Gelezen boeken kwartaal 4 van 2024: explosie aan topboeken!

90 boeken gelezen! Naast een voltijdse job, een huishouden, een hond en een uur Duolingo per dag… Hoe doe ik het toch!

Welkom op het boekenoverzicht van freelance copywriter C’bon! Elk kwartaal kijk ik terug op de boeken die ik heb gelezen. Dit keer waren het er 23 – de 24ste geraakt wellicht niet uit voor 1 januari. Hieronder vind je mijn lijst van gelezen boeken kwartaal 4 van 2024, inclusief cover, titel, sterrenbeoordeling en een korte, persoonlijke indruk van elk boek.

Dit kwartaal tel ik maar liefst 5 vijfsterrenboeken, 1 boek dat ik vier en een halve ster geef, en 9 viersterrenboeken naast een aantal minder indrukwekkende titels. Zou het kunnen dat ik steeds kritischer word?

Benieuwd naar mijn boekenlijsten van kwartaal 1, kwartaal 2 en kwartaal 3? Klik dan maar door! En wil je voortaan geen enkel boekenlijstje missen? Schrijf je dan in voor mijn nieuwsbrief, dat doe je onderaan in de footer!

Wist je trouwens dat lezen je leven kan verlengen? 🙂

Gelezen boeken kwartaal 4 van 2024: vijf sterren

De weidse wildernis door Lauren Groff *****

Na het wervelende relatiedrama ‘Furie en Fortuin’ en de fascinerende historische evocatie van het kloosterleven in ‘Matrix’ neemt Lauren Groff je hier mee naar het vroege koloniale Amerika. Je beleeft de nieuwe wereld door de ogen van een dienstmeisje dat voor een gehandicapt kind zorgt in een nederzetting geteisterd door hongersnood en pokken.

Nadat het kind sterft en het onvoorstelbare plaatsvindt, vlucht ze met slechts een paar spullen op zak de wildernis in. Vanaf dan moet ze alles op alles zetten om te overleven in haar ontmoetingen met de natuur, dieren en mensen.

Groffs proza is zó zintuiglijk dat je bijna zelf ziet, ruikt en voelt wat het meisje ervaart. De grote thema’s – leven, god, en de rol van vrouwen – komen krachtig naar voren, en ook haar herinneringen aan het leven vóórdat ze naar deze nieuwe wereld kwam, zijn indrukwekkend. Meer dan de moeite!

Handicap: een bevrijding door Anaïs van Ertvelde *****

Ik werk niet alleen als SEO copywriter – dat betekent dat ik klanten help die vragen: ik wil hoger scoren in Google -, ik doe ook regelmatig interviews in opdracht van verschillende magazines. Zo interviewde ik Anaïs voor het REVAzine. Bij het uitwerken van de vragen keerde ik terug naar passages die ik had aangestipt. Opnieuw viel me op hoeveel rake woorden en zinnen er in dit boek staan.

Anaïs heeft zelf een beperking en verwijst niet alleen naar academische bronnen, maar vertelt vooral doorleefd en persoonlijk over haar ervaringen. Het boek is geen droog essay maar bevat ontzettend veel mooie literaire formuleringen: “Onrust heeft mij aangeraakt. In mij broeit al een hele tijd een opstand.”  Alles is ontzettend doordacht en intelligent geformuleerd. Kon ik maar schrijven zoals Anaïs, dacht ik vaak! Beste non-fictiewerk in mijn reeks gelezen boeken kwartaal 4 van 2024.

Een fragment dat me raakt: “Ik voel de verplichting om meer van mezelf te houden dan de doorsnee persoon. Ik zou die verplichting niet horen te voelen, maar het is de enige manier om mij ervan te vergewissen dat er van een lichaam als het mijne ten volle gehouden wordt, dus doe ik het toch.”

Iedereen zou dit prachtboek moeten lezen!

