Begin juli? Tijd voor mijn boekenlijst 2019 tweede kwartaal

Hieronder vind je mijn boekenlijst 2019 tweede kwartaal. Zoals vanouds in chronologische en scanbare volgorde: titel, naam auteur, aantal sterren en een kort verslagje van maximaal 150 woorden van wat het boek voor mij heeft betekend. In naakte cijfers komt het hierop neer: in de maanden april, mei en juni 2019 heb ik 15 boeken gelezen, samen goed voor 6.384 pagina’s. Alweer de moeite, en er zitten een aantal kleppers tussen! Misschien behoren ze binnenkort ook tot jouw boekenlijst 2019?

In april, mei en juni 2019: 13 boeken gelezen…

Ben je naast deze boekenlijst 2019 tweede kwartaal ook geïnteresseerd in enkele van mijn vroegere literaire overzichtslijsten, zoals mijn lijst boeken gelezen in januari, februari en maart 2019? Abonneer je dan op mijn blogs bovenaan in de rechterkolom. Ik publiceer heel regelmatig nieuwe lijsten, want ik ben een boekenveelvraat. Zeker doen!

Hier komt mijn boekenlijst 2019 tweede kwartaal aan:

Otmars zonen door Peter Buwalda
*****

Na zeshonderd wervelende en letterlijk verslavende pagina’s waarin veel verhaallijnen worden uitgegooid maar niet volledig uitgewerkt, weet ik nog steeds nagenoeg niets. En moet ik wachten op het tweede en derde deel. Eerlijk? Ik wist niet dat dit boek twee vervolgboeken krijgt. Dat zullen de recensies wellicht duidelijk hebben gemaakt, maar die lees ik niet omdat ze soms te veel informatie prijsgeven. Ik wou gewoon het tweede boek van Peter Buwalda lezen omdat ik ‘Bonita Avenue’ jaren geleden zo’n klasbak vond. Ik voel me een beetje bekocht. Rond pagina 570 begon ik het door te hebben dat dit complexe, gelaagde verhaal onmogelijk kon worden afgerond in de luttele pagina’s die nog volgden. Eerlijk? Dit vind ik geen manier van werken! De lezer zo verlekkerd maken en dan eindigen zonder ook maar één afgesloten verhaallijn. Ongeduldig balen dus. Maar ik eindig positief. Wat een prachtverhaal boordevol sublieme karaktertekeningen.

De rechtvaardigen. Hoe een Nederlandse consul duizenden Joden redde door Jan Brokken
*****

Uitermate goed gedocumenteerd en vlot geschreven verhaal dat verschillende verhaallijnen combineert. Die vlotte schrijfstijl waarmee hij het verleden tot leven wekt, is intussen het handelsmerk geworden van Jan Brokken, ook zijn Dostojewski-roman De Kozakkentuin is subliem. De Rechtvaardigen beschrijft het levensverhaal van de Nederlandse consul Jan Zwartendijk die duizenden uitreisvisa verleende aan joden. Zwartendijk kreeg na de oorlog amper vier reacties van mensen die het hadden gehaald, en daarom vreesde hij dat hij duizenden joden de dood in had gestuurd. Gelukkig was het omgekeerde het geval, maar dat heeft hij dus nooit geweten. Het boek staat boordevol indrukwekkende passages. Voor mij zijn dat de aangrijpende verhalen over de miljoenen vermoorde joden, en vooral ook over de onmenselijke manier waarop en hoe dat allemaal is kunnen gebeuren. Verplicht leesvoer en broodnodig nu de laatste overlevenden uitsterven.

Ook geïnteresseerd in mijn uitgebreider blog over De Rechtvaardigen?

Twee broers door Jhumpa Lahiri
****

Mijn tweede boek over Indië dit jaar, en alweer zat ik af en toe hoofdschuddend te lezen. Wat een moeilijk land, met al die verschillende religies die elkaar naar het leven staan, de armoede, de hopeloze politieke situatie, en die aloude gebruiken die het leven onleefbaar maken. Ik denk aan de traditie van het uithuwelijken van de kinderen. Als de zoon met een zelfgekozen vrouw thuiskomt volgt enkel afkeer voor het nieuwe gezinslid. Dit is het verhaal van twee broers die nauw met elkaar verbonden blijven, ook nadat een van hen sterft. De vrouw van de dode broer wordt de vrouw van de levende. Het kind van de een wordt het kind van de andere. Dat wordt echter geheim gehouden en vormt meteen de basis van miserie. Omdat de afwezigen hun stempel blijven drukken op de levenden, gaat iedereen uiteindelijk ongelukkig door het leven. Meeslepend en dramatisch verhaal dat bijblijft.

