Leeslijst 3 van 2023: negen goede tot zéér goede boeken!

Welkom bij mijn leeslijst 3 van 2023, zoals vanouds een bundeling van korte, scanbare verslagjes van de boeken die ik de voorbije drie maanden heb gelezen. Vrij veel non-fictie deze keer in een poging om de complexe maatschappij waarin we leven een beetje te doorgronden. Maar ook veel goede fictie – 9 goede tot zeer goede boeken op een totaal van 14. Mooie score noem ik dat!

Hoewel veel recensenten afstappen van het geven van sterren blijf ik het doen, want ik vind het een gemakkelijk geheugensteuntje. Ik lees te veel boeken om ze allemaal uit elkaar te houden.

Wil je geen enkel boekenlijstje missen? Schrijf je dan in op mijn nieuwsbrief. Je vindt de inschrijflink onderaan in de footer.

Veel leesgenot met deze leeslijst 3 van 2023. Ook benieuwd naar leeslijst nummer 2 en leeslijst nummer 1? Dan klik je maar door, ze staan ook online.

Weet je wat, ik geef je ook meteen een link naar mijn overzicht beste boeken 2023.

Vijfsterrenboeken in mijn leeslijst 3 van 2023

De ongelijkheidsmachine door Paul Goossens
*****

Ik zal nooit meer denken: “Daar zijn ze weer, die vakbonden met hun stakingen en afgezaagd riedeltje van lonen omhoog, handen af van de index, menswaardig minimumloon gevraagd, gelijk loon voor gelijk werk…”. Want we hebben ze broodnodig om de ongelijkheid tussen rijk en arm niet te laten exploderen zoals in Amerika. Goossens drukt slechts één curve af, maar wat voor één! Ik was die minutenlang verbijsterd aan het bestuderen. Roosevelt maakte in Amerika met zijn New Deal een begin van meer gelijkheid. De vakbonden kregen een plaatsje en je ziet de curvelijn tussen arm en rijk naar elkaar toegroeien. Wanneer later het vakbondsbestaan weer wordt bemoeilijkt, zie je de kloof ontzettend vlug weer veel groter worden. “All men are created equal”, zegt men… Uiteraard komt ook het sociale beleid in Europa uitgebreid aan bod. Veel bijgeleerd en veel nieuwe, zelfs verrassende inzichten gekregen. Geschreven in een mooie en verstaanbare taal, heb slechts een paar schoonheidsfoutjes gevonden.

Hoogstaande, verzorgde epo-uitgave met intrigerende en zeer interessante inhoud. Chapeau! Krijgt alvast de titel van meest indrukwekkende boek in mijn leeslijst 3 van 2023.

Honderd miljoen jaar en een dag door Jean-Baptiste Andrea
*****

Nu besef ik weer waarom ik sommige boeken vijf sterren geef en andere goede “maar” vier. Dit boek is ontroerend mooi en alles past perfect. De taal is zoals ik het graag heb, eenvoudig, zelfs in de meer wetenschappelijke stukken. Het verhaal kabbelt traag verder maar blijft tot op de allerlaatste pagina intrigeren. De verhalen over paleontoloog Stans jeugd – gewelddadige vader, liefdevolle maar te vroeg gestorven moeder – krijg je perfect gedoseerd via flashbacks te lezen. Ze maken je duidelijk wat hem tot dit moment heeft gebracht en waarom hij zo graag succesvol wil zijn in wat hij doet. En dat is het skelet van een dinosauriër vinden in een grot heel hoog in de verraderlijke bergen, in navolging van een ooggetuigenverslag dat hij ooit heeft gehoord. De zoektocht en immense inspanningen in de bergen worden uiterst zintuiglijk beschreven.

De emoties zijn altijd aanwezig, ook onder de geharde expeditieleden. Prachtboek.

Het onzichtbare leven van Addie LaRue door V.E. Schwab
*****

Ik weet niet wie me V.E. Schwab heeft aangeraden, maar ik dank die persoon van harte. Want ik kan weer een vijfsterrenboek op mijn “Gelezen”-schap zetten. Spannend, meeslepend en magisch verhaal. Addie verkoopt haar ziel aan een duivelse god en die geeft ze de naam Luc. Weet je wat ik grappig vind? De roman vertelt over allerlei bovennatuurlijke gebeurtenissen, maar het is vooral die banale duivelsnaam die ik vreemd vind. Zodra Addie zich van iemand verwijdert, vergeet die persoon haar op slag. Zo overleeft ze ‘onbestaand’ al 300 jaar lang. Toch blijft ze zoeken naar een manier om een stempel op de wereld te zetten, en daar slaagt ze ook in. Met schijnbaar gemak verweeft Schwab het bovennatuurlijke in het alledaagse en verbindt ze de historische achtergrond en hedendaagse setting naadloos met elkaar.

