Eigenzinnige eindejaarslijst 2020 van C’bon

2020 was een raar jaar… Maar omdat het leven niet stilstaat, komt hier als vanouds mijn eindejaarslijst 2020 aan – literatuur, muziek, concert, toneel, en ook wel een beetje werk. 

Wist je trouwens dat ook mijn eerste boekenlijstje van 2021 al online staat?

Eindejaarslijst 2020 – Beste boek, by far! Hamnet

Heb in het totaal 25.900 pagina’s gelezen verdeeld over 85 boeken. Maar de 372 pagina’s van Hamnet waren de allermooiste!

Bij dit boek hoort een waarschuwing, in de trant van: “Pas op, dit is fictie”, zoals ook het geval bij het vierde seizoen van het sublieme The Crown. Ook daar waren kijkers aan het klagen dat veel van wat werd getoond afweek van wat er echt is gebeurd. Hamnet is dus inderdaad regelrechte fictie hé. Maar ik heb toch even de knop moeten omdraaien – “Christine, dit is FICTIE, dit is een BOEK!” – want ik zat zo diep in het verhaal! Ik was echt in de waan dat ik een autobiografie van Shakespeare aan het lezen was.

Shakespeare blijft inderdaad een mysterieus figuur waar weinig over geweten is, behalve dat hij als zoon van een ambachtsman een behoorlijk aantal literaire meesterwerken op zijn naam heeft staan. Dit boek borduurt voort op zijn bescheiden afkomst.

Tegelijk focust het veel meer op zijn fenomenale vrouw. Mijn mening? In vergelijking met zijn vrouw is Shakespeare maar een klein ventje. En dan die tweeling en die diepe en innige verbondenheid tussen broer en zus. Prachtig empathisch beschreven. Zoals ik schreef in mijn korte verslag op Goodreads over Hamnet, dit boek benadert de perfectie! Ik ga die herlezen, maar dan in het Engels. Moet nog mooier zijn.

Een selectie van andere vijfsterrenkleppers die ik heb gelezen (er waren er meer):

Ik vermeld Hamnet uiteraard ook in mijn boeken top tien 2020 op plaats 1. Maar daar staan ook een aantal andere. Een selectie:

• Antoinette, Robert Welagen
• Echo, Thomas Olde Heuvelt
• Utopia Avenue, David Mitchell
• Roest, Jacob Matecki
• En professioneel: Persuasive copywriting van Andy Maslen, een boek dat me fantastische psychologische schrijfinzichten heeft gegeven die ik nu gebruik in mijn werk als freelance copywriter.

Eindejaarslijst 2020 – Beste concert: Wallace Vanborn

Beluisterd en gezien vanuit mijn kantoortje. Helaas geen Flying Horseman dit jaar. Hun nieuwste cd is niet slecht, maar in vergelijking met de andere vrij gewoontjes. Ze worden mainstream en daar houd ik niet zo van. Geef mij maar haken en ogen en lagen en variatie.

Ik heb Flying Horseman dit jaar drie keer live gezien en dat volstaat. Normaal ga ik ze zien wanneer ik kan, en dat is toch wel een keer of tien per jaar. Ik zag ze twee keer écht live op Gent Jazz en in Kortrijk, telkens coronaproof en zittend dus – Bah! – en één keer vanuit mijn kantoortje, van achter de computer, mét nieuwe streamingboxen. Helaas, geen enkele keer slaagden ze erin me enthousiast te maken. Enkel het nummer ‘Secrets’ herinnerde me aan de oude Flying Horseman. Al de rest kabbelde. Kan beter.

Wallace Vanborn dus maar

De titel van beste concert in mijn eindejaarslijst 2020 gaat dus naar Wallace Vanborn. Live gestreamed vanuit de Minard in Gent. Dat concert was in één woord fantastisch. Dochter Hannah en ik volgden met onze webcam aan. De gezichten van de toeschouwers zagen we geprojecteerd op een scherm achter de band. Af en toe zagen we dus ook onszelf in beeld. Was best grappig.

Wel jammer dat de synchronisatie ver weg was. Pas 30 seconden na het beëindigen van een nummer zag je de mensen joelen en applaudisseren. Moet de band een vreemd gevoel hebben gegeven.

Conclusie? Mocht Wallace Vanborn een Amerikaanse groep zijn, dan waren ze intussen al wereldberoemd. Songschrijftalent, zangtalent, gitaartalent en drumtalent in één. Drie mannen die samen grootse dingen neerzetten! Ja, ik ben fan!

Eindejaarslijst 2020 – Beste toneelstuk, Locke van Compagnie Cecilia

Dit toneelstuk zag ik al in januari. Tom Vermeire speelt Ivan Locke, bouwondernemer en vader, die op een dag van zijn werk naar huis vertrekt. Aan de verkeerslichten slaat hij rechtsaf terwijl hij normaal naar links moet. Er volgt een anderhalf uur durende autorit waarin we te weten komen waarom hij die beslissing neemt. Hij voert het ene telefoongesprek na het andere met zes personages, allemaal gespeeld door een werkelijk uitmuntende Koen De Graeve. Mooie muziek ook op het podium. Dit stuk was af!

