Gelezen boeken in eerste kwartaal 2024: 17 goede!

Daar komen ze weer aan, mijn gelezen boeken kwartaal 1 van 2024. De eerste van vier overzichtsblogs, zoals vanouds een bundeling van korte, scanbare verslagjes van de boeken die ik de voorbije drie maanden heb gelezen. 17 goede tot zeer goede boeken op een totaal van 22. Mooie score noem ik dat!

Ook al vinden sommige het niet kunnen, ik blijf mijn gelezen boeken sterren geven als gemakkelijk geheugensteuntje. Ik lees te veel boeken om ze allemaal uit elkaar te houden.

Wil je geen enkel boekenlijstje missen? Schrijf je dan in op mijn nieuwsbrief, is in een seconde gedaan!

Veel leesgenot met deze gelezen boeken kwartaal 1 van 2024. Eventueel benieuwd naar mijn overzicht beste boeken 2023?

Gelezen boeken kwartaal 1 van 2024: vijf sterren

Georges door Koen Peeters
*****

Beresterk boek, want het overtuigt me er onder meer van Ulysses van James Joyce te lezen. Koen Peeters introduceert “de geschiedenis als familiefantasie”. Hij gebruikt de geschiedenis als inspiratiebron en creëert een verhaal rond verschillende personen die Georges heten en indirect met elkaar verbonden zijn. Het eerste fantastisch mooie hoofdstuk vertelt het verhaal van postbeambte Georges Vermeire die bevriend raakt met James Joyce wanneer die als toerist in Oostende verblijft. Later komen andere historische figuren aan bod.

Het vermengen van fictie en feiten slaat aan. De geschiedenis komt op een interessante manier tot leven en de figuren worden écht mens. Ik denk aan het wenen van priester-wetenschapper George Lemaître bij het zien van een zogende vrouw, het opvallende gedrag van James Joyce en zijn gezin, de vriendschapsrelatie tussen de Georgische schilder Pirosmani en diens jeugdvriend, de latere Stalin.

Soms dacht ik zelfs aan Jan Brokken en Stefan Hertmans en dat is géén belediging. Knap!

Het eiland van de verdwenen bomen door Elif Shafak
*****

Ik houd van het exotisme in het werk van Elif Shafak. Heb genoten van de onbekende maar betekenisvolle spreekwoorden die Turkse tante Meryem afraffelt in haar gesprekken. Het verhaal begint met het minutenlang geschreeuw van Ada, de zestienjarige dochter van een Grieks-Turks Cypriotisch koppel, in een klas in Londen. Geleidelijk aan wordt de reden daarvoor duidelijk, zowel voor Ada als de lezer.

verhaal over een verboden liefde tussen een koppel zogenaamde vijanden – een Griekse man en een Turkse vrouw – in het verdeelde Cyprus. Je leest over de wrede strijd tussen Turken en Grieken in een burgeroorlog die nog niet eens zo lang geleden plaatsvond. Over de massagraven die wrede gebeurtenissen blootleggen én over het moeizame leven in het verre Engeland. Deze tegelijk ecologische roman vraagt aandacht voor alles wat leeft, gevoelens en herinneringen heeft en communiceert, inclusief dieren en planten.

Verbluffend verhaal en prachtig proza in een mooie structuur.

De verre voortijd door Sebastian Barry
*****

Sebastian Barry is de beste Ierse schrijver die ik ken. Heb je zijn ‘De geheime schrift’ al gelezen? Neen? Zet dat boek dan op jouw lijstje. In dat verhaal komt een eeuw Ierse geschiedenis voorbij, die zoals je weet vrij hard is onder meer door het katholieke juk én (machts)misbruik. Ook dit boek vertelt over die onfraaie zaken. Vaak kwamen beelden uit de documentaire Godvergeten me voor ogen met daarbij de gedachte: “Het was daar – onvoorstelbaar – nog veel erger dan bij ons!”

De liefde tussen politieagent Tom Kettle en zijn vrouw wordt hartstochtelijk mooi beschreven. Lang geleden dat ik nog op zo’n overtuigende manier over échte liefde las. Maar voor die enkele jaren van geluk betaalt Tom een zeer hoge prijs.

Fenomenaal mooie en prachtige schrijfstijl, je kan niets anders dan genieten, ook al is wat beschreven wordt soms echt duivels. Niet voor gevoelige zielen.

