Boekenlijst 2 van 2021: 21 stuks waarvan 9 met 4 sterren!

Het is eind juni 2021, de vakantie komt eraan, en dat betekent uitzicht op nog meer leestijd! Hoog tijd dus voor het publiceren van mijn boekenlijst 2 van 2021.

Verwacht je aan een aantal supergoede literatuurtips. Het valt me op dat ik het voorbije kwartaal veel viersterrenboeken heb gelezen. Het helpt dus duidelijk als je rekening houdt met goede recensies en aanbevelingen van leesvrienden…

Alhoewel: er zitten ook een aantal boeken bij die uitmuntend goede kritieken krijgen en die ik slechts één ster toebedeel. Je leest mijn argumentatie maar even.

Zoals vanouds vind je in deze boekenlijst 2 van 2021 een scanbaar overzicht van cover, titel, aantal sterren dat het boek volgens mij verdient én een korte argumentatie van maximaal 150 woorden waarom ik dat aantal sterren heb toegekend.

O ja, wat betreft het vierdelige obese boek van Uwe Johnson, ‘Een jaar uit het leven van Gessine Cresspahl’. Ik ben gestopt bij het begin van boek 2. Mijn mening lees je ook hieronder, héél laag…

Hier komt die aan! Mijn boekenlijst 2 van 2021! Mijn gelezen boeken in april, mei en juni 2021. Deze copywriter uit Gent, een content bureau op haar eentje, wenst  je veel leesplezier!

Vijfsterrenboeken in mijn boekenlijst 2 van 2021

De vlecht door Laetitia Colombani
*****

En dan komt er zo’n boekje voorbij dat je duidelijk maakt waarom je een ander goed boek maar vier sterren geeft in plaats van vijf. Dit boek overrompelde me werkelijk tijdens het lezen en liet me na afloop verweesd achter. Het gaat over het leven en de strijd van drie sterke vrouwen in verschillende delen van de wereld. Alle drie getuigen ze van moed, kracht, vastberadenheid en intelligentie, een onverwoestbare cocktail die alleen maar succesvol kan zijn. Het mooie verhaal lees je maar zelf. Ik kan alleen kwijt dat ik onder de indruk ben van de eenvoudige, maar overtuigende schrijfstijl.

De korte hoofstukken, telkens afwisselend aan een van de vrouwen gewijd, lezen als een trein. De bijna banale zinnetjes die elk hoofdstuk afsluiten doen je verlangen naar meer zodat je dit boek in één ruk uitleest. Veel wordt aan je eigen verbeelding overgelaten, en ook dat is een meerwaarde.

En toen begon de zee te zingen door Nele Baplu
*****

Lees deze roman! Of noem ik het een sprookje? Een mama die al een baby aan wiegendood is kwijtgeraakt, gaat elke dag verteerd door schuldgevoelens aan het ziekenbed van haar tweede zoon zitten. Ook deze jongen die al twee jaar in coma ligt na een fietsongeval heeft ze niet kunnen redden. Ze leest hem een prachtig mythisch verhaal voor – gevonden in een boekenkastje – over een achtergelaten Welsche jongen en de zee die geeft, neemt en zingt. Op het einde van het boek staan de woorden ‘Bel me’. Het telefoontje levert een onverwachte en zelfs spannende wending op. ‘Het verhaal en de bestemmeling vinden elkaar vanzelf wel’, het is een boodschap die kan tellen. Rake karakterisering, niet alleen van de personages en hun verdriet, maar ook van wat kunst met je doet. De variatie, ook in vertelperspectief, biedt een tegengif voor een teveel aan verdriet, heerlijke bespiegelingen, eenvoudige beeldende taal. Aanrader.

Deze keer slechts twee vijfsterrenboeken in mijn boekenlijst 2 van 2021.

