Weer 3 maanden verder… Mijn gelezen boeken 2020 deel 2

Daar komen ze weer aan! Mijn gelezen boeken 2020 deel 2, het tweede kwartaal van het jaar alweer. Trouwens ook geïnteresseerd in mijn gelezen boeken deel 1? Het wordt een echte traditie, het overzicht van de boeken die ik in de voorbije drie maanden heb gelezen. Telkens met afbeelding, titel, aantal sterren en kort verslag van maximaal 150 woorden. Je bent er zo door.

Geen enkel overzicht missen? Schrijf je dan in op mijn nieuwsbrief. De inschrijvingslink vind je onderaan in de footer.

PS: ondertussen zijn ook gelezen boeken 2020 deel 3 en deel 4 gepubliceerd. Ik ben er trouwens vrijwel zeker van dat enkele van deze boeken mijn boeken top tien 2020 zullen halen.

Gelezen boeken 2020 deel 2: de vijfsterrenboeken

Trilogie : Hemel en hel ~ Het verdriet van de engelen ~ Het hart van de mens door Jón Kalman Stefánsson
*****

Prachtige ode aan IJsland, zijn winterse klimaat en natuur. Terwijl je aan het lezen bent, voel je de ijskoude wind door je lichaam gieren, strompel je mee over die besneeuwde hellingen, voel je het verlies van een bevroren vinger. En begrijp je heel goed waarom menselijk contact een basisvoorwaarde is om het IJslandse leven aan te kunnen. Het boek is tegelijk een ode aan taal, literatuur, boeken en gedichten. Geprinte woorden bieden troost en kennis tijdens de donkere wintermaanden, maar zijn ook gevaarlijk en kunnen zelfs doden. “Niets is zo zoet, behalve jij”. Ik denk dat ik die woorden herhaal als ik op mijn sterfbed lig, als ik ten minste nog lucide genoeg ben om me ze te herinneren. Perfecte combinatie van avonturenroman, vol filosofische overpeinzingen in een werkelijk prachtige poëtische taal. Aanrader in het kwadraat! Lang geleden dat ik nog eens zo diep in een verhaal zat.

Deze krijgt de titel van ‘Ontdekking‘ in mijn lijstje gelezen boeken 2020 deel 2.

Echo door Thomas Olde Heuvelt
*****

Heb dit 600 pagina’s tellende boek op amper drie dagen verslonden, ik kon gewoon niet stoppen. Lang geleden dat ik nog zoiets spannends én onvoorspelbaars heb gelezen. Weet je waarom dit boek magistraal goed is? Omdat je je vanaf pagina één midden in een supermysterieus verhaal bevindt dat je bij je nekvel grijpt en meesleurt. Je volgt trouwens graag, ademloos en in volle spanning, ook al wéét je dat alles wat verteld wordt onmogelijk is. Je neemt alles voor waar aan en net die geloofwaardigheid is de sterkte van dit horrorboek. De structuur is top, de hoofdstukken worden vanuit een wisselend perspectief geschreven en ook de taal en stijl vind ik sterk. Vooral in het eerste deel zijn de beschrijvingen van de bergtocht en de verschrikkelijke weersomstandigheden prachtig en volgt metafoor op metafoor. Ik lees nu Dolores Dolly Poppedijn, vanaf morgen Hex. Deze Stephen King-adept heeft er een fan bij.

Gelezen boeken 2020 deel 2: de viersterrenboeken

De schade beperken door Leen Raats
****

Van begin tot eind genoten van dit prachtige romandebuut. Toegegeven, ik ben een beetje bevooroordeeld. Ik heb Leen Raats leren kennen tijdens een copywritingklus – net als ik is ze freelance copywriter – en het klikte meteen tussen die fijne, extraverte dame en mezelf. Werkelijk alle zinnen weerspiegelen haar persoonlijkheid. ‘De schade beperken’ is het verhaal van de vriendschap tussen twee rebelse meisjes, een vriendschap die ongeveer alles, ook het ergste, overwint. Heel herkenbaar trouwens, je blijft iemand vergeven gewoon omdat het je vriendin is.

Mooi gestructureerd verhaal. In het begin bezoekt Wil haar vriendin Elke in de gevangenis. De rest van het boek zijn flashbacks, naar hun jeugd, het ontstaan en de evolutie van hun vriendschap, de reden waarom Elke in de gevangenis zit. Mooi verteld in een eenvoudige stijl. Alles doorspekt met leuke vriendengesprekken én muziek, en dat is een tweede reden waarom ik dit boek waardeer. Schrijven en muziek zijn ook mijn passies. Verder schrijven, Leen!