Heldere hemel door Tom Lanoye *****

Ik heb deze novelle herlezen, omdat ik me herinnerde hoe goed ik het verhaal in 2012 vond. En ja hoor, opnieuw krijgt het de volle vijf sterren. Dit knap geschreven boekenweekgeschenk is gebaseerd op een waargebeurde gebeurtenis – een onbemande Russische straaljager stort neer in een Vlaams dorp – en neemt je moeiteloos mee in een mix van tragiek en humor. Aanvankelijk lijken de verhaallijnen willekeurig en los van elkaar te staan, maar naarmate het verhaal vordert, komt alles op briljante wijze samen.

Lanoye’s scherpe pen en subtiele humor houden het verhaal licht, ondanks de tragiek. In slechts 90 pagina’s weet hij een compleet en bevredigend verhaal neer te zetten, waarin hij zowel de absurde situatie als de persoonlijke drama’s van zijn personages treffend belicht. Lanoye is een meester in het vertellen van een meeslepend verhaal.

Bovendien prachtig geschreven.

Langs vaderszijde door Erik Vlaminck *****

In Langs vaderzijde zet Erik Vlaminck op een volkse en warme manier de (oorlogs)geschiedenis neer van in het bijzonder zijn vader, grootvader en diens zus Virginie. Het voelt alsof je aan de keukentafel meeluistert naar verhalen die al generaties worden doorverteld. Zijn stijl is toegankelijk, maar dat doet niets af aan de diepgang — integendeel zelfs. Met subtiele menselijke details weet hij je als lezer diep te raken.

De structuur zit uitstekend in elkaar, en de spanningsboog is er een om u tegen te zeggen. Tot de allerlaatste pagina bleef ik geboeid zitten lezen. Terloops ontdek je ook waar zijn huidige kritiek op de rijkere klasse vandaan komt.

De twee andere delen, Langs moederzijde en Langs schrijverszijde, heb ik net gekocht en lees ik heel binnenkort. Want die doorleefde manier waarop Vlaminck over zijn familie vertelt, dat beheersen maar weinig schrijvers. Deze familiegeschiedenis is de grootste ontdekking in mijn reeks gelezen boeken kwartaal 4 van 2024.

Ik lees Vlaminck graag!

Langs moederszijde door Erik Vlaminck *****

Als ik zo’n fantastisch familieverhaal lees, zeker op Allerheiligen, vind ik het jammer dat ik mijn moeder zo weinig heb uitgehoord over de voorouders. Want ik had er zo graag meer over geweten, en nu is het te laat. Zij en haar leeftijdgenoten zijn er niet meer. Erik Vlaminck heeft gelukkig de koe tijdig bij de horens gepakt en zijn oom die in een WZC zat uitgevraagd. Uit zijn relaas distilleerde hij deze mooi gereconstrueerd verhalen vol weemoed. Zo voelde ik het althans aan.

Grootvader is getrouwd met Fien maar houdt zijn hele leven lang van Liza. Het tragische verhaal van Liza komt in ‘Wolven huilen’ aan bod. Ik houd enorm van de stijl van Erik Vlaminck. Korte en eenvoudige zinnen, geen blabla. Uitnodigend. Warm. Volks.

De gemeenschappelijke zinnen in de romans – over de verschillende Langs-boeken heen – toveren telkens opnieuw een glimlach op het gelaat.

Jaloersmakend goed.

Gelezen boeken kwartaal 4 van 2024: vier en een half sterren

Door het grote vuur van Alice Winn ****1/2

4,5 sterren. Wapenstilstand vandaag, had er nog niet bij stilgestaan. Lezen over WOI intrigeert me. Die periode, en zeker wat er zich afspeelde in de loopgraven, was zo gruwelijk dat het zelfs de donkerste sprookjes overtreft.

In Door het grote vuur van Alice Winn stap je de wereld binnen van Sidney Ellwood en Henry Gaunt, twee kostschoolvrienden die de verschrikkingen van het front doorstaan. Te midden van verwoeste lichamen, bloed, chaos, oorlogstrauma en shellshock is hun liefdesrelatie het enige lichtpuntje. Maar ook die draagt behoorlijk veel schaduwzijden.