Prachtig verhaal vol beletseltekens, figuurlijk dan. Lees het boek, dan begrijp je wat ik wil zeggen.

Het hoge noorden door Ulf Kvensler
*****

Enorm spannend debuut, ik heb het in anderhalve dag verslonden. Het verhaal speelt zich af in Sarek, het grootste nationaal bergachtige park in Zweeds Lapland. “Wat is dit toch een verschrikkelijk onherbergzame plek”, denkt een van de hoofdpersonen behoorlijk vaak. Maar eigenlijk hoeft ze dat niet te denken, je voelt de dreiging vanzelf in elke zin die je leest. Het boek is doordrenkt van ijzingwekkende kou, regen en sneeuw. Er zijn talloze rotsen, woest kolkende gletsjerrivieren, verraderlijk steile hellingen en metersdiepe spleten waardoor iedereen voortdurend het risico loopt op een valpartij en een gebroken nek. Maar het zijn vooral de onderhuidse spanningen tussen de vier wandelaars die erop inhakken. Van de twee koppels is vooral de agressieve en dominante mannelijke helft van het tweede koppel een gevaarlijk raadsel. Nachtmerrieachtige plot, overtuigende karaktertekeningen, realistische dialogen, razendsnel tempo en een opmerkelijk knap en heel verrassend einde.

IJzersterke thriller, alweer in een dreigende natuurlijke setting van bergen.

Viersterrenboeken in mijn leeslijst 3 van 2023

Saturnin door Jakub Małecki
****

Knap boek, hoewel ik sommige passages met een uiterst onwennig gevoel heb gelezen. Vooral vanaf ongeveer de helft van het boek wanneer het verhaal van de grootvader aan bod komt. Het is echt geen mooie geschiedenis, geen wonder dat hij er met geen enkel woord over rept. Maar het einde, en dan vooral de extra verklaring van schrijver Malecki, maakt veel goed. Puike structuur. De 94-jarige grootvader verdwijnt en kleinzoon Saturnin komt hem helpen zoeken. Je leest alles over de stugge, zwijgende opa en diens rare gewoontes. Zo verdwijnt hij vaak om urenlang naar een drooggelegde vijver te staan kijken. Tussendoor krijg je afwisselend de verhalen over Saturnins jeugd. Net als hij kom je geleidelijk aan de geschiedenis van de opa en zijn familie te weten.

Moraal van het verhaal: Oorlog is voor niets en niemand goed. Het brengt het allerslechtste in mensen naar boven.

De man met duizend gezichten door Lex Noteboom
****

Deze intelligente thriller vol actie heb ik uitgelezen op amper twee dagen. Het boek doet inderdaad denken aan ‘Ik ben Pelgrim’, nog zo’n kanjer die ik moeilijk kon wegleggen… Zelden heb ik zulke intrigerende en spannende openingspagina’s gelezen als hier. Heel het verhaal lang bleven ze in mijn achterhoofd aanwezig en dat leverde een stevige spanningsboog op. Het boek heeft het over politieke acties en machtsspelletjes in een fictief Oost-Europees land. Hoe fictief het land ook is, de politieke kuiperijen blijven universeel herkenbaar. Het gaat over de honger naar macht en wat iemand er allemaal voor over heeft. De plot is bizar, verontrustend en beangstigend, en toch voel je dat je er helemaal in meegaat.

Al die deepfakes en gemanipuleerde a.i.… Het zou allemaal wel eens wáár kunnen zijn, of heel binnenkort waar kunnen worden.

De diepst verborgen herinnering van de mens door Mohamed Mbougar Sarr
****

Deze Prix Goncourt-winnaar is geschreven in een onberispelijke stijl. Pluim voor auteur én vertaler! Je volgt de veelbelovende Senegalese aspirant-schrijver Diégane Faye wanneer hij vastberaden op zoek gaat naar het zeldzame boekjuweel genaamd “Het Labyrint der Onmenselijkheid” en diens mysterieuze, eveneens Senegalese auteur TC Elimane. Onderweg onthult het boek de ingewikkelde machtsrelatie tussen Frankrijk en zijn voormalige koloniën en de gevolgen ervan in de literaire wereld en daarbuiten. Dit is een literair meesterwerk dat het heeft over de essentie van het schrijven en de drijfveren van auteurs. “Schrijven of niet schrijven, dat is de vraag”. Af en toe wist ik niet meteen wie er nu weer aan het woord was – het aantal personages dat de revue passeert is enorm – maar dat is het enige manco.

