Boekenlijst 3 van 2022, ontspanning in de spanning

En hier komt mijn boekenlijst 3 van 2022 aan. Heb de voorbije drie maanden maar liefst 19 detectiveromans en thrillers gelezen. Daarom ook de vermelding ‘ontspanning in de spanning’ in de titel. Die heb ik trouwens gejat van coach Niki Vervaeke. Zij schreef die zin in een positieve recensie van het spannende A Conjuring of Light van V.E. Schwab. Die staat dus ook op mijn lange lange lange lijst.

Veel van de gelezen boeken kregen vier sterren en meer in de 43ste editie van de Detective- en Thrillergids van Vrij Nederland. Soms volg ik hun mening en soms ook weer niet. Zet je schrap want hier komen ze aan….

Wil je op de hoogte blijven van mijn hoogstindividuele boekverslagjes? Schrijf je dan in op mijn nieuwsbrief. De inschrijflink vind je in de footer onderaan.

PS: hier vind je ook boekenlijst 2 en boekenlijst 1. En ook al boekenlijst 4.

Vijfsterrenboeken in mijn boekenlijst 3 van 2022

Verdronken land, boekenlijst 3 van 2022Verdronken land door Rudy Morren
*****

Wat een razendknappe roman! Lang geleden dat ik nog zo’n hekel heb gehad aan een romanpersonage als aan burgemeester Hendrik de Vuyst. Een man die alleen aan zichzelf en zijn pleziertjes denkt, geen scrupules kent en letterlijk over lijken gaat. Het verhaal wordt omgekeerd chronologisch verteld. In 2016 wordt de burgemeester dood teruggevonden. De volgende delen keren telkens twintig jaar terug om te eindigen in 1956. In dat laatste deel vis je uit wat er aan de basis ligt van duivelse Hendrik. Hij komt terecht in een internaat mét pedofiele pater. Al als kind verraadt hij zijn beste vrienden zonder op of om te kijken. Veel van de verschrikkingen die hij daar meemaakt, doet hij later ook anderen aan. Vreemd vind ik dat zijn omgeving zich zo door Hendrik in de luren laat leggen… Verschillende verhaallijnen, allemaal interessant.

Echte pageturner met een verrassend begin en een even opmerkelijk einde. Dé ontdekking in mijn boekenlijst 3 van 2022.

LaterLater door Stephen King
*****

Wat een groot schrijver is die Stephen King toch. Die heeft zoveel fantasie en inlevingsvermogen — de manier hoe hij zich in de huid van een kind verplaatst is werkelijk fenomenaal —, schrijftalent én humor. In het voorwoord biedt de verteller zijn excuses aan omdat hij merkt dat hij in de eerste dertig pagina’s zo vaak het woord ‘later’ gebruikt. Het boek wordt geschreven vanuit het perspectief van een zesjarige, die later een achtjarige, dertienjarige en tweeëntwintigjarige wordt. Dan begin je het boek te lezen en zit je inderdaad te glimlachen zodra het woordje later opduikt, iets wat heel vaak gebeurt. Vooral vanuit het perspectief van de jonge verteller lees je zaken als: “Maar dat wist ik toen nog niet, dat zou ik pas later te weten komen.” En telkens denk je: “Goh ja. Daar heeft hij zich voor geëxcuseerd”. Leuk extraatje.

De humor in dit horrorverhaal is de kers op de taart.

Viersterrenboeken in mijn boekenlijst 3 van 2022

Billy Summers, boekenlijst 3 van 2022 van C'bonBilly Summers door Stephen King
****

Ben opnieuw onder de indruk. Iets minder dan van ‘Later’, mijn vorige King. Maar ook hier is King een rasverteller die erin slaagt je als lezer sympathie te laten voelen voor een huurmoordenaar. Geen stuk crapuul, wel een man met een goede inborst die enkel en alleen héél slechte mensen vermoordt. En een groot hart heeft, dat merk je aan alles wat hij doet. Deze moordenaar blijkt een verdoken schrijver te zijn, en ook dat luik is prachtig. Omdat hij voor een moordklus maanden moet zitten wachten, schrijft hij zijn levensverhaal neer. Eerst heel aarzelend, maar geleidelijk aan steeds meer én beter. Dit boek is naast een thriller dus ook een boek over schrijven. Over het genot van schrijven en over het feit dat je je daar volledig kunt in verliezen.