Het verhaal herinnert je eraan hoe kort en kostbaar het leven is, het spoort je aan écht te leven en je gevoelens niet weg te stoppen. Ik vind vooral het eerste deel subliem: de complexe relatie tussen de twee vrienden wordt zo sterk neergezet dat ik hun pijn bijna zelf voelde. De brieven zijn een meerwaarde en zelfs de poëzie kon me boeien!

Superknap debuut.

Gelezen boeken kwartaal 4 van 2024: vier sterren

Een vlam Tasmaanse tijgers door Charlotte Van den Broeck ****

Goede vriend Peter gaf me Een vlam Tasmaanse tijgers cadeau – een verrassend kerstgeschenk, want zonder hem had ik dit boek waarschijnlijk nooit opgepikt. Alhoewel, ik zie dat het in veel eindejaarslijstjes opduikt. Het blijkt een feest om te lezen. Ik kende het dier niet, laat staan dat ik wist dat een groep daarvan een “vlam” wordt genoemd, wellicht een knipoog naar hun gestreepte staart.

De uitgave is alvast een pareltje: een mooie cover rond een al even mooie inhoud. Charlotte Van den Broeck neemt je mee op een persoonlijke zoektocht naar het uitgestorven dier. Ze verweeft herinneringen, gesprekken en reiservaringen tot een unieke mix van genres en deelt haar gedachtewereld zonder te pretenderen wetenschappelijk te zijn. Dit boek voelt als een reis dwars door de natuur van het mooie Tasmanië, en verhaalt over menselijke verbindingen en cultuur. Boodschap: woorden en verhalen doen ertoe!

Gelaagd, gevoelig, tot in de taalpuntjes verzorgd.

Wolf door Lara Taveirne ****

Prachtige uitgave vormgegeven als een Moleskine-boekje. In dit indringende werk vertelt Lara het verhaal van haar jongste broer Wolf die op negentienjarige leeftijd het leven liet, diep in de bossen van Lapland. Misschien wilde hij ontsnappen aan de grijze sleur die hem wachtte. Niemand die het weet. Niemand zag trouwens zijn plannen aankomen. Pas maanden na zijn verdwijning werd hij gevonden, zijn Moleskine-dagboek op de buik gebonden.

Lara schrijft niet zozeer over de daad zelf, maar meer over de impact op de achterblijvers. Waarom zagen ze niets? Hadden ze hem als “jongste snotter” meer aandacht moeten geven? Ze beschrijft herkenbare schuldgevoelens op een heldere, eenvoudige manier, zonder dramatische overdrijving, en dat vind ik een enorme plus. Tegelijk is dit boek een eerbetoon aan de kracht van verhalen en het schrijven. Lara heeft Wolfs schrijfambitie tot leven gebracht.

Voor mij het aangrijpendst zijn de e-mails van de vader aan Wolf wanneer hij pas verdwenen is.

Averij door Robbert Welagen ****

Ik heb dit boek gelezen zonder vooraf recensies te checken. Dat doe ik trouwens bijna nooit, vaak ga ik af op de naam van de auteur, eigen leeservaringen, tips van leesvrienden. Het was een verrassing toen bleek dat Robbert zijn ervaring met ziekte — zijn “averij” — beschrijft: van de ontdekking van een bult in de keel tot de diagnose lymfeklierkanker en de chemobehandelingen.

Wat het boek zo bijzonder maakt, is de manier waarop hij dat doet. Geen dramatiek en nergens het woordje ‘ik’, om zichzelf te beschrijven gebruikt hij de je-vorm. Daardoor wordt zijn verhaal bijna afstandelijk, maar dat werkt juist goed. Het maakt het verhaal intiem, maar niet te zwaar. Ook zijn relatie, die door de ziekte onder druk komt te staan, beschrijft hij fijngevoelig. De opeenstapeling van korte zinnen en eenvoudige woorden zijn prachtig.

Het open einde – de ziekte onder controle, toch voor nu – maakt het helemaal af.