Viersterrenboeken in mijn boekenlijst 2 van 2021

Condities door Thomas Heerma van Voss
****

Condities is de ge(s)laagde roman van auteur van Voss over schrijver Vincent Pek die een roman schrijft over schrijver Hector. Alle drie lijden ze aan de ziekte van Crohn. In het eerste deel verweeft Pek verhalen uit het verleden – hoe hij zijn ziekte kreeg en zijn eerste grote liefde verloor – met verhalen uit het heden, zijn relatie met Femke en het schrijven van De diagnose. Eerst in de derde, vervolgens in de eerste persoon op aanraden van zijn uitgever die het boek al hoog ziet scoren in de bestsellerslijsten, “hoe pijnlijker en persoonlijker hoe beter”. Het eerste deel kabbelt voort, snelheid komt er pas in het tweede deel als zijn roman is uitgegeven. Pek wordt de publieke speelbal in de pers, op sociale media neergesabeld als narcistische aandachtstrekker en hij stuikt letterlijk in mekaar. Vooral het laatste deel vind ik overweldigend goed. Knap hoe taboedoorbrekend hij de ziekte beschrijft!

Ongeduld door Stefan Zweig
****

Boek met ongeduld uitgelezen, want ik wou zo vlug mogelijk weten hoe het allemaal afliep. Geschreven in die typisch herkenbare literaire stijl van begin 20ste eeuw. Beetje barok met lange, wijdlopende zinnen. Deed me af en toe denken aan de Toverberg van Thomas Mann. Die verheven en intellectuele manier van argumenteren, communiceren en met elkaar omgaan. Ik haal er één zin uit als typisch voorbeeld: “Deemoedig, als een groot geschenk, ontvangen haar lippen de mijne”. Dat wordt nu toch niet meer gezegd en geschreven! Door het lezen van zo’n ouder boek merk je hoe de literaire stijl is veranderd. Dat geldt trouwens ook voor de gevoeligheid voor bepaalde onderwerpen. Vaak dacht ik: hoe overdreven iedereen reageert! Maar dat neemt niet weg dat ik geïntrigeerd ben blijven lezen.

In het begin was het een beetje wennen, maar heel vlug zat ik op de mallemolen van de gebeurtenissen.

Mooi tijdsbeeld. Aanrader.

Wie zint op wraak door Bo Svernström
****

Ik geef het graag toe. Af en toe een thriller lezen is een van mijn guilty pleasures. De zaterdagavonddetectiveseries op Canvas doen me altijd een plezier. Over bloedige moordscènes lezen en mijn eigen fantasie doen werken, bekoort me evenzeer. Dit boek wil ik al lezen sinds ik de viersterrenreview in de Thrillergids van Vrij Nederland las. Dat aantal sterren is trouwens correct, want dit is een subliem opgebouwde thriller.

Het eerste deel wordt beschreven vanuit het gezichtspunt van de politie die de gruwelijke martelmoorden ontdekt en onderzoekt. In het tweede deel lees je het verhaal van de dader zelf, en hoe die tot de moorden is gekomen. Vlot geschreven spannende intrige, interessante opbouw, diep uitgewerkte karakters. Alleen het einde doet me fronsen, zoals bij veel thrillers. Ik denk dat ik ofwel een detail gemist heb, of het detail gewoon niet ter sprake is gekomen. En dat wringt een beetje.

Maar toch, goede thriller.

Op de hoogte door Christophe Van Gerrewey
****

Dit is uiteraard ook een manier om de gevoelens over een relatiebreuk van je af te schrijven. Een soort briefroman schrijven gericht aan een zekere ‘je’, waarin je de vrouwelijke ex-geliefde en de voorbije relatie van begin tot eind analyseert. Je spreekt dus de ex-geliefde aan en zet al haar negatieve kanten uiteen, zoals je je die herinnert. Tot een paar pagina’s voor het einde de ex-geliefde de pen overneemt – je wordt ik – en serieus weerwoord geeft. In enkele pagina’s laat ze geen spaander heel van wat de man in de eerste 170 pagina’s vertelde. Vreemd, en tegelijk toch zo normaal, dat twee ex-geliefden hun relatie zo verschillend hebben ervaren. Vlot lezend boek met lange meanderende zinnen. Ik zat de hele tijd te denken dat mijn Yoast-leesbaarheidssoftware een bloedrode bol zou vertonen als ik zo’n ingewikkelde zinnen zou produceren. Maar goede literatuur laat zich geen zinlengtes voorschrijven.