De groene mijl door Stephen King
*****

Met de woorden “Dit is een goed boek” beaam ik voluit de mening van Tabitha, Kings echtgenote en altijd eerste lezer. Omdat ik de film al had gezien had ik geen zin om het boek te lezen, maar een spotgoedkope editie trok me over de schreef. De eerste pagina’s moest ik even doorzetten want die filmbeelden bleven me maar voor de ogen verschijnen. Ging gelukkig razendsnel voorbij. Zoals altijd is ook dit boek beter dan de trouwens steengoede verfilming.

King is een fantasievolle rasverteller met een uiterst vlotte en leesbare schrijfstijl. Een boek van hem lezen is zoveel meer dan een tussendoortje. Het geeft je energie om er weer tegenaan te gaan, waar je ook mee bezig bent. Wat ik niet wist? King heeft dit verhaal oorspronkelijk gepubliceerd in zes delen, in navolging van Charles Dickens, die andere koning.

Heb je zin in een pracht van een verhaal? Lees dan dit boek!

Station Malma door Alex Schulman
*****

Mensen die me kennen, weten dat ik de spanning van een goede detective wel kan smaken. Nu is Station Malma geen detective, verre van zelfs, maar wel spannend van begin tot eind en dan vooral op het psychologische vlak. Er loopt van alles mis tussen personen in verschillende generaties en relaties. Wat aan de bron staat van alle miserie wordt pas duidelijk helemaal op het eind. Je moet eerst een intrigerende leeservaring door.

Volgens mij zit er iets in het drinkwater van de Noorse landen dat die melancholie in de boeken verklaart. Ook dit boek gaat, net als De Overlevenden, over wat iemand in zijn jeugd ervaart tekenend is voor het verdere verloop van zijn hier ongelukkige leven. Wat ouders elkaar en hun kinderen kunnen aandoen is onvoorstelbaar. Dit boek kan meteen in het departement psychologie worden aangeboden als onderzoekscasus: “Wat doen opvoeding en genen met een mens?”

Puntgave stijl, korte zinnen, aangrijpend en empathisch.

Gelezen boeken kwartaal 1 van 2024: vier sterren

Lessen in chemie door Bonnie Garmus
****

Wat een vermakelijk boek is dit! Ik heb me vanaf pagina één rot geamuseerd. De ervaringen van Elizabeth Zott – zou Bonnie Garmus weten dat Zott bij ons associaties oproept met gek? – zijn in essentie niet echt grappig. Leef maar eens in de jaren ’50 van de vorige eeuw als ongetrouwde wetenschapper met een kind. 99% van de mannen èn vrouwen had de volgende mening: “Het enige recht van een vrouw is het aanrecht”, maar daar hoopt Elizabeth Zott met haar chemielessen verpakt als kookdemonstraties verandering in te brengen.

Fijne humor, fijn verhaal, mooie schrijfstijl én ik heb nog iets bijgeleerd over chemie. Het enige wat een beetje wringt is dat Hollywoodiaanse weldoenerseinde, daarom geef ik niet het maximale aantal sterren.

Met voorsprong het grappigste boek in mijn gelezen boeken kwartaal 1 van 2024. Het is alweer bewezen, ik hou van personages met een serieuze hoek af. En hier lopen er toch wel een paar van rond.

Teerbemind door Gillian Flynn
****

Debuutroman van de schrijfster van Gone Girl, dat wist ik niet. In deze psychologische thriller lezen we hoe journaliste Camille naar haar geboortestadje wordt gestuurd om meer te weten te komen over de moorden op twee meisjes, allebei gewurgd en hun tanden verwijderd. Het stadje blijkt tot de nok toe gevuld met duistere geheimen en de ongezonde dynamiek in Camilles eigen familie is de rode lijn. Wat ook opvalt? Alle hoofdpersonen zijn nare vrouwen, zowel slachtoffer als dader, promiscue en misbruikend, zelfdestructief en gewelddadig, en dat is toch een andere benadering dan wat we gewoon zijn in moordmysteries.

Psychologisch zit het boek goed in elkaar. Flynn laat zien hoe verschillend mensen reageren op het traumatische misbruik in hun leven. Sommigen richten de pijn op zichzelf, letterlijk, anderen richten de pijn op anderen, even letterlijk.