De Camino door Anya Niewierra ****

Geen recensies lezen, het kan soms verrassend uitpakken. Zo wist ik niet dat de schrijfster een Nederlandse is, dat dit boek over een pelgrimsroute gaat – ik kende de Camino écht niet – en dat het vertelt over de oorlog in voormalig Joegoslavië. Had ik dat op voorhand geweten dan had ik het misschien laten liggen. Maar het lezen ervan heeft me veel nieuwe inzichten bijgebracht, vooral over de oorzaak van die oorlog en de diepe kloof tussen de etnische groepen daar.

Het verhaal: Lotte bewandelt de Camino om uit te vissen waarom haar man er een jaar eerder zelfmoord pleegde, en gaandeweg ontdekt ze een ontstellende waarheid. Door de combinatie van herinneringen, mysterieuze brieven en enkele mislukte moordpogingen blijft het verhaal spannend. Hier en daar zag ik wat losse eindjes maar die deden geen afbreuk aan mijn leesplezier.

Boeiend boek dat me meer heeft gebracht dan ik verwachtte. Graag gelezen!

Langs schrijverszijde door Erik Vlaminck ****

Dit derde deel van Erik Vlamincks romanreeks is verrassend genoeg niet het laatste. Het eindigt namelijk met een belofte: er is al een epiloog geschreven, maar die wordt pas uitgebracht na Eriks dood.

Dit boek is heel anders dan de eerste twee delen. Het begint met Stanny die in zijn jeugd gepest wordt door Erik. Later belandt hij in een psychiatrische instelling waar Erik werkt en inspiratie opdoet voor zijn eerste boek. Met veel finesse beschrijft Vlaminck hoe zwaar het leven was in de tehuizen van de Broeders van Liefde.

Wat opvalt is dat Erik over zichzelf schrijft in de derde persoon, terwijl Stanny in de eerste persoon aan het woord is. Het voelt haast schizofreen. Misschien verklaart dat ook de titel ‘het schismatieke schrijven’.

Ik heb het met plezier gelezen, maar de verhalen over Eriks voorouders grepen me toch iets meer aan. Daarom het verschil in aantal sterren.

Het mes door Jo Nesbø ****

Het mes van Jo Nesbø is een indrukwekkende en meeslepende thriller die ik van begin tot eind met plezier én in een razend tempo heb verslonden. Hoewel dit al het twaalfde deel is in de reeks rond Harry Hole en mijn eerste kennismaking met de serie, blijkt het verhaal perfect te volgen zonder enige voorkennis. Hier en daar verweeft Nesbø subtiele verwijzingen naar eerdere gebeurtenissen, maar het wordt nergens overweldigend of onbegrijpelijk.

De spanning wordt zorgvuldig opgebouwd en ik word voortdurend op het verkeerde been gezet. Net wanneer ik denk door te hebben wie er schuldig is, zorgt een onverwachte wending ervoor dat ik opnieuw word verrast.

De schrijfstijl is scherp en krachtig, en Harry Hole is intrigerend: getekend door het leven, complex, maar ook bijzonder menselijk.

Dit is mijn eerste kennismaking met Nesbø’s werk, maar zeker niet mijn laatste. Aanrader voor liefhebbers van psychologische thrillers.

De nieuwe wildernis door Diane Cook ****

Het valt me op dat het in dystopische romans vaak draait om de tegenstelling tussen onderdrukkers en onderdrukten, leiders en volgers, winnaars en verliezers, ook hier. Machtswellust blijft onverwoestbaar. Iemand moet en zal de baas zijn en de controle uitoefenen, wat er ook gebeurt. Menselijke gevoelens zijn daarbij van geen tel.

De toekomst die Diane Cook schetst, is er alvast een waar ik niet naar uitkijk. In die wereld beschouwt men het verlies van een touw of mes als erger dan het verlies van een mensenleven.

