Oktober, november, december… Mijn gelezen boeken 2020 deel 4

Een jaar telt vier kwartalen, toch? Dit is dus het laatste deel van mijn boekenkwartet, mijn gelezen boeken 2020 deel 4 in oktober, november en december. Dat wil zeggen dat deel 1,  deel 2 en deel 3 al gepubliceerd zijn. Eén simpele klik brengt je er meteen naartoe. 

Voor wie de eerste keer op een boekenoverzicht van mij belandt, even kort wat uitleg. Elke drie maanden zet ik een scanbaar overzicht online van alle boeken die ik dat kwartaal heb gelezen. Cover, titel, het aantal sterren dat ik geef en een kort verslag van maximaal 150 woorden. Ik beschouw deze verslagjes als oefeningen in beknopt schrijven, altijd meegenomen voor mijn job als freelance copywriter.

Veel plezier met de lijst gelezen boeken 2020 deel 4. Ook geïnteresseerd in mijn volgende overzichten? Schrijf je dan in op mijn nieuwsbrief. Onderaan in de footer vind je de link. Ik ben er trouwens zeker van dat enkele van deze boeken mijn boeken top tien 2020 halen.

Hier komen ze aan! Mijn gelezen boeken 2020 deel 4: de vijfsterrenboeken

Utopia Avenue door David Mitchell
*****

Alweer een prachtboek van een van mijn favoriete schrijvers, en dat om verschillende redenen. Het boek vertelt over het wel en wee van muziekgroep Utopia Avenue omstreeks 1968. Literatuur over muziek dus, en laat dat nu net mijn twee grootste passies zijn. Elk hoofdstuk wordt geschreven vanuit het perspectief van een van de bandleden. Je krijgt mooi gestructureerde verhalen over hun leven, verwachtingen, ideeën, liefdes…. Maar het is vooral Mitchells schrijven over muziek dat me van mijn sokken heeft geblazen. Bij het fenomenale verslag van een parkconcert was het net of ik me voor het podium bevond. Resultaat? Kippenvel en brok in de keel. Sterk! Ook de beschrijving van een LSD-trip – bekijk de cover – is zo overtuigend! Nu hoef ik de ervaring niet meer zelf uit te proberen. Mijn favoriet, autistische topgitarist Jasper, blijkt een nazaat van Jacob De Zoet, het hoofdpersonage uit Michells vroegere steengoede roman over Japan. Top!

De rat van Amsterdam door Pieter Waterdrinker
*****

Ruben Katz zit in de gevangenis als gevolg van schriftvervalsing. Op aanraden van zijn sociaal assistent zet hij zijn geschiedenis op papier. Dat mondt uit in 600 magistrale pagina’s vol meeslepende cliffhangers en spanningsbogen in een werkelijk prachtige stijl. Ik bleef maar lezen. Het onderwerp is fascinerend. Een tijd lang werkt Ruben in dienst van een resem mensen – noem ze gerust ratten – die worden getypeerd door de volstrekte afwezigheid van een geweten. Via een armenloterij en onder het mum van liefdadigheid troggelen ze mensen geld af. Ze verschuilen hun egoïsme achter een masker van altruïsme en dragen een moraal naar buiten die volledig het tegenovergestelde is van hun daden. Geluk lijkt alleen mogelijk als je alle mogelijke scrupules overboord gooit. Ruben stapt een tijd mee in hun verhaal omdat hij verliefd is op de dochter van de initiatiefnemer, maar uiteindelijk laat hij die wereld los. Confronterend beeld van de superrijken.

Het onhandige kind door Alexandre Seurat
*****

Wat een mokerslag van een boek. Al van in de proloog word je dit verschrikkelijke verhaal van kindermishandeling ingetrokken. Als de achtjarige Diana als vermist wordt opgegeven, voelt haar voormalige juf meteen aan dat het kind dood is en dat de ouders schuldig zijn. Vervolgens krijg je de verhalen van de mensen in Diana’s omgeving te lezen in korte alinea’s met een titeltje erboven: moeder, grootmoeder, tante, juf, schoolhoofd, maatschappelijk werker, politieagent, schoolarts, politiearts… Iedereen ziet de mishandelingen en wil wel iets doen, maar niemand doet genoeg. Nadat ze hun vermoedens hebben geuit denkt iedereen dat de verantwoordelijkheid nu bij de andere ligt. Uiteindelijk doet niemand iets, tot het te laat is. Als het kind dood wordt aangetroffen is er enkel plaats voor gevoelens van ontzetting en schuld. Dat Seurat heel objectief vertelt over wat de mensen denken en vooral niet doen, zonder overdreven emotionaliteit, maakt het boek uitermate sterk.