Niet echt aangenaam leesvoer, maar wel intrigerend en heel moeilijk weg te leggen.

Muiterij. Hoe onze wereld kantelt door Peter Mertens
****

We leven in een complexe wereld. Dat inzicht wordt met dit vlot geschreven boek nog een pak duidelijker. Peter Mertens onderzoekt de wereldwijde politieke en economische evoluties en de groeiende ontevredenheid. Hij analyseert de machtsverschuivingen in de wereldeconomie door de opkomende rollen van China, Rusland, Brazilië, India en Zuid-Afrika. We stevenen af op een botsing tussen de oude wereldorde en de opkomende machten die streven naar economische onafhankelijkheid en een einde willen maken aan de diefstal van hun natuurlijke rijkdommen.

Je leest over energie, economische onzekerheid, sociale onrechtvaardigheid en de immense kloof tussen de superrijken op het bovendek en de mensen die benedendeks het harde werk doen. Een citaat van één van die superrijken: “Laten we werken aan massale werkloosheid. Zo zullen arbeiders leren respect te hebben voor hun werkgever in plaats van andersom.”

Ik weet weer een heleboel bij. Geen aangename literatuur, wel een oogopener.

Onze verloren harten door Celeste Ng
****

Dit boek beschrijft een toekomst die veel sneller dan verwacht realiteit zou kunnen worden. In Amerika is het de laatste jaren bon ton om de schuld van alles wat tegengaat op China te steken. Het gevolg is een groeiend racisme tegen Chinezen en Amerikanen die er Chinees uitzien. Om de crisis – uiteraard de schuld van de Chinezen – te bestrijden wordt onder het mom van veiligheid en bescherming de PACT-maatschappij geïntroduceerd. Al vlug blijkt dat een totalitaire staat vergelijkbaar met de KGB en de Stasi. De meeste mensen ondergaan alles bang en gelaten, ook als hun kind wordt weggehaald om het een ‘betere’ opvoeding te geven. Die kinderen zijn de verloren harten uit de titel.

Ik kreeg letterlijk kippenvel van de beschrijvingen van quasi lege bibliotheken omdat alle aanstootgevende boeken zijn weggehaald. Positief is de onverwoestbare liefde tussen moeder en kind en het niet uit te roeien verzet van dappere mensen.

Uiterst knappe vertelstructuur.

Het hart van de familie door Zeruya Shalev
****

Waarschuwing, dit is geen gemakkelijke kost. De zinnen zijn zonder uitzondering lang, bestaan uit ontzettend veel komma’s en meanderen voortdurend mee met wie nu weer aan het woord of aan het denken is. Er zijn drie hoofdpersonages – Dina, haar broer en haar moeder die op sterven ligt. En dan zijn er nog de vele bijfiguren zoals echtgenoten en dochters. Het verhaal springt van het heden naar het verleden, en van personage naar personage, soms zonder overgang. Dan kom je opeens tot de constatatie dat je je in een ander tijdperk bevindt en dat het verhaal is opgeschoven naar de jeugd van alweer een ander iemand.

Ik heb echt moeten wennen aan die chaotische manier van vertellen, maar ben blij te hebben doorgezet want dit boek zindert na.

Het verhaal en hoe de mensen met elkaar omgaan, en welk effect dat heeft op vooral opgroeiende wezens, intrigeert enorm.

Gelezen boeken kwartaal 1 van 2024: drie en een halve sterren

Tosca door Maud Vanhauwaert
***1/2

De Dolle Mootjes in De Morgen zijn zulke prachtige licht poëtische prozastukjes, dat ik Mauds prozadebuut zeker wou lezen. Helaas vind ik dit geen onverdeeld succes. De taal en de opzet zijn nochtans vaak origineel, creatief en beeldend. In een brief aan uitgever Daniel bij Das Mag beschrijft Maya wat er het laatste jaar zoal is gebeurd. Ze heeft supermysterieuze Aline ontmoet en dat leverde vooral vraagtekens op.

In het begin is het boek een echte pageturner, er zijn zoveel vragen die je wilt beantwoord zien. Waarom praat Aline niet? Waarom schrijft ze tussen haakjes? Welke traumatische gebeurtenissen schuilen daarachter? Welke verhalen zijn waar? Welke niet? Naarmate het verhaal vordert vind ik het helaas steeds minder goed worden. Alles lijkt in functie te staan van het georkestreerde einde. Nog zo’n minpunt: ik houd écht niet van poëzie.

