Mijn vijfsterrenboeken van 2016
Lezen, een hobby als een ander? Niets van: véél rijker. Levert trouwens ook boekrecensies op. Nu hoef ik maar even mijn verslagjes op Goodreads te overlezen en ik weet het weer.
Mijn vijfsterrenboeken …. Benieuwd naar mijn literaire kleppers van 2016? Ik laat jullie niet langer in spanning. Van de 68 boeken die ik heb gelezen in 2016 vond ik deze elf vijfsterrenboeken de aller-, aller-, allerbeste. Zoals mijn dochter Maya zou zeggen: “Echte TopBoeken, die vijfsterrenboeken van je!”.
Contents
- 1 Mijn vijfsterrenboeken van 2016, van 1 tot 5
- 2 Stoner door John Williams *****
- 3 De man die de taal van de slangen sprak door Andrus Kivirähk *****
- 4 De consequenties door Niña Weijers *****
- 5 Zuiverheid door Jonathan Franzen *****
- 6 Compassie door Stephan Enter *****
- 7 Mijn vijfsterrenboeken van 2016, van 6 tot 10
- 8 Alleen met de goden door Alex Boogers *****
- 9 Een honger door Jamal Ouariachi *****
- 10 Als de winter voorbij is door Thomas Verbogt *****
- 11 Begrijpend lezen door Alejandro Zambra *****
- 12 De vier maaltijden door Meir Shalev *****
- 13 Mijn vijfsterrenboeken van 2016, nummer 11
- 14 Rivieren door Martin Michael Driessen *****
Mijn vijfsterrenboeken van 2016, van 1 tot 5
Stoner door John Williams
*****
Waarom dit een fantastisch boek is? Omdat het je zo doet meeleven met het hoofdpersonage, professor Engelse literatuur William Stoner. Stoner krijgt enorm veel klappen in het leven, hij ziet zijn dromen een na een in duigen vallen en hij ondergaat dat allemaal stoïcijns. Een beetje té kalm naar mijn zin. Zijn vete met collega Lomax wordt subliem beschreven. De dialogen tussen die twee gaven me regelmatig een stomp in de maag. Ook de manier hoe Williams Stoners hysterische vrouw portretteert is zo treffend en to the point. In slechts een paar zinnen krijg je een beeld van haar verschrikkelijke persoonlijkheid. Eén keer lacht het leven hem toe als hij verliefd wordt op een studente. Dit boek is een knaller van begin tot eind. Hoewel er niets spectaculairs gebeurt. Op de achterflap staat er iets als ‘spectaculair onspectaculair’, en dat zegt het eigenlijk allemaal. De moeite waard om te ontdekken.
De man die de taal van de slangen sprak door Andrus Kivirähk
*****
Wat een boek, wat een verhaal en wat een fantasie. Dit boek is een mengeling van een sprookje, legende, mythe, allegorie, en is in een mooie, moderne en heldere stijl geschreven. Ik leefde echt mee met het hoofdpersonage: telkens als hij het geluk vindt, glipt het door zijn vingers. Uiteindelijk verliest hij elke geliefde en blijft hij helemaal alleen achter, als laatste persoon die de taal van de slangen spreekt. Het verhaal is gesitueerd aan het begin van de middeleeuwen toen het domme (bij)geloof nog zo welig tierde. Het einde van een magische wereld en het begin van de wereld zoals wij die kennen, ver weg van de dieren. Blij dit boek te hebben gelezen. Origineel en wonderbaarlijk zoals het een modern sprookje betaamt.