Trouwens, heb je ooit Stephen Kings ‘Over leven en schrijven gelezen? Doen, want ook zeer de moeite! (Mijn blog erover trouwens ook. :-))

17941794 door Niklas Natt och Dag
****

Ken je die fabel van de schorpioen en de kikker? De kikker geeft de schorpioen een lift naar de overkant van de rivier maar net voordat hij de overkant bereikt wordt hij door de schorpioen gebeten. Die kan niet anders want dat is zijn ‘natuur’. Ceton is de ware verpersoonlijking van dit verraderlijke beest. Die man is angstaanjagend immoreel en door en door slecht. Van wat hij doet wordt maar de helft beschreven, waardoor je alles zelf invult met je eigen fantasie. Sterk! Spannend en goed uitgewerkt verhaal met personages met wie je je kunt inleven, zelfs sympathiseren. De beste delen vind ik de gruwelijke beschrijvingen van Saint Barthélemy – de mensonterende slavenhandel daar – en het leven in Stockholm eind 18e eeuw. De smerigheid en wreedheid van beide zijn voelbaar.

Waarschuwing: dit boek is nog wreder dan deel 1 en dus niet voor gevoelige zielen.

Een volmaakte vendetta, boekenlijst 3 van 2022 van C'bonEen volmaakte vendetta door R.J. Ellory
****

Ik heb al tien boeken van Ellory gelezen en me slechts één keer bekocht gevoeld. Enkel zijn boek over het circus vond ik het lezen niet waard. Maar de rest? Superspannend, zeer lezenswaardig, vlot verteld, helder beschreven met veel psychologisch inzicht. Dat is ook hier het geval. In 540 bladzijden krijg je het verhaal van een Cubaan die zijn hele leven in dienst van de maffia heeft gewerkt. In die tijd heeft hij niet alleen ontelbaar veel “hoofden voorzien van ventilatie”, hij werd ook geconfronteerd met de dood in zijn eigen gezin. En zoiets vraagt uiteraard om een heel gedetailleerd uitgewerkt wraakplan. Intrigerend verhaal, je vraagt je voortdurend af waar dat lange, meanderende maffiaverhaal naartoe gaat. Pas rond pagina 500 begin je een licht vermoeden te krijgen.

Over het belang van familie én het maken van keuzes op je levenspad. Want die heb je. Overal en altijd.

SpiegeltweelingSpiegeltweeling door Carole Johnstone
****

Lang geleden dat ik een boek van 577 (Storytel-)pagina’s op één dag uitlees. Op pagina 477 lijkt alles opgelost en toch heb ik nog 100 pagina’s te gaan. Doet raar aan. Het uit de hemel gevallen einde hoeft er voor mij niet echt bij, maar dat heeft wellicht te maken met het feit dat ik al een volle dag aan het lezen ben. Achteraf gezien zijn die extra pagina’s wél nodig om de losse eindjes te verbinden. Ik vertel uiteraard niets over de plot, maar het gaat over verschrikkingen die ouders hun kinderen aandoen. Over het gegeven dat sommige kinderen zo’n drang hebben om te overleven dat ze erin slagen werkelijk afgrijselijke gebeurtenissen te vertalen naar fantasievolle verhalen. Totdat er iets gebeurt waardoor het geheugen weer in volle actie schiet.

Dergelijke verhalen vind ik altijd interessant om te lezen. ‘Uiteraard alleen voor de psychologie’, lach ik.

Spannend uitgewerkt intrigerend verhaal.