Roest door Jakub Małecki
*****

Meesterwerkje. Prachtig familieverhaal over verschillende generaties van een Poolse familie. Wat de personages meemaken laat je niet onverschillig. Vooral ellende en een pak minder geluk. En als dat er is, dan toch maar kortstondig. Polen is een land dat nog altijd de gevolgen draagt van de verschrikkingen van WOII. Opvallend hoe weinig mensen elkaar vastpakken, knuffelen, echt met elkaar praten. De structuur is top. Het verhaal is als een slang met een inwisselbaar begin en einde. Er ligt alleen een periode tussen van veertien jaar en 280 pagina’s. De schrijver begint het verhaal in het heden en keert dan terug om de voorgeschiedenis te vertellen. Hij laat elk hoofdstuk voorafgaan door het jaartal en dat maakt het gemakkelijker om te volgen. Uiteindelijk komen alle puzzelstukjes samen en wordt zelfs het allerkleinste detail duidelijk. En daarvan zijn er veel, zoals de reden waarom de winkeljuffrouw weigert roodharigen te bedienen.

Mijn mening in drie woorden? Perfect geconstrueerde roman.

Gelezen boeken 2020 deel 4: de viersterrenboeken

Het boek Daniël by Chris De Stoop
****

Chris De Stoop is ex-journalist en dat merk je. Al in het sublieme ‘Dit is mijn hof’ slaagde hij erin de zelfmoord van zijn broer en teloorgang van de boerenstiel in Doel sereen en neutraal onder woorden te brengen. Hetzelfde doet hij met het verhaal van zijn oom Daniel, de bewoner van dat andere boerenhof, die wordt vermoord door een bende marginale tieners. Ze willen hem beroven van de wellicht hopen geld die hij thuis heeft verstopt, maar doen dat met zoveel onnodig geweld dat hij er het leven bij inschiet. De Stoop beschrijft empathisch hoe dat vriendengroepje tot zijn barbaarse daad is gekomen. Van toogpraat is geen sprake en dat siert hem. Nu begrijp ik dat opvoeding en milieu een grote invloed hebben op je gedrag, zeker als je jong bent. Later blijken de jongeren zich ook te herpakken. Maar Daniel blijft wel dood en dat blijft wringen.

In tijden van afnemend licht door Eugen Ruge
****

Mooi en overtuigend verhaal van vier generaties Umnitzers, een familie in Oost-Berlijn voor en na de Wende. Op een niet-belerende manier passeert de geschiedenis van Oost-Duitsland de revue. Van een feitelijke geschiedenisles is er geen sprake. Hier en daar vind je een korte verwijzing naar het communistisch apparaat, de steeds aanwezige bureaucratische controle, het verschil met het Westen, een tien jaar durend strafkamp. Maar alle beschrijvingen worden doorspekt met humor en warmte, ik verwijs naar de dementerende overgrootvader, de dronken moeder, gesprekken die soms kant noch wal raken, zelfs de onderling moeilijke relaties. Dezelfde gebeurtenissen worden kriskras en niet chronologisch beschreven, telkens vanuit het gezichtspunt van een ander familielid. Interessant om te zien hoe mensen de zaken anders bekijken en ervaren. De combinatie van al die verhalen levert een genuanceerd beeld op, zoals eigenlijk alle familieverhalen zijn. Graag gelezen.

Die nacht zag ik haar door Drago Jančar
****

Prachtige titel én tegelijk openingszin. Laat je fantasie los en er komen meteen tientallen mogelijke verhaallijnen op je af. Dit boek van Drago Jançar vertelt over de verschrikkingen van de oorlog en de gevolgen ervan op de menselijke relaties. Alle partijen blijken onmensen, zowel de Duitse bezetter als de vrijheidsstrijder. Jançar baseerde zich voor dit boek op waargebeurde feiten. In 1944 verdwijnen Veronica Zarnik en haar man, een graag gezien rijk echtpaar. Lange tijd weet niemand wat er met hen gebeurd is. Vijf bekenden vertellen elk hun verhaal. De minnaar van Veronika, haar moeder, de Duitse arts die bij hen op bezoek kwam, de huishoudster en uiteindelijk de knecht op het domein. Vooral dat laatste verhaal is niet fraai. Weet je wat me opviel? Dat verkeerde interpretaties door mensen die zich jaloers in hun eer gekrenkt voelen kunnen leiden tot de meest onmenselijke acties. Aanrader.

