van de schrijfster met haar huishoudster, in het Budapest van na WOII, 20 jaar lang. Een relatie met hoogtes, maar vooral veel laagtes, en dat heeft alles te maken met dat uiterst eigenzinnige karakter van de huishoudster. Mocht ik zo’n huishoudster hebben, zo eigenwijs, zo tegen alles, zo totaal op zichzelf, zonder ook maar een greintje behoefte aan vriendschap, ik zou ze buiten sjotten. Ze heeft enkel positieve gevoelens voor haar katten en voor de vondelingenhond van de schrijfster, en zelfs hem slaat ze een gebroken rib wanneer hij niet gehoorzaamt. Vreemd genoeg kreeg ik naargelang het verhaal vorderde en de intrige duidelijker werd, via een tipje van de sluier hier, een ander daar, sympathie voor dat verschrikkelijke mens. Daarom de vijf sterren, want enkel goede literatuur is daartoe in staat.
Conclusie? Tot nu toe de beste van mijn boekenlijstje 2019 eerste kwartaal.
Het enige verhaal door Julian Barnes
*
Het beste aan dit boek? De titel en de verklaring ervan: elk koppel denkt dat hun verhaal volstrekt uniek is. Niet dus. Erger is dat het terugkijken op de beginperiode van hun “enige” liefdesverhaal soms de enige reden is waarom koppels bij elkaar blijven. In de eerste pagina’s vind ik het verhaal best oké, 19-jarige gaat een liefdesrelatie aan met een getrouwde moeder van 48. Maar dan zakt alles als een pudding in mekaar en botst ik op het een na het andere cliché. Er is niet alleen het leeftijdsverschil, er is ook het verschil in rugzakjes van beide geliefden, wat leidt tot alcoholisme bij de vrouw, ergernissen en leugens, tot dementie. De auteur dementeert precies ook, want hij valt van de ene irritante herhaling in de andere. Op het einde wordt het boek precies een essay over liefde en relaties. Niet goed!
Om eerlijk te zijn, nog net niet hét slechtste boek in mijn boekenlijst 2019 eerste kwartaal. Dat volgt nog.
Morgenster door Dirk Van Boxem
****
Nu ik alles weet over de ontstaansgeschiedenis van Morgenster, een huis in de Antwerpse Cogels-Osylei, wil ik de gevel in de vorm van het gelaat van een vrouw met eigen ogen gaan bekijken. Heel graag gelezen, niet alleen omdat het een inkijk geeft in de maatschappij uit begin deze eeuw, maar ook omdat het de positie van de vrouw in de kijker zet. Toen was die nog volledig afhankelijk van de grillen van de man. Ook de vraag naar meer rechten voor de arbeiders krijgt veel aandacht. Mooi tijdsbeeld in een rechttoe-rechtaanstijl die me ligt. Puntgave tekst met korte zinnen, veel dialogen en een beperkt aantal gedachtestromen. Dat alles zorgt voor vaart en daar houd ik van. Ik ben aan het ploeteren in ‘Een geschikte jongen’, een vuistdik boek over Indië vol details en daarom tergend traag! Dit boek las ik tussen twee lange hoofdstukken door. Wat een positief verschil!
De leestip door Shelly King
*
Even een tussendoortje bij het dikke, vrij moeilijke boek dat ik aan het lezen ben. Kon al voorspellen dat het een lichtgewicht zou zijn, dat zie je al aan de cover. Een kat tussen een stapel boeken, en als titel: ‘De leestip’. Maar dat dit boek zo’n onbenul zou zijn, dat had ik zelfs in mijn meest cynische bui niet voorzien. ‘De leestip’ is niet meer dan een romantisch lichtgewicht. Eender welke pocket uit de Bouquet-reeks is beter en zeker overtuigender qua romantiek. Dom verhaal, stomme personages, verschrikkelijke stijl, en geschreven door een jonge socialemediamadam. Een beloftevol debuut, zegt de achterflap. Dit is echt de laatste keer dat ik een tekst op de achterflap geloof. Mijn tip aan de schrijfster? Beperk je tot sociale media, daar hoeft het niet zo hoogstaand literair te zijn. Deze pocket gaat naar het boekenkastje, ik hoef er zelfs geen boek voor in de plaats.
Deze gaat overduidelijk aan de haal met de titel ‘Het slechtste boek uit mijn boekenlijst 2019 eerste kwartaal’.
En al vijftien boeken voorbij in mijn boekenlijst 2019 eerste kwartaal
Dagen zonder eind door Sebastian Barry
****
Sebastian Barry is een van de beste Ierse schrijvers die ik ken. Ook dit verhaal gaat over een van zijn uitgeweken familieleden naar de VS. Je krijg eerst de gruwel van aanvallen van en op Indianen voor de kiezen, later een paar veldslagen in de Amerikaanse burgeroorlog. Daartussenin lees je het menselijke verhaal van de liefde van een soldatenhomokoppel voor elkaar en hun geadopteerde Indianendochter. Nu heb ik al veel gelezen over die Amerikaanse ‘fronteer’ en de verschrikkelijke gewelddaden die met de pionierstijd gepaard gingen. Barry slaagt er echter in alles heel empathisch onder woorden te brengen in een uitmuntende schrijfstijl. Die prachtbeschrijvingen van onmetelijk uitgestrekte Amerikaanse vlaktes die je op de rug van een paard moet doorkruisen. Het gevaar. De pijn. De eenzaamheid. Het harde leven. En inderdaad, ook het geweld. Dat Barry de menselijkheid nooit uit het oog verliest, maakt zijn boeken zo leesbaar.
De geschikte jongen door Vikram Seth
***
Heel lang gedaan over dit boek van 1357 bijbelpapierdunne pagina’s boordevol kleine letters. Tussen de lange en soms moeilijke hoofdstukken in las ik dunnere boeken, ter afwisseling. Want dit is inderdaad geen eenvoudig boek, niet qua inhoud en ook niet qua stijl. De hoofdstukken over de zoektocht naar de liefde en de geschikte jongen zijn aangenaam leesvoer. Maar de rest is doorbijten. Zoveel verschillende personages, die bovendien allemaal met verschillende namen worden aangesproken, naast de wirwar van godsdiensten, talen, kasten … Als Westerse buitenstaander uiterst moeilijk te volgen. Vooral de hoofdstukken over het politieke gekonkel waren zware, onbegrijpelijke kost. Toch een goed idee gekregen van de complexe Indiase samenleving in de jaren 1951-1952. Ik zie Indiërs nu als mensen met een heel dramatische inborst. Hoe die reageren op zaken waar wij onze schouders voor zouden ophalen! Soms zo overdreven dat het grappig wordt. Toch wel de helft te lang.
Tot hier mijn boekenlijst 2019 eerste kwartaal
Ziezo, dat waren ze, de 17 stuks in mijn boekenlijst 2019 eerste kwartaal. Mijn ultieme tip? Lees ‘De deur’. Wat een oogopener van een roman.
Ondertussen is ook mijn boekenlijst 2019 tweede kwartaal verschenen… Mocht je interesse hebben.