Lees meer in deze blog over Leen Raats.

Vloedlijn door Leen Raats
****

Wat een empathische schrijfster is Leen Raats toch. Of ze nu het verhaal vertelt van een bejaarde oma, twee spelende kinderen in het bos, of een zichzelf zoekende jonge psychologe. Je zit in het verhaal omdat de beschrijvingen van alle personages en gebeurtenissen getuigen van emmers mensenkennis. Je leest en zit constant te knikken. Elk verhaal is een stilistisch kleinood vol mooie, eenvoudige woorden. Ingetogen, melancholisch, weemoedig en toch hoopvol. Waarom je deze bundel moet lezen? Omwille van het verhaal ‘Corine’. Holocaustoverlevende Marie-Thérèse doet voor de allereerste keer haar verhaal in de school van haar achterkleindochter die tot op dat moment niets afweet van de vreselijke zaken die haar overgrootmoeder heeft meegemaakt. De tranen schieten je in de ogen en de krop in de keel krijg je er gratis bij. Wat een beresterk kortverhaal, met alles erop en eraan, in amper een paar pagina’s. Ik ben jaloers op dit schrijftalent.

Lees meer in deze blog over Leen Raats.

En ook de liefde door Drago Jančar
****

Ik heb een tijdje gewacht om dit verslagje te schrijven want ik had dat echt nodig. Even een misverstand uit de wereld helpen. ‘En ook de liefde’ is geen liefdesverhaal, wel een oorlogsroman. Het vertelt wat oorlog doet met mensen en dat is niet fraai. Het Sloveense liefdespaar Sonja en Valentin wordt uit elkaar gedreven door WOII. Twee derde van het boek gaat over de oorlog, over de strategische troepenbewegingen, verdedigings- en aanvalstactieken van het rebellenleger in het bos. Een beetje veel voor iemand die daar niet warm van loopt. Ondertussen weet iedereen hoe vreselijk de SS’ers zich hebben gedragen. Maar hier krijg je het beeld van een rebellenleider die even onmenselijk handelt. Wreedheid zie je overal waar mensen willen overleven of waar mensen macht hebben. Het is die boodschap die blijft hangen, veel meer dan het liefdesverhaal en lang nadat je het boek hebt dichtgeslagen. Sterk.

Contagious: How to Build Word of Mouth in the Digital Age door Jonah Berger
****

Onlangs werd ik als freelance copywriter ingeschakeld bij een virale campagne. Ik las dit boek omdat ik meer achtergrond wou over de redenen, principes en drijfveren waarom en wanneer mensen spontaan iets gaan delen met en vertellen aan anderen. Ik ben alvast een stuk wijzer over de achterliggende psychologie. De kernboodschap is de volgende: zorg dat je verhaal de verteller ervan sociaal aanzien oplevert. Koppel je boodschap aan een vaak herhaalde doordeweekse activiteit zodat veel mensen er regelmatig aan terugdenken. Bespeel de emoties van je publiek en maak van je verhaal een Trojaans paard met een verscholen boodschap erin. Nogal een boterham, niet? Jonah Berger slaagt er echter in alles in een verstaanbare, vlotte en zelfs meeslepende taal uit te leggen, met tal van alleszeggende voorbeelden. Aanrader! Ik ga de theorie in de praktijk brengen.

Na mijn specialisatie als copywriter SEO en het schrijven van SEO-blogs wordt storytelling mijn volgende dada. Ik volg momenteel een professionele cursus bij Editio – heb er ook al een opleiding bloggen gevolgd. Ik wil ook verhalen over Trojaanse paarden leren schrijven.