De consequenties door Niña Weijers
*****
Genoten heb ik van dit gevarieerde boek , vol verschillende verhalen die naadloos aansluiten. Het boek lijkt in het begin te gaan over het contract tussen Minnie en haar vroegere minnaar-fotograaf: een aantal weken lang zal hij Minnie volgen, onopgemerkt, als een soort privé-detective. Ondertussen zal hij foto’s van haar nemen en in geen enkel geval ingrijpen in haar leven. Maar dat blijkt toch niet de hoofdlijn te zijn. In de plaats daarvan krijg je Minnie’s leven in reverse voorgeschoteld, in her en der verspreide fragmenten en hoofdstukken, én dat van haar moeder. Zalig verhaal, erudiet, slim – ik houd van intelligente schrijvers – in een prachtige taal, stijl én structuur. Ik heb het voor debuten en dit hier is een zéér hoogstaand exemplaar. Lang geleden dat ik nog zo onder de indruk was, van vorm, inhoud, verhaal. Ik hoop dat Nina Weijers geen eendagsvlieg wordt.
Zuiverheid door Jonathan Franzen
*****
Ik houd van dikke boeken met een mooi verhaal. Meerwaarde, naast de weergaloos mooie stijl en de interessante karaktertekeningen: de structuur. Het verhaal wordt verteld vanuit de verschillende hoofdpersonages, elk krijgt daar een heel dik hoofdstuk voor. Elk personage draagt zijn eigen details bij en pas op het eind van het boek is de puzzel gelegd. Het verhaal wordt zo pagina na pagina complexer, en tegelijk toch duidelijker. Knap boek!
Compassie door Stephan Enter
*****
Via uiterst mooie zinnen leren we hoe de mannelijke hoofdpersoon inziet dat seks overroepen is. En dat diepzinnige gesprekken tussen twee mensen met gelijklopende interesses en zin voor humor zoveel meer betekenen, en zoveel langer duren. Aanrader!
Mijn vijfsterrenboeken van 2016, van 6 tot 10
Alleen met de goden door Alex Boogers
*****
Dit 500 bladzijden tellende boek heb ik uitgelezen op één weekend. Ik kon gewoon niet stoppen. Ik leefde zo mee met Aaron, voelde zijn pijn bij momenten zelfs aan den lijve, en ik wou weten hoe het met hem afliep. Hoe vreselijk zijn opgroeien ook is, hij weet zich een weg te banen, weliswaar met vallen en opstaan. Ik houd van verhalen over mensen die eigenlijk niets mee krijgen van thuis, maar het toch niet opgeven en ervoor blijven gaan. Ik moet nog twee Libris-shortlistboeken lezen, maar ik denk dat ik nu al weet aan wie ik de Libris zou toekennen. Aan dit ontroerende, meeslepende klasseboek van Alex Boogers. Ik heb mijn twijfels of Connie Palmen dit overtreft.
Een honger door Jamal Ouariachi
*****
Postmodern boek naar mijn hart. Een wereldberoemde 50-jarige Afrika-hulpverlener wordt beschuldigd van pedofiele handelingen met een van zijn 28 (!!!!) zwarte adoptiekinderen. Zijn véél jongere geliefde blijft verweesd achter, zich afvragend of ze nu werkelijk een jaar lang – het gelukkigste liefdesjaar uit haar leven – het bed heeft gedeeld met een pedofiel. Tien jaar later kruisen hun wegen opnieuw. Hij vraagt haar van zijn levensverhaal een boek te maken. In dat boek wil hij de mensen overtuigen dat pedofilie moet kunnen. En dan krijg je hun verhaal te lezen, fragmentarisch en versnipperd, zoals het hoort in een postmoderne roman. Ook de stijl van het boek is interessant gevarieerd: verhalen, dagboekfragmenten, telegramstijl, een essay, je komt zelfs een toneelscript tegen en fragmenten in zelf uitgevonden (liefdes)taal. Mooi. Ik heb van begin tot eind geboeid zitten lezen, meelevend met het verhaal van de hoofdpersonages.