Uit het dagboek van een konijnenfokker door Erling Jepsen
**

Kinderlectuur over de dertienjarige jongen Allan in Zuid-Jutland die wat wil bijverdienen, een konijnenfarm begint en twee vrienden inschakelt als knecht. Een ervan is de nozem van het dorp die schiet op alles wat beweegt. Tussendoor is er het verhaal van zus Sanne die niet meer thuis woont, maar in een pleeggezin, omwille van iets wat tussen haar en papa is voorgevallen. Wat dat is, wordt nergens duidelijk, maar sindsdien kijkt het dorp de vader met de nek aan. Had de indruk een mislukt boek van John Boyne aan het lezen te zijn. Die mikt met zijn boeken op adolescenten, maar evengoed op volwassenen, en vertelt ook dikwijls verhalen vanuit het perspectief van kinderen. Maar er is geen vergelijk mogelijk. Dit verhaal heeft een nietszeggende plot. Bij Boyne zit er tenminste altijd een maatschappelijke of historische boodschap achter. Grootste tegenvaller in mijn boekenlijst 2019. Lichtpuntje is de altijd aanwezige humor.

De terugkeer van Jossel Wassermann door Edgar Hilsenrath
****

In een deportatietrein vol joden vertelt Jankl het levensverhaal van zijn oom Jossel. Het resultaat is een boeiende, bijzondere en ontroerende familiegeschiedenis, verteld in geuren, kleuren, uitweidingen en herhalingen, stopwoorden, details, en de nodige humor… Ik dacht regelmatig terug aan Hilsenraths meesterwerk ‘De nazi en de kapper’, ook daar loopt de zwarte humor als het ware van de pagina’s af. Hilsenrath doet er goed aan de verhalen over het leven van de Europese joden in de jaren voor WOII op papier te zetten, want dat is de enige manier om ervoor te zorgen dat hun kostbaarste bezit, hun geschiedenis, niet verloren gaat. Maar die zal blijven voortleven, want hij wordt doorverteld en verspreid, onder meer door de wind die op het dak van de trein meeluistert. Intrigerend verhaal. Joodse schrijvers zijn geboren verhalenvertellers en dat geldt zeker voor Hilsenrath. Zijn sierlijke en vloeiende schrijfstijl blijft een plezier om te lezen.

Vanaf hier volgen de vijf boeken gelezen op een week vakantie in Cyprus, zo werd mijn boekenlijst 2019 tweede kwartaal meteen een pak uitgebreider.

Wat de jongen zag door Ben McPherson
***

Eerste vakantieboek in Cyprus. Omdat ik er een rustige leesvakantie van wou maken, had ik een e-reader geleend, kwestie van geen stapel boeken te moeten meesleuren. Ben begonnen met dit vlot lezende en niet al te moeilijke verhaal. De inhoud? De buurman wordt dood aangetroffen in bad, en dat levert een cascade op van onverwachte wendingen. Minpuntje? Ik vond het verhaal psychologisch ontzettend moeilijk te volgen. Zowel de houding van de man tegenover zijn ontrouwe vrouw, als de houding van de ouders tegenover hun zoon is zeer moeilijk te vatten. Dit lijkt wel een religieus boek met de onderliggende boodschap om iedereen te vergeven. Toch een beetje ongeloofwaardig allemaal. Op de helft van het boek had ik trouwens door hoe het zat, en dat is niet zo’n positief punt voor een thriller…. Drie sterren voor vlotheid dan maar.

Jas van belofte door Jan Siebelink
**

Tweede boek op vakantie in Cyprus, gelezen op een geleende e-reader. Een kortje, want ik moest nog wat aan dat apparaat wennen. Het uitgangspunt is goed. Een diep religieuze vader verdwijnt op een dag in het niets, en laat enkel zijn jas en fiets achter. Een keerpunt voor zijn op dat ogenblik negenjarige zoon, en meteen een origineel onderwerp voor diens latere roman. Maar dan ontspint zich een verhaal dat van de hak op de tak springt, boordevol details die nergens toe leiden. Een boekenweekgeschenk heeft slechts een beperkt aantal pagina’s, Siebelink had daarom beter ook wat gesnoeid in zijn onderwerpen. Naar het schijnt herhaalt Siebelink in ‘Jas van belofte’ veel van wat hij al heeft beschreven in zijn vorige boeken. Eigenlijk wel handig, dan hoef ik niets anders meer van hem te lezen.