Ik houd van goede boeken over literatuur, schrijven en schrijvers. En dit is er zeker één van. Topverhaal en het lezen waard!

Woke is het nieuwe Marrakech-pact door Lanoye
****

Ik houd van Tom Lanoye en heb dat altijd al gedaan. Al vanaf de eerste keer dat ik hem in het Gentse studentencafé Den Epibrand vlijmscherp hoorde uithalen naar alles wat niet fraai was – ik was nog student. Ik houd van zijn stijl, intelligentie, eruditie en verbale humor. In zijn lezingen en columns zijn het vooral zijn originele taalvondsten en virtuoze en polemische taal die me overrompelen, en hetzelfde gebeurt hier in dit pamflet. Vaak zat ik grimlachend te lezen, overtuigd van de waarheid van wat hij neerschrijft. Onder meer over de onzin van het nationalisme en de onzinnige poging van N-VA om de Vlaamsche identiteit te bevorderen. Voortdurend de hete adem van het VB in de nek voelen en dan maar lafhartig te keer gaan tegen alles wat links en woke is.

Volgens Lanoye graaft Bart De Wever zijn eigen graf. Hij zou wel eens gelijk kunnen hebben.

Het snoephuis door Jennifer Egan
****

Dit boek beschrijft een toekomst waarin mensen hun gedachten en herinneringen kunnen opladen in een soort collectieve bewustzijnscloud waar iedereen toegang toe heeft. Deze mozaïekvertelling is meer een verzameling korte verhalen rond verschillende mensen dan een echt boek. Er komen veel personages in voor, en een naam die je in het ene verhaal terloops tegenkomt krijgt verderop soms zijn eigen hoofdstuk. Ik vond het een echte puzzel. De karakters worden langzaam opgebouwd en gedetailleerd beschreven. Eén minpuntje? Sommige personages zijn interessanter dan andere waardoor niet alle verhalen even boeiend zijn. Maar al bij al is dit complexe boek een aanrader omdat het je doet stilstaan bij en nadenken over een heleboel actuele zaken. Zoals, hoe komen mensen ertoe om op grote schaal intieme details, diepste gedachten en herinneringen online te zetten en te delen met volslagen vreemden?

Supervlotte, heldere en duidelijke stijl en soms echt grappig.

Driesterrenboeken in mijn leeslijst 3 van 2023

Wat ik me herinner door Sinéad O’Connor
***

Dit stugge boek lezen was een zware fysieke inspanning. Ik moest constant rechter- én linkerpagina heel stevig vasthouden en het boek volledig opentrekken, en nog bleef er in het midden een schaduwrand zichtbaar. Mijn handen doen er nog altijd pijn van. Wat ik vind van deze autobiografie? Ik ben onder de indruk van de eerste honderd pagina’s, tot aan het moment dat Sinéad de foto van de paus verscheurt en psychisch instort. De Pulitzerprijs is niet aan haar besteed maar ze schrijft in een spontane, kinderlijke stijl over haar verschrikkelijke jeugd, de scheiding van haar ouders, het misbruik door haar krankzinnige moeder, haar opname in een internaat voor onhandelbare kinderen, haar opvliegende karakter….

Een ongelukkige jeugd levert wel vaker mooie dingen op. Ik verwijs naar die twee prachtige “dagboekplaten” die ze uitbracht nog voor ze twintig was. Helaas, na het fotogebeuren zakt het verhaal in mekaar.

Drie sterren voor het begin, én voor het onvergetelijke verslag van haar ontmoeting met Prince! Als slechts tien procent van dat relaas waar is, dan valt “his little greatness” toch echt van zijn sokkel! Wat een verhaal!

Tweesterrenboeken in mijn leeslijst 3 van 2023

Verschuivingen door Stefan Hertmans
**

Met het merendeel van wat Stefan Hertmans in ‘Verschuivingen’ poneert, ga ik akkoord. Althans met de delen die ik versta. Te vaak mis ik echter een stap in zijn argumentatie die hij overslaat, maar die ik wel nodig heb om alles 100% te kunnen volgen. Als veellezende filoloog die vaak de ‘moeilijker boeken’ kiest, is er bij mij nochtans geen sprake van de kwaal van deze tijd, de ‘ontlezing’. Ik las deze essaybundel omdat ik de huidige maatschappij steeds moeilijker te doorgronden vind. Maar ook na het lezen ervan ben ik niet veel wijzer geworden. Daar heeft de taal die Hertmans hanteert volgens mij veel mee te maken. Ik vond bepaalde hoofdstukken echt moeilijk om te lezen.