Als de winter voorbij is door Thomas Verbogt
*****
Ik houd van boeken waarin je zo meeleeft met het hoofdpersonage dat het bijna pijn doet. En dat was hier het geval. Het hoofdpersonage Thomas heeft het sociaal moeilijk en faalt in de meest gebruikelijke omgangsvormen. Hij wil niet aangeraakt worden, ook figuurlijk niet. En hij slaagt er op die manier in om van zijn emotionele leven een totale mislukking te maken. Het boek gaat over momenten in je leven waarvan je meteen beseft dat ze belangrijk zijn, en er vervolgens niets mee doet. Pas later volgt het levenslange hunkeren … De stijl van Thomas Verborgt is subliem mooi. Via korte zinnen die hij regelmatig herhaalt – een meerwaarde – zegt hij zo veel! Minder is zo veel meer, ook hier. Thomas Verborgt heeft al 31 publicaties op zijn naam staan, lees ik in de colofon. Ook poëzie. En dit is pas het eerste boek dat ik van hem lees!
Begrijpend lezen door Alejandro Zambra
*****
Magistraal goed boek, en mijn boek van 2016. Lang geleden dat ik zo onder de indruk ben geweest van de originaliteit van een roman. Moet geleden zijn van Het Kaartenhuis van Danielewski. De manier hoe Zambra erin slaagt de onderwijscultuur én maatschappij van Chili aan de kaak te stellen, vind ik een Nobelprijs literatuur waard. Vijf sterren! Zonder overdrijven. Ik ben fan. Lees zelf en oordeel. Dit boek is een must. Ik heb zelfs een aparte blog aan Begrijpend lezen gewijd.
De vier maaltijden door Meir Shalev
*****
Wat een verteller, die Shalev. We zijn hier allemaal boekenliefhebbers, niet? Herinner je je nog die eerste boeken die je las als kind, puber, jongvolwassene? Die exemplaren die je de liefde voor het lezen bijbrachten, die je versteld deden staan van de schoonheid van letters, woorden, zinnen, verhalen. Awel, zo’n gevoel van ontdekking heb ik nu, als 51-jarige dame met al duizenden boeken op het gelezen schap, bij de boeken van Meir Shalev. Vorig jaar was zijn ‘Een geweer, een koe, een boom en een vrouw’ mijn boek van het jaar. Meir Shalev is een enorm talentvol schrijver die zijn lezers als vanzelf weet mee te trekken in zijn verhalen. Lees er een, en je bent vertrokken. ‘De vier maaltijden’ is een supermooi romantisch verhaal in een exotisch, maar oh zo herkenbaar menselijk kader van smachten en houden van. En van dat noodlot dat zorgt voor die explosie van meeleven.
Mijn vijfsterrenboeken van 2016, nummer 11
Rivieren door Martin Michael Driessen
*****
In de drie novellen speelt een woeste, grote rivier of een kleinere beek de hoofdrol, naast de hoofdpersonen die even verwoestend kunnen uithalen. De taal is subliem, er staat geen woord te veel in dit boek. Driessen gebruikt enkel die woorden die vroeger, in de tijd dat het verhaal zich afspeelt, werden gebruikt in het houtvervoer over water. Deed me af en toe denken aan die andere klepper, Gewassen vlees van Thomas Rosenboom: ook hij gebruikte enkel 18de-eeuwse woordenschat waardoor zijn machtige verhaal nog rijker werd. Hoewel Driessen geen woord te veel gebruikt, slaagt hij er toch in je enorm te laten meeleven met de personages, en dat vind ik het sterke aan dit boek. Je blijft lezen omdat je per se wilt weten wat er met hen gebeurt. En je blijft meeleven, ook nadat het verhaal verteld is, omdat het zo nazindert. Topboek. Topnovellen. Topstijl. Topschrijver.
Reactie zijn zoals altijd zeer welkom. Ben je het niet eens met mijn selectie vijfsterrenboeken? Geef je mijn vijfsterrenboeken een lagere score? Dragen jouw vijfsterrenboeken andere titels. Laat weten. Ook via e-mail.