160 kilo door Bart van Lierde
**

Derde vakantieboek op Cyprus. 160 kilo lijkt basismateriaal voor een zaterdagfilm, een Hollywood-roman met twee eindes: kies zelf maar welk je het beste vindt. Het forse overgewicht van het hoofdpersonage is het gevolg van verdrongen herinneringen aan seksueel misbruik in haar jeugd. Door middel van hypnotiseur Ron komt al het verdrongene naar boven, eerst onbewust, dan bewuster. Wanneer ze na 30 jaar afwezigheid nog eens een familiefeest bezoekt, blijkt dat ook haar zussen zijn misbruikt. Die zussen komen echter niet tot leven, ze blijven nevenpersonages die je enkel kent door de paar zinnen die ze uitspreken. Diepgang en nuance zijn ver zoek. Dit boek biedt een opeenstapeling van miserie. Af en toe zijn er grappige passages, maar het zijn vooral de minder grappige die blijven hangen. Je krijgt een duidelijk beeld van hoe iemand leeft met zoveel kilo’s te veel, en hoe die omgaat met de negatieve reacties van omstaanders.

Kleine brandjes overal door Celeste Ng
*****

Vierde boek gelezen in Cyprus, en het eerste echt goede. Prachtig en mooi geconstrueerd verhaal over de onverbrekelijke band die er heerst tussen moeder en kind, over de morele superioriteit waarover sommigen menen te beschikken, over het idee van sommigen dat de manier waarop zij hun leven leiden de allerbeste is. Er zitten een aantal doordenkertjes in het verhaal, met hier en daar wat omfloerste maatschappijkritiek en kritiek op oppervlakkigheid. Maar altijd in een fijne en leesbare stijl, opgebouwd rond levensechte personages. Het boek vangt aan met een brand in een huis in een rijke blanke villawijk. Op het eind weet je wie die brand heeft aangestoken en vooral waarom, na veel spannende plot-driven pagina’s waarin een groot aantal morele dilemma’s de nodige aandacht krijgen. Wat behelst het moederschap? Wat maakt iemand een moeder? Structuur? Autoriteit? Spontaniteit? Geld? Liefde? Geslaagd over de hele lijn!

De hemel verslinden door Paolo Giordano
****

Vijfde boek gelezen op vakantie in Cyprus. Dit verhaal over vrienden die opgroeien tot vijanden deed me af en toe denken aan La Meglio Gioventù, dat andere Italiaanse coming-of-ageverhaal rond een aantal figuren die gedreven worden door hun idealen. Het boek vertelt het verhaal van een groepje wereldverbeteraars, mensen die een duurzame, milieuvriendelijke en ecologische kijk hebben op hoe het leven zou moeten zijn, daarbij in extremen vervallen en uiteindelijk in extreme situaties belanden, zowel professioneel als persoonlijk. Heel meeslepend en vlot verteld. Via een ingewikkelde, ingenieuze structuur vallen alle details op hun plaats. Ik leefde echt mee met de complexe personages, vooral de relatie tussen Teresa en haar soms onbegrijpelijke Bern wist me diep te raken. De roman komt niet zo hard binnen als “Het geheim van de priemgetallen” (voor mij een overtuigende 5 sterren), maar komt toch dicht in de buurt. Aanrader.

Heksengebroed door Margaret Atwood
*****

Wat een fantastische schrijfster is die Margaret Atwood toch! Heksengebroed is al het vierde boek dat ik van haar lees. Nu een keer geen sf-boek met een duister toekomstbeeld, wel een creatieve hervertelling van The Tempest van William Shakespeare. In de proloog bevinden we ons meteen in het midden van de actie. In de Fletchergevangenis brengen mannelijke gedetineerden een toneeluitvoering van ‘De Storm’. Opeens wordt het donker, je hoort een schot, en dan volgt een spannend verhaal vol wraak. Mijn tip? Ken je het verhaal van The Tempest niet, lees dan eerst de samenvatting van het originele verhaal dat je achteraan in Heksengebroed aantreft. Je zal dan nog meer van deze intelligente en inventieve parel genieten. “Saaie stukken” in de originele tekst worden vervangen door swingende rapnummers, hier en daar illustreert een dansje de soms moeilijke zinnen, humor is nooit ver weg en de karaktertekeningen zijn prachtig.