Heel overtuigend debuut. Alvast het beste debuut in mijn boekenlijst 2 van 2021.

Klara en de zon door Kazuo Ishiguro
****

Ik vind dit een goed boek. En weet je waarom? Omdat ik enorm meeleefde met die Kunstmatige Vriendin die Klara is. Als Klara na bewezen diensten – en die zijn niet van de minste – uiteindelijk op het stort terechtkomt, kan je niet anders dan medelijden hebben en dat enorm onrechtvaardig vinden. Graag gelezen, dit dystopische verhaal over een genetisch gemanipuleerde omgeving waar enkel kennis telt, en rijke intelligente mensen worden ‘opgetild’ met slechts één doel, te scoren in het leven. De sociale interacties leren ze dan maar met een robot aan hun zijde. Klara blijkt een prachtexemplaar want in staat tot veel empathie. Het proces hoe ze alles opmerkzaam observeert – haar blik verdeeld in wiskundige vlakken – en vervolgens toepast wordt soms kinderlijk omschreven, maar dat past bij een leerproces. Zal ze er uiteindelijk in slagen een menselijk wezen te worden, met een echte ziel?

Opmerkelijk verhaal verteld in een rustig tempo.

Meester Mitraillette door Jan Vantoortelboom
****

Ik heb een uitmuntende Vlaamse schrijver leren kennen, Jan Vantoortelboom is zijn naam. Dit prachtige verhaal is geschreven in een uiterst mooie stijl. Alles wat Vantoortelboom met mededogen beschrijft zie je voor je ogen gebeuren. Waarschuwing: het verhaal trekt je zodanig mee dat je het moeilijk uit handen kunt leggen. Zorg dus dat je voldoende leestijd hebt! Al van de eerste pagina weet je dat de hoofdpersoon zal worden gefusilleerd, de reden waarom wordt gaandeweg duidelijk. Je krijgt het verhaal voorgeschoteld van een ongelovige beginnende leerkracht in het katholieke West-Vlaamse Elverdinge begin deze eeuw. Zijn afkeer van god en diens vertegenwoordigers op aarde is zeer herkenbaar. Je leest over zijn belevenissen met de boerse leerlingen in de klas en over die ene leerling-uitschieter. Mooi afgewisseld met verhalen uit zijn jeugd over zijn ouders en veel te vroeg gestorven broertje.

‘Typisch Vlaams’ is in dit geval meer dan een compliment.

De vergelding. Een dorp in tijden van oorlog door Jan Brokken
****

Hij doet het weer! Een boek schrijven over de oorlogsjaren in zijn geboortedorp Rhoon, een onooglijk dorpje in Zuid-Nederland mét een dijk, gebaseerd op 4.000 pagina’s bronnenmateriaal, oorlogsdossiers, getuigenverklaringen…. En dat op zo’n meeslepende manier dat je gewoon blijft lezen, ook al moet je die eerste pagina’s boordevol verschillende personages door. Maar dan opent zich de schoonheid van een reconstructie van een oorlogsverleden dat nooit echt is opgehelderd.

Het prachtige aan dit boek, hoe vreemd het ook moge klinken? Dat je ook op het eind niet weet wie de elektriciteitsdraad heeft doorgesneden, de sabotagedaad die heeft geleid tot de executie van zeven mannen. Maar je kan zelf detective spelen. In het midden van het boek denk je: “Ja, dat is hem!”. Een paar pagina’s verder denk je: “Neen, dit is hem!” Om op het eind weer een andere mening te hebben. Wat me toch weer verbaasde? Veel Nederlanders bleken Duitsgezind…

Ook geïnteresseerd in mijn blog over De Rechtvaardigen van Jan Brokken?