De opgang door Stefan Hertmans
****

Hertmans reconstrueert het leven van de vroegere bewoners van zijn voormalig huis in het Gentse Patershol, vader en SS’er Wim Verhulst, moeder Mien en hun kinderen. Een ervan is Adriaan, mijn vroegere professor geschiedenis die me in mijn eerste kandidatuur een herexamen bezorgde omwille van één vergeten zinnetje… Je merkt dat Hertmans collaborateurs geen warm hart toedraagt. Hij heeft het vaak over hun Calimero-instelling, “Het is de schuld van de anderen”, nu trouwens nog altijd aanwezig. Wim Verhulst komt naar voren als een figuur die zijn goesting doet, zonder ook maar één seconde in te zitten met zijn gezin, er een minnares op nahoudt, mensen zonder scrupules de dood instuurt. Na de oorlog durft hij het zelfs aan zijn leed als collaborateur gelijk te stellen met dat van de joden. Mien haat wat haar man doet en gaat tegen hem in. Het boek leest als een ode aan een prachtmoeder.

De goede zoon door Rob van Essen
**** 

Wat een rollercoaster van een boek! Ik lees nooit recensies omdat die vaak te veel informatie prijsgeven. Voor mijn boekkeuze ga ik af op auteur, titel, gewonnen prijzen. Deze stond al lang op het lijstje puur op basis van de titel. Verhalen over zoon-moederrelaties vind ik best aangenaam om te lezen. En dan kom ik in een dystopisch Big Brother-verhaal terecht, gesitueerd in een niet zo ver verwijderde toekomst waar mensen een relatie en zelfs seks hebben met hun zelfrijdende auto. Waar ze rondlopen met palio’s en geholpen worden door robo’s. Waar je herinneringen kunnen worden uitgewist simpelweg door het opzetten van een badmuts. Klinkt dit je vreemd in de oren? Kan zijn, maar dit boek over een schrijver van plotloze detectiveverhalen is subliem! Voor het laatste hoofdstuk schrijft de verteller: “Zal ik het hierbij laten? Er een plotloze roman van maken?” Gelukkig geeft hij ons nog één hoofdstuk.

Het hellen van een leven door Luis Carrasco
****

Sterk zintuiglijk verhaal. Twee broers leven in hun stukje aards paradijs, ergens op een berg in Spanje waar hun olijfbomen groeien. Het is eind oktober en nog altijd zomers heet. De olijven hebben regen nodig. Ze zijn te klein en te droog, en straks komt de oogst er al aan. Eén broer is geneigd een smak geld te aanvaarden voor zijn stuk berg, de andere niet. Mooi hoe menselijk de spanning tussen de broers wordt beschreven. En dan komt opeens de regen. Niet zomaar een buitje, wel een stortvloed die langer dan een maand duurt. Nog nooit meegemaakt in Spanje! Oogsten moet in de gietende regen, met de voeten in het water. Dit boek is een lofzang op de natuur en het simpele leven waarin eten en drinken volstaan om gelukkig te zijn. Een ode aan de boerenstiel als slachtoffer van de klimaatverandering. De boodschap is impliciet, maar komt aan.

Gelezen boeken 2020 deel 4: de driesterrenboeken

Het negende gebod door Chris Houtman
***

Chris Houtman blijkt de Dan Brown van De Lage Landen! Ik zat vaak te denken aan de Da Vinci Code, want ook hier gaat het om Maria Magdalena. Meer bepaald over de inspanningen van de kerk om het belang van deze ‘beste apostel van Jezus’ onder de mat te vegen. Want vrouwen met een leidende functie in de kerk? Is toch onvoorstelbaar! Eva is geboren uit een rib van Adam en dat maakt alle vrouwen minderwaardig aan de man. Die redenering wordt nog steeds gehuldigd, zeker in conservatieve katholieke kringen. Plinius schreef interessante brieven over de eerste christenen. De ontdekking van enkele nieuwe brieven ontmaskert de pogingen van de kerk om Maria Magdalena weg te schrijven. De kerk doet er daarom alles aan om die ketterse brieven in hun bezit te krijgen. Vlot geschreven, meeslepende intrige. Bepaalde details komen wel héél toevallig samen, maar dat is inherent aan het genre.