De tussendoorgedichten las ik uiteindelijk niet meer omdat ze mijn leestempo zo afremden.

Holly door Stephen King
***1/2

Een boek over Holly, die fantastische, superintelligente en autistische detectiveassistente die voor mij de King-trilogie Mr. Mercedes, De eerlijke vinder en Wisseling van de wacht leesbaar maakte. Jammer dat Holly hier zo’n gewoon iemand is geworden. Alle tics en het anders zijn die haar personage zo aantrekkelijk maakten zijn verdwenen. Wat overblijft is een spannend verhaal over een koppel moordende bejaarden.

Maar er is uiteraard meer te lezen. King slaagt erin een niet zo fraai beeld te geven van Amerika tijdens corona. Hij heeft het over believers en non-believers, de mondkapjesdragers en degenen die met ‘de hoaxziekte’ lachen. Over de kloof en het onbegrip tussen voor- en tegenstanders van Trump die tot in het kleinste haartje van de samenleving vervat zit.

Het verhaal deed me af en toe denken aan Cujo. Alles wat verkeerd kan gaan om vlug tot een oplossing te komen, gaat ook verkeerd! Leuke tussendoor.

Gelezen boeken kwartaal 1 van 2024: drie sterren

Schoonheid op aarde door Charles-Ferdinand Ramuz
***

Dit verhaal over het leven in een dorpsgemeenschap anno 1920 doet opvallend oubollig aan. Tegelijk zie ik in dat Ramuz’ manier van schrijven héél modern is. Dit lijkt wel op een experimentele roman van nu. Het verhaal heeft niet veel om het lijf buiten het gegeven dat mannen gek worden van een mooie vrouw. Juliette komt na de dood van haar vader vanuit Cuba bij haar oom terecht, in een dorpje aan het meer van Genève. Met haar schoonheid betovert ze alle mannen, terwijl ze eigenlijk helemaal niets doet om dat uit te lokken.

Het boek staat vol prachtige poëtische natuurbeschrijvingen. Een voorbeeld? “De wind begint te waaien. Je zag hoe de hele ruiterij van de golven in het zadel sprong. Je zag de ruiters dichterbij komen, ze hadden witte pluimen op.” Al lezend zie je de schuimende golven op het meer zo op je netvlies verschijnen!

Niet 100% mijn meug, maar toch goed!

Pleegkind door Claire Keegan
***

Het is gebeurd! Ik heb een boek gelezen waarvan ik de verfilming beter vind, en dat gebeurt zelden of nooit. Dat dit boek aan de basis ligt van de ontroerend mooie film “The Quiet Girl” was voor mij een totale verrassing. Dat wist ik echt niet, maar dat had ik uiteraard al na een paar pagina’s door.

Bij het lezen zag ik constant de beelden van de film voor me. Een pure tegenvaller want het leuke aan lezen is net dat je je fantasie volop in werking zet. Had ik die film niet gezien, dan weet ik niet zeker of ik dit verhaal wel goed had gevonden. Ik vind het eerlijk gezegd niet veel om het lijf hebben en eigenlijk te sober om onder de indruk te zijn.

Mooie stijl, dat wel. Maar als ik zeg dat ik de film beter vind, dan betekent dat toch wel iets.

Het moois dat we delen door Ish Ait Hamou
***

‘Het moois dat we delen’ is een vrij voorspelbaar en sentimenteel verhaal, en toch heb ik het graag gelezen. De langzame vertelstijl met korte, simpele zinnetjes sprak me aan, en het onderwerp – een terroristische aanslag en de zware menselijke gevolgen ervan – is beladen maar interessant. Het grootste minpunt? Alle personages worden beschreven als levende clichés. Elke Vlaming is een racist, elke Marokkaan parkeert zijn auto dubbel, Marokkaanse uitbaters van lokale supermarkten zijn één en al gastvrijheid…

Geen hoogvlieger, maar het bespreekt wel een belangrijk maatschappelijk intercultureel thema, en dat doet het op een warme manier. Ish is een goede man, dat voel je in elk woord. Positief is de hoop die het boek uitstraalt, de hoop op een wereld met meer begrip voor elkaar en andere culturen. Het einde is subliem positief.