The Commitments door Roddy Doyle
****

Was ooit ferm onder de indruk van de film, haalde twee weken geleden nog eens de even fantastische cd uit de kast en besloot eindelijk het boek te lezen. Ik wist trouwens niet dat dit het debuut was van Roddy Doyle! Heb genoten van dit prachtige tijdsbeeld over de muziekscene in Dublin eind vorige eeuw. De manier hoe Doyle erin slaagt de muziek op papier te krijgen is fenomenaal. Alle songteksten staan in hoofdletters in een speciale lay-out, BEE BOP BA LOOOOOOOOOO BA, SHE’S MY BEEEEY BIIIIIIEEEE. Je zingt echt in gedachten én soms luidop mee met de kaskrakercovers die The Commitments en de vrouwelijke Commitmentettes brengen. De humoristische dialogen zijn zalig. Mijn tip? Mocht je dit willen lezen, lees dan de originele versie. De vertaling staat vol Nederlandse uitdrukkingen die we in Vlaanderen nooit gebruiken. Sfeervol gedol onder vrienden is dan ook zeer moeilijk te vertalen.

Een tijdelijk ongemak door Jhumpa Lahiri
****

Jhumpa Lahiri schrijft mooi, meelevend, empathisch en overtuigend. Je leeft echt mee met de personen van wie ze de dagelijkse activiteiten en dialogen tot in het kleinste detail beschrijft. Over elk verhaal hangt er een waas van melancholie en weemoed. Niemand is echt gelukkig, elk personage is in meer of mindere mate verdrietig en dat heeft te maken met grote en kleine verwachtingen die niet of slechts gedeeltelijk worden ingelost. Op het einde van elk verhaal neem je telkens met een brok in de keel afscheid van de hoofdpersonages. Dat deze bundel een verzameling korte verhalen is, is eigenlijk het enige negatieve. Een kortverhaal is zo om, hoe mooi het ook geschreven is. Ik kijk er echt naar uit nog eens een hele roman lang ondergedompeld te worden in die prachtige stijl van haar. Haar roman ‘Twee broers’ bewijst dat ze het wel degelijk kan.

De naamgenoot door Jhumpa Lahiri
****

Mooie debuutroman van Jhumpa Lahiri. Wie niet begrijpt hoe moeilijk het is voor immigranten – in dit geval Benghalen – en hun kinderen om te aarden in een nieuwe wereld en cultuur, moet dit boek even lezen. De eerste generatie moet alles achterlaten en een nieuw leven opbouwen in een vreemde wereld, terwijl ze wat en wie ze hebben verlaten voortdurend missen. Constant pogen ze die afstand te overbruggen via brieven, telefoons, jaarlijkse reizen… Het nieuwe leven raakt echter nooit helemaal vertrouwd en blijft uitheems. De kinderen daarentegen doen hun best zich van hun afkomst af te keren, geraken wel met de nieuwe wereld vertrouwd, maar nemen tegelijk afstand van de cultuur waarvan ze afstammen. Op die manier wordt het leven één moeilijke spreidstand, en toch doen ze het. Lahiri legt die tweeslachtigheid meesterlijk bloot in een vlot, empathisch en meeslepend verhaal. De reden voor de naam Gogol is trouwens een parel.

Ça raconte Sarah door Pauline Delabroy-Allard
****

Tragisch liefdesverhaal. Een gescheiden lerares met dochtertje ontmoet Sarah, een violiste met slangachtige ogen. De amour tussen hen is meteen fou. Leven met Sarah is vermoeiend, ze is wild, leeft volledig in het nu, wil alles en tegelijk het tegenovergestelde. In het eerste deel van het boek gaat het over de verpletterende aantrekkingskracht en allesverslindende passie tussen beiden. Alleen zij tweeën tellen nog. De opeenstapeling van korte staccato zinnen geeft die overweldigende liefde weer. Maar trop is trop en een breuk is onafwendbaar. In het tweede deel laat de lerares alles achter, zowel Sarah met borstkanker als haar dochter. Ze vertrekt naar Milaan en Triëst om op adem te komen. De stijl verandert op slag. Lange en triestige zinnen, waarin steeds dezelfde saaie observaties herhaald worden. Al het wilde is weg. Wat is beter? Sterven door te veel liefde of sterven omdat er geen liefde is? Indrukwekkend debuut.