De avond is ongemak door Marieke Lucas Rijneveld
 ***

Heel herkenbaar Nederlands boek over een stugge, boos-ongelukkige, gereformeerde boerenfamilie. Enkel werken en God zijn belangrijk, menselijke relaties niet. De oudste zoon sterft maar daar wordt met geen woord over gerept. Praten zou nochtans helpen om het beklemmende rouwgevoel te verzachten. Als de zus vraagt of hij in de hemel is, wordt ze met jas en al aan de kapstok gehangen, als straf. Aangezien niemand hen ook maar iets vertelt, gaan de kinderen zelf op ontdekking uit, vooral naar alles wat met seks en de dood te maken heeft. Mooie taal en stijl, bijvoorbeeld in deze zin: “Boosheid heeft scharnieren die nodig geolied moeten worden.” Je hoort zo de slaande deuren tijdens een ruzie… Spoiler: het antwoord op de vraag waarom de 12-jarige dochter altijd met haar jas rondloopt, komt er niet. Ik keek daar nochtans het hele boek naar uit. Stijl is top, inhoud iets minder…

The Copywriting Sourcebook: How to Write Better Copy, Faster – For Everything from Ads to Websites by Andy Maslen
***

Helaas een beetje een tegenvaller deze, na het werkelijk fantastische ‘Persuasive copywriting’ van dezelfde auteur. De inleiding op dat boek leerde me meer dan de vele copywritingcursussen die ik ooit heb gevolgd. Andy Maslen schreef dit boek in 2010. Dat is al een eeuw geleden! Hij geeft tips hoe je overtuigende titels schrijft, commerciële brieven, persberichten, brochures, adwords, webteksten, mailings, … Hij bekijkt de sterktes en zwaktes van elk teksttype, geeft advies over de beste structuur zodat copywriters vlug iets deftigs op papier kunnen zetten als ze worden geconfronteerd met een zeer korte deadline. Zo van die rushjobs waar je amper drie uur voor krijgt – elke copywriter weet waar ik het over heb. Sommige inzichten neem ik mee, maar ik mis de Aha-Erlebnis die ‘Persuasive copywriting’ me gaf én de humor. Dit hier is zoveel objectiever verteld. Praktisch boek, maar ook niet meer.

Wil je overtuigend schrijven? Lees dan het boek Persuasive copywriting.

Gelezen boeken 2020 deel 4: de tweesterrenboeken

Onze dagen – Het ongeluk door Thomas Verbogt
**

Deze romans van Thomas Verbogt overtuigen me niet, ook al zijn ze geschreven in de hem bekende stijl. Korte zinnen, vrijwel geen verbindingswoorden, eenvoudige taal, goede dialogen. Maar door de vele losse eindjes, onverklaarbare zaken en toevalligheden neemt de geloofwaardigheid een serieuze duik. In ‘Onze dagen’ word je overweldigd door het aantal vrouwen in het leven van Wouter. En als je denkt, dit zal het wel zijn, komt er nog een aan. Zucht. Veel verhaallijnen worden opgestart maar gaan nergens naartoe. Beetje saaie lectuur ook, toch een woord dat ik niet van toepassing vind op veel van zijn ander werk. ‘Het ongeluk’ scoort zo mogelijk nog lager op het vlak van geloofwaardigheid. De vrouw van het hoofdpersonage, tien jaar geleden verongelukt in een vliegtuigongeval, blijkt levend en wel in Kathmandu te zitten. Maak dat de kat wijs. Geloofwaardigheid is voor mij basis. Beide verhalen scoren een dikke onvoldoende.

Georges & Rita door Leen Dendievel
** 

Positief is de originele structuur. Een deel wordt geschreven vanuit het perspectief van dement wordende Rita. Zodra dat gelezen is, flip je over naar het verhaal van echtgenoot Georges, of vice versa. Rita wil euthanasie, Georges besluit haar te volgen omdat hij zich een leven zonder haar niet kan voorstellen. Het boek beschrijft de weg ernaartoe en de reacties van de kinderen aan de hand van brieven, herinneringen, overpeinzingen en tragische weetjes. Waarom houdt Rita niet zoveel van Georges als hij van haar? Waarom voelt dochter Lydie zich ongewenst? Inhoud genoeg, maar ik val zo over de belabberde schrijfstijl. Het boek wemelt van de “goede raad”-clichés en nergens voelde ik ook maar enige emotie, ook niet bij de beschrijving van de euthanasie zelf. Andere lezers beschrijven dan weer hun vochtige ogen. Ben ik zo hard of is de stijl niet mijn meug? Ik houd het op dat laatste.

Gelezen boeken 2020 deel 4: de eensterrenboeken

Dit kwartaal heb ik geen enkel eensterrenboek voor de kiezen gehad. Tof! Dat was in het vorige deel, maar ook bij de gelezen boeken in 2017, wel enigszins anders.

Lees al mijn recensies op Goodreads

Laat gerust weten of je mijn oordelen volgt, en zo niet, waarom niet? Tot de volgende!

© C’bon