Wat ik sterk vind aan deze roman is hoe actuele thema’s zoals klimaatverandering en ziekmakende vervuiling van lucht en water subtiel tussen de regels aanwezig zijn, zonder echt nadrukkelijk benoemd te worden. Ook de goed uitgewerkte psychologie van de personages, vooral de complexe dynamiek van aantrekken en afstoten tussen moeder en dochter, vind ik heel herkenbaar.

Boeiend en intrigerend overlevingsverhaal in de ongerepte natuur.

Dit is mijn moeder door Tommy Wieringa ****

In het begin moest ik wat wennen aan de schrijfstijl. Die voelde erg afstandelijk en paste niet goed bij het verhaal over een moederfiguur. Zeker niet bij iemand zoals Lia Wiersema, een vrouw die tegelijk flamboyant, avontuurlijk, excentriek, vrijgevochten én betweterig is. Ze kan iedereen om zich heen laten doen wat ze wil, en dat is misschien de reden waarom Tommy na de scheiding bij zijn vader gaat wonen.

Maar langzaam aan kwam ik meer in het verhaal. Wat me opviel, is het spel van aantrekken en afstoten dat opvallend vaak voorkomt tussen moeder en kind. Wieringa laat alweer zien welk getalenteerde schrijver hij is: zijn stijl is netjes, hij weeft het verhaal zorgvuldig in elkaar, en hij is een goede observator.

Met een paar slimme zinnen laat hij een wereld van gevoelens zien zonder de emoties echt te benoemen. Mooi.

Een week door Jeroen Theunissen ****

Als je sterft, komt wellicht je hele leven voorbij. Die gedachte overspoelde me bij het lezen van het eerste hoofdstuk. Dit verhaal vertelt origineel over een leven – een ongeneeslijk zieke vrouw pleegt euthanasie, en na haar dood keer je een dag terug, en weer een dag, en weer een … . Je leest wie op bezoek komt, waarom en hoe de verhoudingen zitten.

Het leest als een stream of consciousness en daar ben ik écht geen fan van. Ik dacht vaak aan Milkman van Anna Burns waarin ook de ene zin op de andere volgt zonder punten of komma’s. Daar haatte ik het, maar hier werkt het echt, omdat het een supersnelle cadans oplevert, en dat is iets wat me wel ligt. De woorden zijn heel eenvoudig en elke zin geeft weer iets nieuws prijs. Knap!

Een citaat uit het boek: “Je zou het leven anders moeten kunnen leven zoals je bijvoorbeeld bij een boek even doorbladert en dan terugbladert. Je leest de hoofdstukken in omgekeerde volgorde: je zou met de dingen moeten kunnen schuiven, ermee spelen”.

Gelezen boeken kwartaal 4 van 2024: drie sterren

De eerlijke vinder door Lize Spit ***

Alles bij elkaar een vrij behoorlijk en meeslepend spannend boekenweekgeschenk – zelfs een van de betere van de afgelopen jaren. Ik heb geïntrigeerd zitten lezen en ben op het eind nog behoorlijk geschrokken. Eigenlijk is dat voor mij voldoende, een verhaal dat vlot leest van begin tot spannend einde, over thema’s die me interesseren – vriendschap, vluchtelingenproblematiek, diversiteit….

Ik vond het alvast een leuke meerwaarde dat alles gebeurt nog in de periode van de Belgische frank, de briefjes van 5000 frank komen gewoon uit de geldautomaat gewapperd, de flippo-verzameling moet worden vervolledigd waardoor er véél chips moeten worden gegeten… Een nostalgische blik op mijn jongere jaren dus.

Eerlijk? Ik heb liever dat ze schrijft over kinderen (en ijs, ook hier weer) dan over personages die zijn gebaseerd op een psychotische ex. Want die laatste roman vond ik heel voyeuristisch.

Orlanda door Jacqueline Harpman ***

Een tweede schrijfster als Jacqueline Harpman vind je niet. Dit is al het derde boek dat ik van haar lees en telkens verrast ze me met heel uiteenlopende thema’s en stijlen, en dat waardeer ik enorm. Ze schreef het mooie liefdesverhaal ‘Het strand van Oostende’, maar ook het futuristische ‘Ik die nooit een man heb gekend’ dat in mijn toptien van favoriete boeken staat.