Ik zou zeggen: maak dit leesbare boek mét inhoud verplichte literatuur op middelbare scholen.

Ik heb een paar vragen voor je door Rebecca Makkai
***

Wie houdt van een whodunnit komt met dit boek aan zijn trekken. Er komen ongeveer tien mogelijke daders voorbij van de moord op 17-jarige studente Thalia. Podcaster Bodie wordt gevraagd een filmcursus te geven aan haar alma mater. Als haar student een misdaadpodcast over de moord op haar vroegere kamergenote Thalia voorstelt, verdiept ook zij zich in het onderzoek.

Elke dag vist ze weer iets nieuws uit dat haar op weg zet, typisch voor dit soort boeken. Je volgt haar redenering dat een onschuldige man, Omar, al jaren ten onrechte van de moord wordt beschuldigd. Maar wie heeft de moord dan wel op zijn geweten? Voer voor veel speculatie en onderzoek. Het boek staat bol van de beklemmende verwijzingen naar de #MeToo-beweging, geweld, vrouwenmoorden, het alomtegenwoordige Twitter, rijkerds versus beursstudenten.

Helaas, ik ben niet overtuigd en weet niet waaraan dat ligt. Misschien steekt Makkai te veel issues in één boek?

De Parijzenaar door Isabella Hammad
***

Het blijft een uiterst moeilijke kwestie, die situatie in Israël en Palestina. Geen buitenstaander die er iets zinnigs kan over vertellen. En wie er middenin staat, kan dat volgens mij ook niet. Uiteindelijk levert ook dit boek een eenzijdige kijk op. Je leest het meeslepende en vlot vertelde levensverhaal van ‘De Parijzenaar’, de Palestijnse opa van de schrijfster die zijn bijnaam te danken heeft aan twee universitaire studies in Frankrijk tijdens WOI. Hij leert er de liefde van zijn leven kennen, maar nadat hij die verliest keert hij terug naar Palestina en trouwt daar zijn ‘tweede keuze’.

Onderstussen wordt de politieke basis gelegd van de situatie waarin de Palestijnen zich momenteel bevinden. Ik dacht vaak: “Waren er toen maar andere beslissingen genomen, dan zag de wereld er vandaag anders uit.”

Voornemen: een van mijn volgende boeken wordt een non-fictieboek over de geschiedenis van de regio, want die intrigeert me enorm.

Gelezen boeken kwartaal 1 van 2024: twee sterren

Een teken van leven door R.J. Ellory
**

Aan de lange reeks Ellory-boeken in mijn boekenkast zie je dat ik fan ben. Vrijwel allemaal zijn het bloedstollend spannende, verrassende en intelligente misdaadthrillers vol psychologisch rake karaktertekeningen en twists. Een Ellory lezen staat bijna altijd garant voor een paar uur leesplezier. Bij dit boek heb ik het echter iets moeilijker.

De cover vermeldt dat Ellory zich steeds nadrukkelijker presenteert als een van de opvolgers van John Le Carré. Ik had dus moeten weten dat dit boek minder mijn meug zou zijn. Nu heb ik nog niets van Le Carré gelezen maar ik weet wel dat hij het vooral heeft over spionage, contraspionage en contra-contraspionage, een ingewikkeld genre waar ik niet van houd. Ook mis ik de rake psychologische karakteriseringen die onder meer ‘Bekraste zielen’ zo verdomd goed maken.

Het boek eindigt met een enorme cliffhanger. Er komt dus een vervolg, maar dat ga ik niet lezen.

De stad aan de rand van de hemel door Shafak
**

Beetje een tegenvaller deze. Ik had er wellicht te veel van verwacht op basis van al het moois dat ik al van Shafak heb mogen lezen. Op de cover staat ‘voor de liefhebbers van Isabelle Allende’, en daar ben ik er wel een van. Maar toen ik aan het lezen was dacht ik niet aan Isabel Allende, wel aan Ken Follett en zijn vuistdikke ‘Pillars of the earth’-boeken, over het optrekken van een kathedraal in de vroege middeleeuwen. Hoe goed ik die boeken ook vond, het past niet bij Elif Shafak die ik zoveel hoger en vooral literairder inschat. Het is een vlot lezend verhaal, dat toont de Goodreads-quotering van vier sterren wel aan.