De Bourgondiërs – Aartsvaders van de Lage Landen door Bart van Loo
*****

Lezend leren, het blijft zalig. “Hadden mijn geschiedenisleerkrachten maar meer het kaliber van Bart Van Loo gehad”, dacht ik regelmatig. Een kennis beschreef dit boek als onze eigen Game of Thrones. Nu heb ik nog niet naar dat feuilleton gekeken, maar ik kan me een voorstelling maken van wat hij bedoelde. Wat een kuiperijen, oorlogen en veldslagen door die onstilbare drang naar meer. Ongeveer alles moest wijken voor de machtshonger van de Bourgondiërs, deskundigen in het uithuwelijken van soms nog maar kleuters met maar één bedoeling, het uitbreiden van grond en macht. Genoten van de episodes over het recalcitrante Gent, een stad die er vandaag nog steeds uit springt. Nu weet ik ook in detail waar de bourgondische natuur van de Vlaming vandaan komt, in tegenstelling tot de eerder calvinistische Nederlander. Veel nieuwe zaken opgestoken, ook over mijn vroegere spreekbeurtidool Jeanne d’Arc. Vlot geschreven boek. Heb me geen seconde verveeld.

De eerste dag door David Nicholls
***

Na het sublieme ‘De Bourgondiërs’ van Bart Van Loo vond ik het passend een wat luchtiger niemendalletje te lezen. Mijn oog viel op ‘De eerste dag’ van David Nicholls dat al een tijdje in mijn boekenkast staat te pronken. Ooit gekocht voor een appel en een ei nadat ik de geslaagde verfilming had gezien met een schitterende Anne Hathaway in de hoofdrol. Doorgaans vind ik het boek beter dan de film. Het is dan ook een teken aan de wand dat ik het hier net andersom aanvoelde. De film bracht af en toe een glimlach op mijn gelaat door de spitante, soms rake humoristische dialogen, hier en daar zelfs een krop in de keel. Het boek slaagt daar echter totaal niet in. Misschien wel bij anderen, maar niet bij mij. Vlot tussendoortje. Op naar de rest van mijn boekenlijst 2019 tweede kwartaal..

De H is van Havik door Helen Macdonald
*****

Heb lang gewacht om aan dit boek te beginnen, want zeg nu zelf: een boek over een havik begot! Als mijn dochter me een vraag stelt over flora en fauna krijgt ze steeds hetzelfde antwoord: “Ik ben geen bioloog, vraag het iemand anders.” Maar de goede commentaren trokken me over de streep. Blij toe, want ik voel enkel bewondering voor Helen Macdonald. Hoe ze erin slaagt haar havik in beeld te brengen, louter met woorden, is fenomenaal. Ze geeft haar de prachtnaam Mabel en tovert haar om tot een echt hoofdpersonage. Op een bepaald moment zegt Macdonald het zelf: “Ik werd meer havik en Mabel werd meer mens”. Bij elke beschrijving van het kleinste veertje, jagersblik, houding van de vogel zag ik de havik voor mijn ogen opdoemen. Ik ben zelfs op internet gaan kijken hoe zo’n havik er uitziet. Tour de force! Tip: te savoureren in stukjes.

Oryx en Crake & Het Jaar van de Vloed door Margaret Atwood
****

Ik lees niet veel science fiction en kan dus moeilijk vergelijken. Maar het toekomstbeeld dat Margaret Atwood steeds weer weet op te roepen is toch wel heel grimmig. Eén positief punt: mensen blijven mensen en dus ook menselijk, in wat voor maatschappij ze ook leven. Veel originele neologismen gespot. Het eerste deel krijgt van mij de volle vijf sterren. Wat er gebeurt wordt heel mysterieus en geheimzinnig beschreven, je begrijpt er heel weinig van. Hier en daar licht Atwood een tip van de sluier op zodat je vol verwachting en geïnteresseerd blijft doorlezen. Het eerste deel eindigt met een cliffhanger van formaat. Je denkt dat deel twee de verduidelijking zal bieden en dat doet het ook, maar pas na 500 extra, vrij religieuze pagina’s. De bijfiguren in deel 1 worden hoofdfiguren in deel 2. Dat deel vind ik iets minder sterk, dus drie sterren. En samen maakt dat vier.

En, wat vind je van mijn boekenlijst 2019 tweede kwartaal?

Ziezo, dat waren ze, de 15 stuks in mijn boekenlijst 2019 tweede kwartaal. Mijn gratis tip aan jou? De vijf sterren zijn zéér de moeite waard. En met deze positieve noot sluit ik deze blog af. Tot de volgende!

Bekijk al mijn recencies op Goodreads.

© C’bon, freelance copywriter en copywriter SEO