Beter in Balans deel twee: yoga
Ik ben bezig aan een sabbatjaartje en heb yoga leren kennen. PS: dat sabbatjaartje wil niet zeggen dat ik niet meer werk als copywriter in Gent en als copywriter SEO. Wel dat ik een pak minder werk. In plaats van zeven dagen op zeven werk ik er nu drie. Dat deeltijds werken geeft me het gevoel toch iets minder hectisch door het leven te racen.
Het is nu half augustus en ik heb al 52 boeken achter de kiezen. Ik had me voorgenomen in 2017 één boek per week te lezen. Dat doel is dus al bereikt. Alle boeken die volgen zijn pure extra’s. 2017 zal de annalen ingaan als ‘Het leesjaar van Christine’. Maar ook als het jaar waarin ik dus yoga heb ontdekt.
Contents
Yoga, here we come!
Ik was vooral op zoek naar rust, en yoga leek dan ook wel iets voor mij. Bij wie ik yoga zou gaan volgen, was vlug beslist: bij Anne Logiest van in-zich-t. Zij is niet alleen een oude vriendin – lees: we kennen elkaar al van in onze studententijd – ze is ook kinesitherapeut én gediplomeerd yogadeskundige met een vijf jaar durende yogaopleiding achter de rug, erkend door de Federatie.
Anne is dus niet iemand die zich tot yogajuf bombardeert na een weekendcursusje yoga. Ze is heel deskundig en weet goed waar ze het over heeft. Nog een reden waarom ik voor haar koos? Ze had me de teksten van haar website toevertrouwd. Die website op poten zetten was voor haar én voor mij toch wel een heel aparte ervaring. Maar daarover meer in een andere blog. Laat ik me hier beperken tot yoga.
Die eerste lessen? Een regelrechte verademing
Die eerste lessen deden zo’n deugd! Ik voelde een golf van kalmte over me heen komen, en dat wil wat zeggen bij zo’n zenuwpees als ik. Nooit voel ik inwendige rust, er is altijd wel iets in en aan mijn lichaam dat beweegt.
Ik hoor het juffrouw Standaert in het eerste studiejaar nog zeggen: “Christine, hou je voet stil en je mond dicht!” Zoveel jaar later en nog niets veranderd. Dat Anne erin slaagde me zo rustig te maken was op zich al een fles champagne waard. Anne begint haar yoga-uurtje altijd kalm, in het midden last ze een meditatiemoment in en ook op het eind volgt een kwartiertje ontspanning. Ze leert je spannen en ontspannen, bewegen én stilzitten.
Doeltreffende aanpak, want ik werd helemaal zen.
Volgende lessen kabbelden verder
En toen botste ik weer op die rode draad in mijn leven. Die van geen geduld te hebben. Zodra het nieuwe eraf is, zo ongeveer na vijf keer dezelfde ervaring, komen de gevoelens van verveling bovendrijven. Ook als ik een opleiding volg van tien lessen, zijn les zes tot en met tien de hel.
Helaas ook weer hier. Dat ligt niet aan de yoga en zeker niet aan de manier waarop Anne yoga geeft. Wel aan mezelf en mijn onrustige ziel. Ik word alles zo snel beu, heb géén geduld, ook niet voor yoga. Hoezeer ik ook van die rust en kalmte geniet en van de overduidelijk positieve effecten op lijf en leden.
Yin-yoga voor mij de max
Echt relaxen, heel diep stretchen én geduld oefenen doe je met yin-yoga. Iets voor mij zou je denken, en dat is ook zo. De tien minuten yin-yoga die ik in Annes lessen heb ervaren, maakten diepe indruk. Ik voelde me steeds dieper in de mat zakken door diepe meditatie en concentratie op ademhaling en lichaamscontouren. Ik had het gevoel dat ik mijn lichaam volledig losliet en werd enorm rustig. Fijn gevoel!
De week erna zou Anne een hele les aan yin-yoga besteden. Ik kon toen helaas niet aanwezig zijn. Maar toen ik vriendin Nancy na de les ophaalde, merkte ik dat ze slechts met moeite kon praten. Ze was precies net wakker geworden uit een heel diepe slaap. Ze praatte alsof ze een aantal whisky’s op had. Ik ga er nog altijd vanuit dat er in die yogales geen alcohol geschonken werd.
Stretchende poes als lievelingshouding
Yoga komt neer op stretchen met nadruk op een correcte ademhaling. Mijn lievelingshouding? De stretchende poes. Weet je trouwens waarom poezen negen levens hebben? Omdat ze na elke dut aan stretching doen. Wellicht ook wetenschappelijk bewezen! Bij poezen gaat dat vanzelf, bij mensen iets minder.
Jammer van mijn ongedurige karakter
Want ik ben er vrijwel zeker van dat yoga veel voor me kan betekenen. Maar mijn ongeduldige natuur steekt er een stokje voor. Ik ben wel heel blij yoga te hebben leren kennen. Volgend jaar ben ik zeker weer van de partij, maar slechts af en toe, niet alle weken. Anne Logiest doet dat trouwens zéér goed. Na jaren van vermoedens wéét ik dat nu. En dat is ook al fijn. Voor de liefhebbers, één adres: in-zich-t!
En met deze positieve noot sluit ik alweer af. Tot de volgende!
Misschien ben je ook geïnteresseerd in een van mijn andere blogs?