Voor iemand die onder meer ‘Liefde kent 40 regels’ en ‘Het eiland van de verdwenen bomen’ op haar naam heeft staan, is dit verhaal bijlange niet goed genoeg.

Hildeke door Lieve Joris
**

Hier had ik zoveel meer van verwacht. Deel één gewijd aan de ‘vader-schepper’ vind ik een tegenvaller van formaat, want totaal onverwacht in een boek met als titel Hildeke. Pas het tweede deel, ruim over de helft, heeft het over Hildeke, de zus met Down. Hoe ze stilletjes aan achteruitgaat maar liefdevol wordt opgevangen door broers en zussen. Enkel broer Fonnie is er niet meer, daar heeft Lieve Joris in een vorig boek uitvoerig over geschreven.

Helaas, de mayonaise pakt voor mij niet. Alweer blijkt hoe moeilijk het is om ervaringen uit je eigen leven zo te beschrijven dat ze de anekdotiek overschrijden. Iedereen is altijd aan het wenen of loopt voortdurend op de tenen. Gelukkig brachten sommige zinnen van de broer HR-manager, die tot zijn familie spreekt alsof ze mede-kaderleden zijn, een lach op het gezicht.

Niet echt mijn meug, maar laat dat je niet weerhouden…

Gelezen boeken kwartaal 1 van 2024: één ster

Leugens en tovenarij door Elsa Morante
*

Wat ben ik blij dat dit boek uit is, want dit is echt niets voor mij. Ik vind het een combinatie van ‘De Toverberg’ van Thomas Mann en ‘Anna Karenina’ van Tolstoi. Twee van de overigens zéér weinige boeken die ik NIET heb uitgelezen, in die boeken ben ik respectievelijk gestopt op pagina’s 400 en 700. Ik had dus al een flink stuk achter de kiezen voordat ik er de brui aan gaf. Hier hield ik vol want Morantes “De geschiedenis” herinner ik me als zéér goed.

Wat ik zo slecht vind aan dit boek? De overladen hyperdramatische stijl. De oversentimentele romantiek. De alleswetende, soms arrogante verteller. De te gedetailleerde uitleg, elk personage krijgt minstens 20 pagina’s beschrijving, alleen al van het uiterlijk. Treurnis alom. Alle personages zijn ongelukkig, alle vrouwen hysterisch en alle mannen reageren op een verschrikkelijke manier.

Toch uitgelezen – machavrouw als ik ben – want ik wou weten hoe het verhaal afliep.

Bluets door Nelson
*

Een verjaardagscadeautje van een vriend die weet dat blauw mijn lievelingskleur is. Wil je het bewijs? Klik eens door naar de homepagina van C’bon. Op de flap staat het zo mooi beschreven, een “briljant” en “verheven” boek van een schrijfster over haar liefde voor de kleur blauw. Dit boekje krijgt bovendien een score van 4,10 op Goodreads! Wauw, tof, beloftevol! Maar alweer levert een te hoge verwachting vooral teleurstelling op.

Ik vind Bluets een onleesbaar gedrocht. Intellectualistisch gezwans dat bestaat uit een aaneenrijging van citaten van grote denkers en filosofen, naast walgelijke sekspraat. Ik had het nochtans moeten weten toen ik zag dat een depressieve kennis het boek bekroonde met vijf sterren. Die voelde zich wellicht aangesproken door de beschrijving van blauw als kleur van vooral wanhoop, depressie en dood.

Het beste aan het boek? De mooie cover met verschillende schakeringen blauw. Heb ik al gezegd dat blauw mijn lievelingskleur is?

Eerlijk? Ik las Morante nog duizend keer liever! Met voorsprong het allerslechtste boek in mijn lijstje gelezen boeken kwartaal 1 van 2024.

Hier vind je al mijn reviews op Goodreads.

Je hebt ze gehad, alle gelezen boeken kwartaal 1 van 2024

Mijn leeslijst gelezen boeken kwartaal 1 van 2024 telt 22 boeken, waarvan 17 goed tot zeer goed. Ik joop dat je er een mooie boekentip uithaalt! Laat dan zeker weten!

Tot de volgende leeslijst.

Geen enkele boekenlijst missen? Schrijf je dan in op mijn nieuwsbrief. Gewoon doen.

Ben je op een bepaald moment C’bon liever kwijt dan rijk? Dan schrijf je je met één klik weer uit. Even goede vrienden.

(c) C’bon