De perfecte echtgenote, boekenlijst 3 van 2022 van C'bonDe perfecte echtgenote door Darby Kane
****

De een na de andere plottwist komt voorbij. Dat is uiteraard niet uniek voor dit soort detectiveroman, maar het gegeven is toch origineel uitgewerkt. Een advocate vermoordt haar man, de reden daarvoor én heel wat meer kom je te weten via gedoseerde flashbacks. Dat opeens zijn auto met zijn lijk erin verdwijnt is al één reden voor paniek. De tweede reden is de superintelligente rechercheur Ginny. Hoe Darby Kane haar ervarenheid, verstand en empathie beschrijft, en vooral de kloof met haar jongere mannelijke collega, is fenomenaal goed. Heb geïntrigeerd zitten lezen tot het eind, hoewel ik het slot gedeeltelijk kon voorspellen. Maar toch maar gedeeltelijk, dat is dus al een goed teken. Dat ietsje extra dat erbij kwam blies me van mijn sokken. Mooie stijl. Goede opbouw. Fantastische spanningsboog. En een opvallende gastrol van de buurvrouw.

Dit is trouwens het thrillerdebuut van een schrijfster van romantische boeken. Kan tellen.

Stenen etenStenen eten door Koen Caris
****

Dit debuut heeft me echt geraakt. Drie jaar na de zelfmoord van zijn zus lijkt er opeens een zelfmoordgolf onder jongeren uit te breken in het dorpje waar Ben woont. Dat levert uiteraard heftige emoties op bij hem en zijn moeder die zich na het dramatische voorval met moeite staande weet te houden. ‘Coming of age’-boek dat een overtuigende inkijk geeft in wat het is, opgroeien met het gegeven dat je zus die ogenschijnlijk alles mee heeft, toch voor de dood kiest. Met seksuele gevoelens die je niet ‘hoort’ te hebben. Koen Caris slaagt erin de moeilijke, vaak dubbelzinnige relaties tussen middelbare scholieren op een uiterst fijnzinnige manier weer te geven. Volgens mij heeft Koen Caris veel van de zaken waar Ben mee worstelt zelf meegemaakt, want hij vertelt alles enorm overtuigend.

Mooi, diepzinnig maar niet zwaar op de hand. Net goed.

VaderskindVaderskind door Belinda Bauer
****

Geschreven vanuit het perspectief van een tienjarig kind dat haar vader adoreert en moeder haat. Je leest over de pesterijen waar ze mee wordt geconfronteerd, het armoedige huis waar ze woont, de voortdurende ruzies tussen haar werkloze vader en haar vittende moeder. Het ‘dagboke’ waarin ze elke dag nauwkeurig, naïef en onwetend opschrijft wat ze allemaal meemaakt en hoort. Haar liefde voor pony’s, eerste zoen met Adam, borstjes die beginnen pijn te doen, eerste menstruatie … Het verslag van de gruwelijke moorden die de streek onveilig maken staat in schril contrast met al die onschuld. De moordenaar doodt zijn slachtoffers terwijl hij ze laat bellen met hun moeder. Goede thriller, alleen het einde vind ik er een beetje over. En ik heb nog één extra bedenking:

Had Steven King dit boek geschreven, met zijn groots inlevingsvermogen in kinderen (zie Later*****), dan was het wellicht nog beter geweest.

LenoirLenoir door Bas Haan
****

Deze politieroman speelt zich volledig af in onze achtertuin, zo lijkt het wel. Meer bepaald in Rotterdam. Het is ongelooflijk hoe dicht bij huis al die verhalen over drugs en drugskoeriers komen. Het lijkt wel een verslag van alle drugsafrekeningen waarover je dagelijks leest in de krant. Ik zat meteen in het verhaal. De roman opent met de beschrijving van politieagent Lenoir die wakker wordt naast het lijk van zijn schoonbroer, met een revolver in de hand en niet meer wetend wat er is gebeurd. Het duurt een volledige roman eer alle puntjes op de i worden gezet, zoals vanouds zijn er veel, maar alles leest heel vlot. Zelfs de meest verschrikkelijke zaken. Wellicht gewenning want dit is de 20ste detective die ik lees in drie maanden. Het is mooi geweest. Op naar andere boeken. Toch een goede afsluiter van de reeks.

PS: Haan is veel beter dan onze Aspe!