Testament door Nina Wähä
****

Een ouderpaar in Finland heeft veertien kinderen, waarvan twaalf nog in leven. Ze trouwen uit liefde, maar die verdwijnt nadat de eerste twee kinderen sterven. Het lijkt wel alsof de twaalf andere kinderen worden gemaakt om die eerste twee te compenseren. Elk van hen heeft zijn eigen karakter, is anders, afwijkend, zelfs eigenaardig en raar. Als ouder hoor je de omstandigheden te creëren waarin je kinderen ongestoord door het leven gaan om uiteindelijk een betere versie te worden van jezelf. De vraag is: lukt dat wel? Wat doet opvoeding en wat doen de genen? Nature versus nurture, ik vind dat een heel interessant onderwerp en hou ervan daarover te lezen in romanvorm. In het midden van het boek wordt een schandalig geheim naar boven gebracht, maar dan volgt er nog een aantal intriges…

Vlot lezend, mooie stijl, puik opgebouwde structuur met hoofdstukken rond verschillende kinderen, en goed uitgebouwde karakters.

Shuggie Bain door Douglas Stuart
****

Een vader hebben die drinkt, het is wat. Een moeder hebben die drinkt, dat is pure hel. Autobiografisch verhaal van een zoon die beschrijft hoe hij met zus en broer opgroeit bij een alcoholische moeder die hij graag blijft zien, wat er ook gebeurt. Die onvoorwaardelijke liefde zorgt ervoor dat hij de verschrikkelijkste acties goed praat. Jarenlang schenkt hij zijn moeder zijn volle liefde en aandacht, tot hij inziet dat hij niet kan vermijden dat ze zich dood zuipt.

Voor wie het (on)geluk heeft alcoholisten in de buurt te hebben terwijl ze opgroeien is veel in het boek zo herkenbaar, bijvoorbeeld dat de moeder de schuld altijd bij anderen legt. Die herkenbaarheid gaf me letterlijk koude rillingen. Ik heb de roman vrijwel in één ruk uitgelezen, hoe heftig en rauw het verhaal ook is, vaak meelevend, maar even vaak hoofdschuddend. Het beeld dat je krijgt van marginale Schotse volksbuurten is niet fraai.

Drie-en-een-halfsterrenboek in mijn boekenlijst 2 van 2021

Crossroads door Walter van den Broeck
***1/2

Een boek van Walter Van den Broeck lezen is altijd een beetje thuiskomen. Die typisch humoristische schrijfstijl van hem is zo herkenbaar. Ook het onderwerp is vaak hetzelfde. In dit geval is het zijn geboorteplaats Olen. Je krijgt een nostalgische en genietbare terugblik op bijna een eeuw, samengevat aan de hand van de levens van een aantal kleurrijke personages uit het “lamme dorpje”.

Twee zaken springen er voor mij bovenuit. Eén, dat hij de mensheid nog eens doet herinneren aan die andere bekende maar veel te vroeg gestorven Olenaar, Marc Mijlemans. De Humo-journalist die helaas niet de tijd heeft gehad om het meesterwerk te schrijven dat sowieso in hem zat, én het onderwerp van mijn thesis. Ik schrijf er ooit nog een blog over. Ten tweede is er het citaat over de geëvolueerde cité. “Men gaat niet langer naar buiten om te zien of het er nog is. Men vergewist zich ervan door binnen naar schermen te kijken om te zien of het er nog is”.