Speciale vermelding voor Josse Depauw in deze eindejaarlijst 2020

In de iets lossere coronaperiode heb ik Josse De Pauw twee keer aan het werk gezien in de zomertuin van de Bijloke. Het eerste stuk, Leviathan, vond ik verschrikkelijk slecht. Josse las een tekst voor in zijn oude vertrouwde declamerende stijl. Maar het pakte niet. Ik wist er de vinger niet op te leggen, maar ik ging dood van verveling. Ik zat op de derde rij, recht in zijn vizier en op zijn ooghoogte, en ben nog nooit zo content geweest dat ik een mondmasker aanhad. Zo zag hij me tenminste niet geeuwen. Echte tegenvaller. Puur luisterspel, vrijwel geen visuele connectie, te veel afstand.

Een maand later gaf ik hem nog eens een kans met zijn ‘A Concert Called Landscape‘ . Want, hé, het gaat toch om Josse De Pauw, de acteur die me al zoveel toneeluren vol schoonheid heeft gegeven. En dat werkelijk sublieme stuk bood precies wat ik verwachtte.

Nu werd opeens duidelijk wat ik bij het vorige stuk miste: Josse declameert niet alleen met zijn prachtige stem en timbre, maar hij doet dat met zijn hele lichaam.

In zijn vorige stuk hield hij zijn tekst in de hand en daardoor zijn lichaam stil. Dat was nu wel wat anders. Hij zong en danste zijn tekst letterlijk. Puur genot! Ook al door die prachtige omgeving die de tuin van de Bijloke is. Hij blijft een favoriet.

Eindejaarslijst 2020 – Beste muziek

Daarvoor moest ik eens kijken naar mijn Last.FM-overzicht.

Flying Horseman staat daar op nummer 1, maar zoals ik hierboven al vermeldde vind ik hun laatste worp niet hun beste. Waarom dan zoveel geluisterd? Spotify weet dat de band mijn topfavoriet is en kiest vaak spontaan hun muziek voor me uit.

Porridge Radio staat op nummer 2 en ook hier heeft Spotify een vinger in de pap. Telkens als een cd die ik beluisterde was afgelopen, schotelde Spotify me een nummer van Porridge Radio voor. Vond ik in het begin een goede plaat, maar een plaat veel horen maakt ze vaak saai. Ik heb variatie nodig, in ongeveer alles. “Gelukkig niet op het vlak van een echtgenoot”, zegt mijn schoonmoeder.

King Gizzard & the Lizard Wizard – Ik noem ze altijd King Grizzly, want ik kan hun naam echt niet onthouden – staat op nummer 3. Ze staan zo hoog omdat ik van Indiestyle de vraag kreeg al hun platen te beluisteren – en dat zijn er véél – en er een verslag van te schrijven (deed ik ook voor The Boards of Canada). Was een ideaal en leuk tijdverdrijf tijdens de coronalockdown.

Dochter Hannah deed trouwens hetzelfde voor Talking Heads en Kanye West.

Verdere kleppers vond ik Sufjan Stevens, Sorry, Modern Nature, Car Seat Headrest, Fontaines D.C. en Rolling Blackouts Coastal Fever. Véél muziek geluisterd, ook alweer het gevolg van corona. Heb in 2020 trouwens de kaap van 251.000 scrobbles gehaald.

En anders? Hoe zal ik me het coronajaar 2020 herinneren?

Ik zal terugdenken aan een jaar met weinig sociaal contact, even weinig concerten, weinig babbels, weinig lunches, iets minder werk als freelance copywriter in Gent. Maar daar rouwde ik niet echt om. Minder werk betekent meer me-time.

Ik heb wel veel opleidingen gevolgd, vooral over SEO, want het wordt een echte passie om daar alles van te weten als copywriter SEO. Heb er ontieglijk veel certificaten bij. Hier vind je er ééntje (maar doe dat gerust maal tien).

Verder volgde ik een peperdure opleiding storytelling bij Editio waar ik niet bijster erg van onder de indruk was. Voor de 5% nieuwigheden die ik opstak moest ik 1.000 euro neertellen. Vind ik vrij prijzig.

O ja, ik heb een nieuwe C’bon-website gemaakt – je zit er nu op. Ben ermee begonnen in maart, zodra corona me aan huis gekluisterd hield en het aantal opdrachten als copywriter, blogger en schrijver van motivatiebrieven verminderde. Ik ben er toch een maand of twee mee zoet geweest. En dan te bedenken dat sommige klanten willen dat ik hun website op twee weekjes klaar heb! Man man.

Hopelijk wordt 2021 een mooier en vooral socialer jaar. Met toch wel af en toe een echt concertje (en niet alleen een livestream, hoe gezellig dat ook is in mijn kantoortje), theatertje, lunchje, babbeltje, lachbuitje. Want dat hoort toch bij een kwaliteitsvol leven. Een mens kan niet altijd zitten lezen om dan een eindejaarslijst 2020 literatuur te produceren…

Trouwens ook interesse in mijn recensie van Het Kaartenhuis van Mark Danielewski?

Tot de volgende!

© C’bon