Twee boeken met drie-en-een-halve ster in mijn boekenlijst 3 van 2022

De schimmenjager (Flickorna och mörkret, #4), boekenlijst 3 van 2022 van C'bonDe schimmenjager door Camilla Grebe
***1/2

3,5 sterren. In juli lees ik boeken die hoge scores krijgen in de Thriller- en Detectivegids van Vrij Nederland. Deze koos ik als eerste omwille van het interessante uitgangspunt. Drie moorden in een tijdsspanne van 70 jaar zijn aan elkaar en verschillende generaties vrouwen gelinkt. Vaak wordt er verwezen naar de veranderde rol van de vrouw in de maatschappij. Vanaf de 20ste eeuw gingen vrouwen uit werken en bouwden ze een carrière uit, helaas niet altijd zonder slag of stoot. Eerst waren het de mannen zelf die niet graag hadden dat hun vrouwen gingen werken of een vrouwelijke collega kregen. Dat was zeker het geval bij de politie, vrouwen werden er gediscrimineerd en kregen de snertjobs. Later waren het de leidinggevende vrouwen die hun seksegenoten discrimineerden, bang om macht kwijt te raken. Spannende opbouw.

Schrijfstijl kan beter maar het einde is verrassend – had ik echt niet zien aankomen –, inhoudelijk én qua perspectief.

De droogteDe droogte door Jane Harper
***1/2

Beter dan ‘De overlevenden’ maar bij lange niet zo goed als ‘Verlaten’ dat me van de eerste tot de laatste pagina begeesterde. In dit boek worden niet een maar drie misdaden opgehelderd. Door het open einde vult je fantasie de mogelijke scenario’s zelf aan en dat vind ik een meerwaarde. Eigenlijk is de titel ‘De droogte’ meer van toepassing op ‘Verlaten’. In dat boek voel je echt de hitte terwijl je leest. Hier is dat nergens het geval. Je verneemt enkel dat een rivier waarin 20 jaar geleden een vriendin is verdronken nu leeg staat door de stijgende temperaturen. Wat ik bizar vind? Op het eind leest de hoofdpersoon in het dagboek van zijn vriendin hoe zij haar verrassende dood beschrijft. Die kon ze toch niet zien aankomen? Nog iets dat opviel? ‘Verlaten’ staat vol met de typisch Australische aanspreking ‘mate’, hier is dat vervangen door het Nederlandse ‘makker’.

Beetje overroepen debuut. Gelukkig wordt wijn beter met de jaren.

Driesterrenboeken in mijn boekenlijst 3 van 2022

Het InstituutHet Instituut door Stephen King
***

Dit derde boek op rij dat ik lees van Stephen King, na ‘Later’ en ‘Billy Summers’, vind ik het minste. Heeft dat te maken met het verhaal zelf of kamp ik met een overdosis King? Ik ga voor de eerste optie. Het verhaal vind ik zeer vergezocht en dat wil al veel zeggen als je de ongebreidelde fantasie van King kent. Maar vooral het gebrek aan humor stoot me enorm tegen de borst. Het ligt allemaal zo zwaar op de hand. Bovendien vond ik het verhaal bij momenten zelfs saai en dat is nu niet bepaald een woord dat ik doorgaans gebruik om Stephen King te beschrijven. Het zou het boek ten goede zijn gekomen mocht hij 200 pagina’s hebben geknipt of de zaken beknopter hebben verwoord en beschreven.

Desalniettemin – mijn favoriete woord in de Nederlandse taal – blijft dit een vlot lezend boek met een eind dat dagen nazindert.

De New York TrilogieDe New York Trilogie door Paul Auster
***

Na een hele zomer detectiveromans te hebben gelezen kies ik opnieuw voor iets ‘literairders’. En wat blijkt? Ik beland niet in één maar zelfs drie detectiveachtige verhalen waar het zoeken naar en het schaduwen van mensen centraal staat. Grappig. In de drie verhalen staat naast de stad New York ook het schrijven centraal en ik lees daar wel graag over. Dat thema komt trouwens heel vaak voor in boeken en dat is niet meer dan logisch omdat schrijven iets is wat auteurs doen. Paul Auster refereert in de drie mysterieuze verhalen voortdurend naar de obsessie die schrijven is. Alles wat erbij en ernaast komt, lijkt wel minderwaardig. Ik herinner me dat dit boek me als student compleet overrompelde. Dat gevoel was nu minder, wellicht het gevolg van ouder worden en veel meer te hebben gelezen. Het derde, meest traditioneel opgebouwde verhaal vind ik het beste.