Orgelman: Felix Nussbaum. Een schildersleven door Mark Schaevers
****

Beklemmend verhaal. Voor mij kan die verschrikkelijke periode van de holocaust niet genoeg in herinnering worden gebracht. De verhalen hoe het was om als Jood tijdens de naziperiode te (over)leven blijven me met verstomming slaan. Hoe is de joodse schilder Felix Nussbaum erin geslaagd in volle oorlogsperiode zo veel mooie, zelfs visionaire schilderijen te maken, vraag ik me af. Lang geleden trouwens dat ik nog zo’n mooi vormgegeven boek in handen heb gehad. De schilderijen die de teksten illustreren zijn prachtig weergegeven op dik papier. Je leest wat Schaevers erover vertelt en bekijkt ze tegelijk vol bewondering. Heb veel bijgeleerd over een voorheen voor mij onbekende schilder. Eén minpuntje: alles wordt vrij objectief verteld. De redenen waarom Mark Schaevers dit boek schreef kom je nergens te weten. Ik dacht regelmatig: “Had Jan Brokken dit geschreven, dan had ik me wellicht meer betrokken gevoeld”. Toch hulde voor dit knappe werk.

Hier vind je trouwens mijn blog over De Rechtvaardigen van Jan Brokken, aangrijpend relaas van de jodenvervolging.

Gelezen boeken 2020 deel 2: de driesterrenboeken

Het gewicht van de woorden door Pascal Mercier
***

Een boek over de schoonheid van taal. Een vertaler/uitgever hoort – verkeerdelijk zou later blijken – dat hij maar enkele weken meer te leven heeft. Totaal ondersteboven van het nieuws regelt hij alles, hij verkoopt zijn uitgeverij en leest er de brieven op na die hij ooit aan zijn overleden vrouw heeft geschreven op zoek naar zichzelf. Ondertussen gaat het leven verder, er is zijn zoon en dochter, de nieuwe mensen die hij ontmoet en oudere bekenden die weer in zijn leven komen. Elk woord is een ode aan de taal en dat maakt het verhaal interessant en lezenswaardig, toch tot ongeveer de helft van het boek.

Vanaf dan valt Mercier in herhaling. Zelfs de nieuwe brieven die hij schrijft aan zijn vrouw vertellen over zaken waarover hij het een paar pagina’s ervoor heeft gehad. Saaie bladvulling noem ik dat. Pas wanneer hij op het eind zelf een verhaal schrijft, wordt het weer beter.

Oorlogsdagboeken: 1914-1918. Een vrouw vertelt over haar Eerste Wereldoorlog door Virginie Loveling
***

Interessante leeservaring. Ik weet vrij veel over WOII, maar niet zo veel over WOI. Werd er toen niet vier jaar lang gevochten aan de IJzer? Nu weet ik, na het lezen van de dagboeknotities van Virginie Loveling, dat er ook veel gebeurde in het binnenland. Op gevaar van eigen leven – ze was toen al 80 – beschreef ze in het geheim en op bijna journalistieke wijze wat ze in Gent en omstreken zag gebeuren tussen 1914 en 1918. De verplichtingen en verboden, de inbeslagnames van voedsel en metalen. De armoedige omstandigheden, de honger, de grove winsten van sommige handelaars, de bombardementen, de executies… Maar ook de sympathie voor sommige Duitse soldaten, vaak beleefd en attent, die ook hun gezin hadden moeten achterlaten om in den vreemde te gaan vechten. Honderd jaar na datum leest het boek nog steeds vlot, hoewel onze taal verbazingwekkend veel is veranderd is qua spelling, woordenschat en stijl.

Meteen ook het oudste boek in dit overzicht van gelezen boeken 2020 deel 2.

The Enchantment of Lily Dahl door Siri Hustvedt
***

Je merkt dat dit Hustvedts eerste boek is. Niet slecht, maar echt goed kan je dit ook niet noemen. Ik dacht het verhaal te zullen lezen van een meisje dat volwassen wordt, een aantrekkelijke, iets oudere en spannende man ontmoet, daar een relatie mee aanknoopt en zo wat meer leert over het leven en de wereld. Dat gebeurt ook wel, maar nog meer dan dat krijg je een beschrijving van een leven in een klein Amerikaans stadje waar iedereen iedereen kent, inclusief de slechte kanten en duistere geheimen. Je leest over wat Lily’s jeugdvriend, iemand die ze niet alle vijf op een rij heeft, allemaal uitsteekt. Handelingen die soms heel moeilijk te volgen zijn, en ik begrijp eigenlijk graag wat ik lees… Het verhaal heeft heel wat losse eindjes en soms te gezochte twists en overtuigt daarom niet helemaal.