Je moet al bijna een filosofisch diploma hebben, of een pak meer verstand dan ik, om alles te begrijpen. Beetje een gemiste kans, vind ik.

Eensterrenboeken in mijn leeslijst 3 van 2023

Voordat de koffie koud wordt door Toshikazu Kawaguchi
*

Op de achterflap lees ik: “Voor liefhebbers van twee Japanse boeken over katten.” Oeps, dat ben ik dus duidelijk niet. Enkele positieve punten? Het verhaal is vrij origineel. In een koffiebar kan je naar het verleden reizen mits je een hele reeks voorwaarden in acht neemt. Wat je ziet in het verleden verandert het heden niet, én je moet terug zijn voordat de koffie koud wordt. De negatieve punten zijn doorslaggevender. In de vier verschillende verhalen wordt krek hetzelfde verteld, de talrijke regels, de sepiakleurige inrichting, de ventilator aan het plafond, de deur met een inham… Alles wordt bovendien van a tot z uitgelegd en na een aantal pagina’s zelfs herhaald. Wie me volgt, weet dat ik zoveel uitleg afgrijselijk vind. “Lachen met de lezer,” noem ik dat. De stijl is bovendien infantiel slecht. Dat kan aan de vertaling liggen, maar ook aan de auteur.

Helemaal niet mijn ding. Deze gaat aan de haal met de titel van op twee na grootste teleurstelling in mijn leeslijst 3 van 2023.

De partizaan door Patrick Worrall
*

Deze spionageroman krijgt vijf sterren in de Detective & Thrillergids van Vrij Nederland en ik vind er niks aan. Het verhaal is veel te complex, moeilijk en ingewikkeld. Meteen drie synoniemen om duidelijk te maken dat ik er niet veel van begrepen heb. Er zijn te veel personages, te veel politieke en militaire intriges en veel speelt zich af in een mij totaal onbekend land als Litouwen. Bovendien verandert het verhaal voortdurend van tijd en locatie. Ik heb het volledig uitgelezen maar er nul komma nul plezier aan beleefd. Veel van de dialogen waren voor mij Chinees, en lezen over gebeurtenissen waar ik weinig of niets van snap, is niet echt een van mijn hobby’s. Achteraf gezien had ik moeten weten dat dit spionageverhaal niets voor mij zou zijn. Ik heb zelfs nog nooit een James Bond-film gezien, zelfs niet willen bekijken.

Dit boek gaat naar het boekenkastje. Dit boek gaat trouwens aan de haal met de titel van de op een na grootste teleurstelling in mijn leeslijst 3 van 2023.

Achter gesloten deuren door B.A. Paris
*

Ben ‘De ongelijkheidsmachine’ van Paul Goossens aan het lezen. Heel interessant, maar niet echt ontspannend, want het is nodig constant geconcentreerd te blijven. Om die inspanning te doorbreken greep ik deze thriller uit het boekenkastje mee. Verstand op nul en genieten maar, dacht ik. Maar helaas, deze thriller is niet goed. Ik heb er wel een nieuw inzicht bij. Ook in de wereld van de misdaadthrillers is er sprake van een ongelijkheidsmachine. De ene thriller is zeker de andere niet. Deze hoort alvast thuis in het rijtje archislechte. Ook hier hetzelfde grote euvel: elke gedachte van elk eendimensionaal karakter wordt geduid, elke blik uitgelegd, elke stap beschreven, in een niet zo bijster hoogstaande stijl.

De poging om de spanningsboog op te bouwen door heden en verleden af te wisselen mislukt faliekant. Hoe verder je komt, hoe voorstelbaarder alles wordt. De clichés zijn bovendien niet te tellen. Dit boek haalt de kampioenstitel binnen: dé grootste teleurstelling in mijn leeslijst 3 van 2023.

Hier vind je al mijn reviews op Goodreads.

Dat waren ze, alle boeken uit mijn leeslijst 3 van 2023

Mijn leeslijst 3 van 2023 telt 14 boeken, waaronder merk ik veel vijf- en viersterrenboeken. Ik hoop dat je er een mooie boekentip uithaalt! Laat dan zeker weten!

Tot de volgende.

Geen enkele boekenlijst missen? Schrijf je dan in op mijn nieuwsbrief. De link vind je in de footer.

Gewoon doen. Ben je op een bepaald moment C’bon liever kwijt dan rijk? Dan schrijf je je met één klik weer uit. Even goede vrienden.

(c) C’bon