Deze spiegelroman, geïnspireerd op ‘Orlando’ van Virginia Woolf, is intrigerend en psychologisch scherpzinnig, maar toch niet helemaal mijn ding. Ik heb het nochtans met interesse uitgelezen. Misschien ligt het aan de soms bombastische stijl, of val ik over de geloofwaardigheid van wat wordt verteld?

Het verhaal gaat kort verteld over de mannelijke kant van Aline die na 35 jaar onderdrukking besluit over te stappen in het lichaam van een onbekende twintigjarige. Aline blijkt echter niet zonder hem verder te kunnen, en hij niet zonder haar.

Apart.

De boekverkoopster door Parijs door Kerri Maher ***

Deze lag al een tijd op de stapel maar ik aarzelde om eraan te beginnen omdat ik vreesde dat het een luchtig romantisch niemendalletje zou zijn. Nadat iemand het op Iedereen Leest de hemel in prees, besloot ik het toch een kans te geven.

Positief? Dit is historische biografische fictie over een Amerikaanse dame die enorm veel heeft betekend voor de literaire wereld. Ze was namelijk de eerste die Ulysses van James Joyce uitgaf, vanuit haar Amerikaanse boekhandel in Parijs. Niemand anders durfde zich aan dat beruchte “pornografische literaire experiment” te wagen. Veel bijgeleerd, ook over James Joyce. Wat een onaangename man was dat! Hij leek vooral uit te zijn op geld en gebruikte mensen zonder scrupules, om ze vervolgens te laten vallen zodra ze niet langer nuttig waren.

Minpuntje: de stijl. Ik bleef maar denken dat iemand als Jan Brokken dit verhaal veel pakkender en indringender zou hebben verteld.

Gelezen boeken kwartaal 4 van 2024: twee sterren

De Noodzaak door Stephen King **

In het Amerikaanse dorpje Castle Springs – de setting waar ook eerdere verhalen van King plaatsvinden – opent rariteitenwinkel de NoodZaak zijn deuren. Dat blijkt het startschot voor een hoop ellende. De mysterieuze eigenaar verkoopt spullen waar mensen letterlijk “een moord voor zouden doen” en dat voor een spotprijs.

Het addertje onder het gras? Klanten moeten als extraatje een ogenschijnlijk onschuldig grapje uithalen met een dorpsgenoot. Dat zet onbedoeld alle sluimerende spanningen in het dorp op scherp: religieuze tegenstellingen, geheimen, roddels, vetes en oude ruzies. Alles escaleert al snel tot een explosie van geweld.

In het begin was ik helemaal mee. De introductie van de personages, die vreemde grapjes, en hoe de spanning langzaam wordt opgebouwd – fantastisch! Maar naarmate het boek vorderde en het geweld steeds grotesker werd, vond ik het steeds minder aangenaam om te lezen.

Jammer, maar voor mij ging King hier nét iets te ver.

Bezeten stad door Stephen King **

Dit is het tweede oudere boek van Stephen King dat ik lees – het is zelfs een van zijn allereerste werken. Eerlijk? Ik ben meer fan van de latere King. Dit boek is veel te dik en barst van de wijdlopende passages. Doe mij maar actie in plaats van eindeloze beschrijvingen van alweer een nieuw personage.

Meer dan eens vond ik wat ik las saai, regelmatig sloeg ik het boek al na een paar pagina’s dicht om iets anders te gaan doen. Dat gebeurt me zelden bij een King-boek. Het idee van een winkel gerund door de duivel heeft hij later uitgewerkt in De Noodzaak, toevallig net gelezen en ook niet zo goed bevonden (zie hierboven). Gelukkig is King door de jaren heen geëvolueerd en heeft hij zijn focus op pure horror achter zich gelaten.

Eén ding weet ik nu wel zeker: vampierverhalen zijn niets voor mij.