Intrigerend en leesbaar met leuke interne verwijzingen.

De overlevenden, boekenlijst 3 van 2022 van C'bonDe overlevenden door Jane Harper
***

Bij het lezen van het sublieme ‘Verlaten’, Harpers vorige boek, voelde ik de genadeloze hitte in de Australische outback aan den lijve. In deze roman bevind ik me in het zuidelijker gelegen Tasmanië en voel ik de ijzige kou van het zeewater bij het zwemmen. Eerlijk? ‘Verlaten’ vond ik beter, dat boek had me van bij het begin bij de lurven. Hier begint dat spannende gevoel rijkelijk laat, op ongeveer vijftig pagina’s voor het einde. Eerst moet ik een groot aantal kronkelige bochten door, om dan bij het ietwat teleurstellende einde aan te komen. Ik heb het gevoel dat ik een belangrijk detail heb gemist en er zijn ook heel wat losse eindjes. Dat heeft wellicht alles te maken met het feit dat er zo ontzettend veel geheimen de revue passeren.

Toch blijf ik verder lezen, want de schrijfstijl is top en ook de intrigerende opbouw mag er wezen.

Het zevende kindHet zevende kind door Erik Valeur
***

Zelden zo’n complex verhaal gelezen als dit. Op het eind komen alle levensverhalen van de talrijke personages samen en wordt er veel duidelijk. Maar dan merk je ook dat de schrijver een serieuze steek heeft laten vallen. Wil je weten welke? Lees er dan maar zelf alle dichtbedrukte 716 pagina’s op na. Erik Valeur had er wellicht genoeg van – net zoals ik –, besloot de boel de boel te laten en die fout niet recht te trekken. Slecht vind ik het boek niet. Als debuut kan het tellen. Maar het is te dik en valt daarom véél te dikwijls in herhaling, “de lezer zou eens niet mee kunnen zijn!” Ik heb het boek uitgelezen omdat ik wou weten hoe het mysterie eindigt. Maar al te vaak keek ik hoeveel pagina’s ik nog moest.

Mijn eindoordeel? Het boek leest vlot maar heeft een teveel aan intriges. Krijgt de titel van dikste boek in mijn boekenlijst 3 van 2022. Nog dikker dan die van Stephen King!

SneeuwspoorSneeuwspoor door Rudy Morren
***

Een jaar geleden is bij een overval thuis de vrouw van een gynaecoloog gedood en zijn dochter ontvoerd. De gyneacoloog speurt een jaar later nog steeds onvermoeibaar naar haar, helaas zonder succes. Op een dag is hij getuige van een verkeersongeluk. De twee mannen in de gecrashte auto blijken iets met de overval te maken te hebben. Het boek lijkt op een uitgewerkt scenario en misschien is het dat ook wel. De structuur is heel chaotisch. Constant ga je met de teletijdmachine naar drie jaar eerder, dan weer terug naar het nu, dan naar twee jaar eerder en weer naar het nu… Filmisch zeker werkbaar via flashbacks en flashforwards, maar op papier is het een zootje want te warrig. Blijkt dat alles het gevolg is van iets dat zich drie jaar eerder heeft afgespeeld.

Vrij voorspelbare plot en veel te veel herhaling. Dat lijkt wel het manco van detectiveromans.