Herinneringen aan de toekomst door Siri Hustvedt
***

3,5 ster. Siri Hustvedt kijkt als oudere schrijfster terug naar haar tijd als 18-jarige, toen ze van het landelijke Minnesota naar het bruisende New York verhuisde op zoek naar inspiratie voor haar eerste roman. Het boek combineert drie verhalen, weergegeven in verschillende lettertypes. Er is het dramatische verhaal van buurvrouw Lucy – door Siri heimelijk opgetekend in een dagboek. Er is het eerste verhaal dat Siri zelf schrijft. En er is het terugkijken als oudere dame op de belevenissen van toen. Sommige stukken zijn sterk. Vooral het verhaal van Lucy en dat van de bijna-verkrachting hakken erop in. Een echt #metoo-verhaal. De passages over de heksenriten van het groepje mensen rond Lucy en de reflecties over het verleden bekoren me iets minder. Mooie illustraties getekend door een jongere Siri. Al bij al vrij intrigerend.

Hex door Thomas Olde Heuvelt
***

Had ik eerst dit boek gelezen, nog voor Echo, dan had ik het vier sterren gegeven. Nu houd ik het bij drie. Waarom? Omdat Echo zo veel beter is. Daar houdt de spanning je vast van de eerste tot de allerlaatste pagina. Hier bouwt de spanning zich op vanaf ongeveer de helft van het boek, maar nergens bereikt die het hoge niveau zoals in Echo. Stephen King noemt het verhaal volstrekt origineel. Mij deed het vooral denken aan The Village, een film over een geheime, in het midden van een bos verborgen, puriteinse gemeenschap waar even bizarre gebeurtenissen voorvallen en rare personages rondlopen. Is trouwens een van mijn lievelingsfilms. Filosofisch basisvraagje van het boek: als je zou kunnen kiezen, wie red je dan? Je eigen zoon, of het hele dorp? Het antwoord vind je in het boek.

Berlijnse trilogie: drie verhalen met Bernie Gunther in één bundel door Philip Kerr
***

Boeken een en twee spelen zich af in het Berlijn van voor WO II en focussen op de jodenhaat van de nazi’s. Beide zijn intelligent opgebouwd, mysterieus en adembenemend spannend. Alleen de geloofwaardigheid kan beter. Privédetective/politieagent Bernie Gunther haat het nazisme, de Gestapo en SS’ers, formuleert de ene cynische en beledigende oneliner na de andere en geraakt daar gewoon mee weg. SS’er antwoorden er steevast op met een opmerking als: “Zeg, het kan wel gaan, hé!” Het derde deel situeert zich in het Berlijn van na WOII en vertelt over de spionageperikelen van de mogendheden die op dat moment in Berlijn zitten, Fransen, Duitsers, Amerikanen, Russen. Ze hebben elk een deel van de stad in handen en staan elkaar naar het leven. De verschillende verhaallijnen zijn enorm ingewikkeld om te volgen. Ik meen dat het over schijndode nazi’s gaat met andermans gebit. Helaas, te gedetailleerd en vergezocht voor mij.

Oktober door Søren Sveistrup
***

Al vanaf het moment dat ik de vijfsterrenreview las in de Thrillergids van Vrij Nederland wou ik dit boek lezen. Een boek van de auteur van The Killing! Het eerste hoofdstuk hakt er echt op in. Lang geleden dat ik zoiets engs voor ogen kreeg. Ik had er ’s nachts in bed zelfs nachtmerries van! Wat volgt valt mee, is stilistisch oké en wordt vlot verteld. Maar zoals zo vaak in boeken van dit genre zie je – ik toch – de oplossing van de moorden al van ver aankomen. Ik kon heel veel zaken pagina’s op voorhand voorspellen. En de personages zijn weer zo vergelijkbaar, good cop versus bad cop, domme hoofdinspecteur en nog wat romantiek tussendoor. Ik heb het boek tot het einde gelezen omdat ik dat altijd doe. Ik vond het een gewone thriller, iets beter dan de rest misschien. Maar al bij al stereotiep en ongeloofwaardig. Vlot tussendoortje.