Washington Black door Esi Edugyan **

Op de cover staat: “Een van de beste boeken van het jaar.” Ik vraag me af wie zoiets schrijft en hoeveel die daarvoor betaald krijgt. Mocht zo’n zinnetje voldoende opleveren, dan stel ik me als copywriter Gent graag en meteen kandidaat. Dit boek stond op de shortlist van de Man Booker Prize en dat vind ik een te overroepen eer.

Het verhaal begint weliswaar sterk met een prachtige schrijfstijl die het geweld en de onmenselijkheid tegenover zwarte slaven bijna voelbaar maakt. Maar vanaf pagina 150 begint het in elkaar te zakken door een opeenstapeling van toevalligheden, de een nog ongeloofwaardiger dan de andere.

Verder kan geen enkel personage me overtuigen. Veel van wat ze doen blijft voor mij onbegrijpelijk, en daar houd ik niet van. Ik las de laatste hoofdstukken met een steeds groter wordende tegenzin.

Dit boek lijkt me eerder iets voor adolescenten dan een voor een ervaren veellezer als ik.

De reis van Grote Panda & Kleine Draak door James Norbury **

Weer een les geleerd: ik moet meer de bieb bezoeken om te kijken of een boek mét illustraties wel iets voor mij is, in plaats van meteen een duur exemplaar te kopen. Het moet een record zijn, maar ik heb deze 160 pagina’s uitgelezen op amper een half uur tijd! Voor mij telt het verhaal, niet de illustraties. De tijd dat ik strips las, ligt al lang achter me.

De meerwaarde? De tekeningen die ik binnenkort zeker nog eens grondiger én trager bekijk. Maar de tekst, voor mij het belangrijkste, vond ik een pak minder.

De boodschap – “Wees niet bang voor verandering” – wordt in het boek telkens opnieuw in andere woorden herhaald. Het deed me denken aan de Bond Zonder Naam- en andersoortige bezinningsteksten, en daar heb ik altijd al een hartsgrondige hekel aan gehad.

De twee sterren gaan naar de prachtige gebonden uitgave én de toch wel supermooie illustraties.

Gelezen boeken kwartaal 4 van 2024: één ster

De lichte dagen door Zsuzsa Bánk *

Het is mooi geweest, ik stop op pagina 229. Hetzelfde overkwam me bij De zwemmer van Zsuzsa Bánk: ook dat boek vond ik saai en ook daar voelde ik geen enkele connectie met de personages. Dat ligt, denk ik, aan de toch wel zeer afstandelijke schrijfstijl van Bánk. Alles wordt verteld vanuit een derdepersoonsperspectief, zonder directe reden of dialogen die je écht meenemen.

De ene (herinnering aan een) gebeurtenis volgt simpelweg op de andere, en er is niets dat me raakt. Gezien de reacties van anderen lijkt het erop dat er in de resterende 229 pagina’s ook weinig gebeurt. Ik leg het boek dus neer—er liggen nog te veel boeken te wachten die me misschien wél weten te boeien.

Laat ik het erop houden dat de stijl van Bánk gewoon niet mijn ding is. De grootste teleurstelling van mijn gelezen boeken kwartaal 4 van 2024. Dit boek krijgt een plekje in een boekenruilkastje. Hopelijk ontdekt een andere lezer erin wat ik heb gemist.

Lees al mijn verslagen op Goodreads.

Ziezo, je hebt ze gehad, alle gelezen boeken kwartaal 4 van 2024

Mijn leeslijst voor kwartaal 4 van 2024 bevat 23 boeken, waarvan ik er 15 als goed tot zeer goed heb beoordeeld. Hopelijk haal je er een mooie leestip uit! Laat het me zeker weten als dat zo is.

Tot de volgende leeslijst!

Wil je geen enkele boekenlijst missen? Meld je aan voor mijn nieuwsbrief (te vinden in de footer). Gewoon proberen. Heb je er op een gegeven moment genoeg van? Dan schrijf je je met één klik uit. No hard feelings!

(c) C’bon