Storytelling opleiding bij Editio is haar geld niet waard

Ik ben weer een certificaat rijker, mijn kast puilt ondertussen uit van de getuigschriften! Heb er als tekstschrijver in Gent een storytelling opleiding opzitten bij Editio. Dat is een online schrijfacademie in Amsterdam die mensen met zin om te schrijven op weg helpt om daadwerkelijk iets met die goesting aan te vangen. Ik wou al lang iets doen rond storytelling, et voilà, opdracht voltooid. Je mag me vanaf nu een professioneel opgeleide corporate storyteller noemen. Maar eerlijk? De opleiding kon stukken beter.

Storytelling opleiding bij Editio

Kriebels om te schrijven? Maar kamp je met watervrees? Dan volg je toch eerst een degelijke schrijfopleiding waarbij je theorie en praktijk combineert. Als freelance copywriter stond een opleiding storytelling al lang op mijn lijstje. Toen dat vreselijke virus met de letter c de kop opstak in maart besloot ik de vrijgekomen tijd in te vullen met een cursus storytelling bij het Nederlandse Editio. Maar net zoals in mijn vorige cursussen copywriting, creatief schrijven en cursus SEO copywriting in het CVO weer niet veel bijgeleerd. Alvast te weinig om de toch wel hoge kostprijs van 1150 euro te rechtvaardigen.

Een extra tip? Wil je een nieuwe taal aanleren? Dan beveel ik je Super Duolingo aan!

Waar ging de opleiding storytelling over?

De instructeur van dienst in de storytelling opleiding is Mieke Bouma, schrijfster van onder meer ‘Storytelling in twaalf stappen’ en ‘De twaalf oerkarakters in storytelling’. Ze blijkt een echte autoriteit op het vlak van storytelling, maar dat maakt haar nog geen goede instructeur.

Ik vertel je meteen de essentie van de opleiding storytelling. Een verhaal wordt pas gelezen én doorverteld als het de zoektocht van een held volgt op weg naar zijn doel. Idealiter overwint hij daarbij het ene obstakel na het andere. Denk aan de tragische held Odysseus die pas na tien jaar oorlogvoeren weer thuiskwam.

Tussen haakjes, zo tragisch of dramatisch hoeft een held niet te zijn, ook een komisch exemplaar doet zijn werk. Tussen de drie soorten helden zijn er meer gelijkenissen dan verschillen. “De dramatische held leert van zijn fouten, de komische held niet en de tragische held te laat”, leert de storytelling opleiding me.

“De dramatische held leert van zijn fouten, de komische held niet en de tragische held te laat.”

Queeste van oerkarakters met uitvergrote karaktertrekken

Helden zijn vaak oerkarakters die beschikken over een aantal uitvergrote karaktertrekken. Dat heeft het voordeel dat iedereen ze (her)kent. De lezer begrijpt de held, begint van hem te houden en leeft met hem mee. Aantrekkingskracht gegarandeerd.

Je verpakt je verhaal dus best als een queeste. Met een avontuurlijke zoektocht vang je de aandacht van de lezer en houd je die vast. Tegelijk breng je de lezer in beweging. De ridders van de Ronde Tafel zijn toch ook in beweging gekomen nadat ze het verhaal van de Heilige Graal hoorden?

Een held beleeft altijd een avontuur, heeft een roeping of een verlangen, wordt geconfronteerd met een probleem dat hij moet oplossen en houdt daarbij een einddoel voor ogen. Werkelijk niets verloopt zonder slag of stoot. De structuur verloopt vaak van orde, over chaos, naar oplossing, verandering, overwinning…

Zeg nu zelf, wie leest nu niet graag zulke verhalen? Als je dit alles weet te beschrijven vanuit een overtuigend perspectief en de juiste metaforen gebruikt, dan is je doel bereikt! En als de lezer zich kan identificeren met je held, dan heb je het echt helemaal voor mekaar.

Storytelling opleiding bij Editio over de hele lijn geslaagd?

Niet echt. Het weinige wat ik in de storytelling opleiding heb bijgeleerd, vind je hierboven beschreven. En het blijft toch maar weer veel theorie. Verschillende zaken vielen echt tegen, sommige waren zelfs ronduit slecht. Ik som ze even op.

1. In de theorieteksten stonden ontzettend veel fouten qua spelling, grammatica, dubbele of weggevallen woorden. Beschamend voor een organisatie die cursussen taal en schrijven aanbiedt.
2. De instructies waren heel onduidelijk. Ik merkte aan de teksten van de anderen dat ook zij vaak de opdrachten verkeerd hadden geïnterpreteerd.
3. Mieke Bouma verbeterde de opdrachten met argumenten die we in de theorie niet gezien hadden. Zelfs in de verbetering van de eindopdracht vermeldde ze dat je het verhaal in een filmpje van drie minuten moet kunnen gieten. Was volledig nieuwe info.
4. De eindopdracht kwam er te vroeg. Eerst kregen we acht weken lang kleine opdrachten van 150 à 200 woorden. En dan opeens kwam die grote eindopdracht van 1000 woorden eraan waarin we alle onderdelen moesten integreren en waarop we gequoteerd werden. Dat was veel te vroeg. Een voorgaande opdracht voor een langere tekst was beter geweest, zodat je de feedback erop kon meenemen in je laatste schrijfopdracht. Nu kreeg ik op mijn eindopdracht alleen maar opmerkingen over hoe het beter kon. Om dan amper 5 minuten later een mail in mijn mailbox te vinden dat ik geslaagd was.
5. En ten slotte de allerlaatste tegenvaller? Mieke mocht best een stuk kritischer zijn.

Mystery guest nodig?

Ik heb Editio deze puntjes van kritiek doorgespeeld en hen de vraag gesteld of ze geen mystery guest nodig hadden. Iemand die anoniem zou deelnemen aan een cursus, buiten het medeweten van de instructeur om, om eventuele pijnpunten bloot te leggen. Voor zo’n taak stelde ik me graag kandidaat. Hoe Editio reageerde? Helemaal niet, ook niet op mijn vijf puntjes van kritiek. En ook dat vind ik niet kunnen. Editio moet dringend iets doen aan hun communicatie. En aan hun storytelling opleiding. 🙂

Storytelling opleiding bij Editio? Toch maar niet!

Inderdaad, toch maar niet, want veel te duur voor wat het maar is.

En nu even proberen om de theorie om te zetten in de praktijk. Uitdagend! Maar zoals je weet, houd ik van uitdagingen. En met deze positieve noot sluit ik deze blog weer af. Tot de volgende!

© C’bon

Ook geïnteresseerd in deze blog?