Tweesterrenboeken in mijn boekenlijst 3 van 2022

De dode die niet werd gemistDe dode die niet werd gemist door Corine Hartman
**

Dit lijkt wel een scenario van een Midsummer Murders-aflevering, maar dan met Miss Marple in de hoofdrol in plaats van inspecteur Barnaby. Kunstschilder Eva onderzoekt wat er met haar verdwenen buurman is gebeurd. Positief? Het lineair vertelde verhaal. Het is een keer wat anders dan dat voortdurende heen en weer gespring in tijd en perpectief van de moderne romans. Negatief? Noem een actueel onderwerp en het wordt wel ergens in de roman aangestipt. Racisme, incest, #metoo, pesterijen, de positie van de vrouw in de maatschappij, hun dringende nood aan meer waardering, ecologie, natuur, milieu, wokeness, groene beweging, vegetarisme…. Doet toch wat gezocht aan. Opvallend? De vrouwelijke speurneus laat altijd haar koffie koud worden, rookt aardig wat joints en kampt met heel wat morele dilemma’s als ze eindelijk uitvist hoe de zaken écht in elkaar zitten.

Te veel herhaling en de stijl kan véél beter.

Het enige eensterrenboek in mijn boekenlijst 3 van 2022

Oude wonden, boekenlijst 3 van 2022 van C'bonOude wonden door Yves Peirsman
*

Meer dan eens het volgende gedacht bij het lezen: “Saai! Zinloze bladvulling! Meelijwekkend! Banaal”. Door de korte inhoud en de vier sterren in de Detective- en Thrillergids dacht ik een hoogstaande psychologische thriller te gaan lezen… Maar viel dat even tegen! Alles wordt geduid en uitgelegd – zelfs de grootste banaliteiten – in een werkelijk infantiele schrijfstijl. De gesprekken tussen homo-escort Adam en zijn vriendin zijn ongeloofwaardig en vooral saai. Verder analyseert Adam alles in gedachten tot in het allerkleinste detail. En een paar pagina’s verder begint hij de analyse opnieuw. Dit boek is echt geen vier sterren waard. Misschien werd de recensent geraakt door de achterliggende boodschap: wanneer kwetsbare jongeren die worstelen met hun geaardheid gepest worden, leidt dat vaak tot trauma’s en wraakgevoelens die een leven lang meegaan.

Slechte schrijfstijl en een zeer vergezochte, uiterst ongeloofwaardige plot met te veel toevalligheden. En is geloofwaardigheid niet alles in een detectiveroman? Draagt met recht en reden de rode lantaarn in mijn boekenlijst 3 van 2022.

Ziezo, mijn boekenlijst 3 van 2022 zit erop

Slechts één boek met één ster en met twee sterren. Als dat niet leuk is! Naast vijf driesterrenboeken, acht viersterrenboeken en twee vijfsterrenboeken. En twee drie en een halve ster. Goede oogst! En met deze positieve noot sluit ik deze boekenlijst 3 van 2022 af. Tot de volgende!

Bekijk al mijn verslagjes op Goodreads.

 

© C’bon, copywriter in Gent

 

Dit zijn mijn 7 (of 8) grootste ergernissen als copywriter

Dit zijn mijn 7 (of 8) grootste ergernissen als copywriter

Fondsenwerving? Niet normaal hoeveel sponsorbrieven ik krijg

Fondsenwerving? Niet normaal hoeveel sponsorbrieven ik krijg

Ik SEO-tekstschrijver? Ik ben en doe gegarandeerd veel meer!

Ik SEO-tekstschrijver? Ik ben en doe gegarandeerd veel meer!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

  • Christien Van Robays

    Leuke lijst! Ik noteerde een aantal titels op mijn leeslijst!

    • Christine

      Top! Tx!

  • Dirk Lambrecht

    Dag Christine

    hiermee kroon je je ook tot queen wat het lezen en het boeiend beoordelen van spannende boeken betreft.

    Ik merk dat veel van de boeken die je (heel) goed vond een nagenoeg gelijk aantal sterren in de VN-gids kregen. Dat verheugt me als fan van de gids want m’n vertrouwen kreeg tijdens de voorbije zomer enigszins een deuk na het lezen van ‘De peetmoeder’ van Ingar Johnsrud en ‘De fjord’ van Jørn Lier Horst. Beide viersterrenboeken vond ik er amper twee waard.

    Voor m’n volgende ontspanning in de spanning zal ik graag kiezen uit jouw ruime selectie waarvan ik nog geen enkele titel las.

    Bedankt!

    Dirk

    • Christine

      Fijn! Laat weten wat jij van de boeken die je uitkiest vindt!