Val door Roderik Six
***

Vloed vond ik verschrikkelijk slecht, Val is gelukkig een stuk beter. Maar om dit meteen vijf sterren te geven zoals De Standaard dat deed, is te veel eer. Daarvoor rammelt het verhaal aan te veel kanten. Wat hebben die zieke hond en die militaire basis met alles te maken? Die verschijnen gewoon en verdwijnen dan weer. Wel positief? De prachtige stijl, originele metaforen en poëtische beelden. Hoe vaak ik niet zat te denken: hoe komt hij aan zo’n mooie beschrijvingen van zoiets banaals als een glas wijn vasthouden? Ik heb niets genoteerd tijdens het lezen, maar er zitten werkelijk prachtige vondsten in. Vooral de eerste pagina’s grepen me bij de keel. Ik las sublieme openingspagina’s die meteen de dreigende sfeer voelbaar maken. Het gaat wat bergaf naarmate het verhaal vordert, wellicht omdat de plot steeds onbegrijpelijker wordt, zeker het einde. Maar misschien ligt dat aan mij.

Gelezen boeken 2020 deel 2: de tweesterrenboeken

Dolores Dolly Poppedijn door Thomas Olde Heuvelt
**

Van dit boekje ben ik niet zo ondersteboven als ik was van ‘Echo’. In het geheel niet zelfs. Het vertelt het verhaal van een vrouw die helemaal doorslaat na de dood van haar baby Dolores. Maar dan ook helemaal. Zo erg, dat het elke geloofwaardigheid verliest. En is geloofwaardigheid niet de basis van een goed boek? Dat was trouwens net het sterke punt in ‘Echo’. Dat beschrijft de meest mysterieuze, onverklaarbare en bovennatuurlijke oerkrachten, en toch ga je mee, ook al wéét je dat het allemaal onmogelijk is! Positief aan dit boekje vind ik de rijmelarij in het proza, de mooie tekeningen en de originele gedichtjes ernaast. Het verhaal kon me echter niet bekoren. Ik kan me niet van de indruk ontdoen dat het indringender was geweest, mocht een vrouw het hebben geschreven. Mijn excuses voor deze seksistische opmerking. Ik ga toch nog eens ‘Hex’ proberen.

De wasbeer door Aleksandr Skorobogatov
**

Mooie cover, prachtige vlotte vertaling én ik heb een nieuw woord bijgeleerd: de wasbeer draagt een kepie met een kokarde van goud! In het begin is het verhaal aangenaam en leuk om te lezen, maar dat verandert vlug. Een grappige pointe of een leuke overdrijving is maar één keer leuk, een tweede keer lach je al wat minder hard en bij een derde keer is alle gein eraf. En dat is meteen het manco van dit boek. Er wordt zodanig veel herhaald dat alles gewoon vervelend wordt. Het boek had driekwart dunner kunnen zijn als al het overtollige zou worden geschrapt. Te is inderdaad nooit goed. Ik vraag me af welke hallucinogene wortels of champignons Aleksandr zat te eten bij het schrijven van dit veel te lang uitgemolken verhaal. Op dit vlak heeft het wel wat weg van de rariteiten in ‘Cocaïne’. ‘Portret van een onbekend meisje’ blijft mijn favoriet.

Ook geïnteresseerd in een vorige blog gewijd aan Aleksandr Skorobogatov?

Gelezen boeken 2020 deel 2: het ene éénsterrenboek

Leon & Juliette door Annejet van der Zijl
*

Niet onder de indruk, maar dat gebeurt vaak met een boekenweekgeschenk. ‘Heldere hemel’ van Tom Lanoye, over de crash van een onbemand Sovjet-Russisch gevechtsvliegtuig op een Belgisch dorp, is het enige goede dat ik me kan herinneren. Al de rest lijkt vlug bij elkaar geschreven. Dit zou een mooi verhaal kunnen zijn, maar is niet goed uitgewerkt. Nergens voel je je ook maar enigszins betrokken bij de hoofdpersonages, terwijl die toch een zwaar leven hebben geleid. Blanke Leon trouwt in Charleston in het geheim met zwarte Juliette, tegen alle heersende rassenwetten in. En dat terwijl Leon een heel succesrijke zakenman is die vertoeft in superconservatieve kringen die slavernij verheerlijken. Eerst zien ze het een na het andere kind sterven en later in Nederland kan Juliette moeilijk wennen aan het kille klimaat en heeft ze heimwee en hartzeer. Emoties genoeg, maar alles wordt zo feitelijk beschreven, bijna opgesomd. Kan zoveel beter.

Lees al mijn reviews op Goodreads.

© C’bon, copywriter in Gent

Ziezo, dat waren ze de gelezen boeken 2020 deel 2. (De gelezen boeken 2020 deel 3 is trouwens ook al beschikbaar!)