Driesterrenboeken in mijn boekenlijst 2 van 2021

De greppel door Herman Koch
***

Ik lees deze auteur wel graag, hoewel ik dit boek iets minder vind dan zijn andere. De burgemeester van Amsterdam ziet hoe zijn vrouw op een receptie staat te lachen met een wethouder. Dat is al genoeg om zijn vrouw te verdenken van alle mogelijke ontrouw ter wereld. Grappig om te lezen wat die man zich allemaal in het hoofd haalt! Hun hele gezamenlijke leven passeert de revue, inclusief ontmoeting, eerste reis, dochter…. Antwoordde zijn vrouw een paar maanden geleden niet raar op een vraag? En hoe zat het met dat telefoontje van die vriendin ‘die hij toch niet kent’. Zeer herkenbare gedachten van een al wat oudere man die vreest bedrogen te worden. Ook het verhaal van zijn ouders die waardig uit het leven willen stappen en de verwikkelingen daarrond vind ik de moeite waard. Maar er zijn ook veel onnodige uitweidingen met losse eindjes, inclusief gekanker op windmolens.

Zondagskind door Judith Visser
***

Dit boek toont hoe mensen met autisme denken en tegen de wereld aankijken en is een aanrader voor al wie met hen in aanraking komt. Ik speel het boek alvast door aan een jonge opvoedster die ik ken. We volgen Jasmijn van haar vierde tot haar twintigste in allerlei ingewikkelde opgroeisituaties. De overgang van kleuter-, over basis- naar middelbare school, een veranderend puberlichaam, de eerste verliefdheid. Maar ook de migraineaanvallen door te veel stress, de rare interesses die ze verborgen houdt voor haar klasgenoten, de momenten waarop ze geacht wordt iets te zeggen maar dat écht niet kan. Judith Visser beschrijft levendig wat er allemaal door het hoofd van Jasmijn heen gaat. Je snapt goed waarom ze doet wat ze doet, ook al is haar gedrag vreemd. Haar fantasieën over ‘normale Jasmijn’ – zoals ze zou moeten zijn – vind ik wel knap.

Soms iets te sentimenteel, maar leest wel supervlot. Schrijfprestatie van formaat.

Anna door Dezső Kosztolányi
***

In dit boek wordt neutraal, bijna afstandelijk verteld hoe het leven van een dienstmeid eruit zag in het begin van de twintigste eeuw in Hongarije. Kommer en kwel, werken van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat, zonder ooit maar één schouderklopje te krijgen. Wel veel gezaag, wantrouwen en achterdocht van de bazin. Om de twee weken enkele uurtjes vrijaf om te gaan wandelen. Hoeveel beter hebben we het nu? Kan tellen als 1 mei-boodschap (ik beëindigde het boek toevallig op deze datum). Goed tijdsbeeld door een schrijver die zich volgens mij het lot van de onderklasse aantrok.

Waar ik het moeilijk mee heb is dat er weinig aandacht aan de psychologie wordt besteed. Hoe komt Anna er in godsnaam bij om te doen wat ze doet? Ze gaat slaafs door het leven, doet wat anderen haar opdragen, zegt na wat anderen zeggen. Dienstmeid zonder stem die op die ene daad na niets van een eigen wil toont.

In de tuin van het beest door Leïla Slimani
***

In een eenvoudige taal geschreven debuutroman die als een mokerslag binnenkomt. Daarmee lijkt het wel wat op ‘Een zachte hand’, Slimani’s tweede roman die je een vergelijkbare opdoffer geeft. Adèle is gehuwd en heeft een zoontje. Daarnaast houdt ze er een geheim leven op na als nymfomane. Seks is voor haar een en al verslaving, ze heeft seks waar en met wie ze maar kan. Gevoelens komen er niet aan te pas, alleen de daad telt. De beschrijvingen gaven me een onbehaaglijk gevoel. Uiteraard komt haar man het te weten en dan gaan de huwelijkspoppen aan het dansen. Adèle moet een keuze maken en schikt zich in een saai gezinsleven op het platteland.

Vrolijke lectuur is dit niet, want op het einde van het boek lees je dat Adèle opnieuw begint zodra ze de kans krijgt. Verslavingen zijn moeilijk te controleren, niet? Geldt dus ook voor een seksverslaving.

Tweesterrenboeken in mijn boekenlijst 2 van 2021

Moord op de moestuin door Nicolien Mizee
**

Ik voel me dubbel bedrogen. Ik dacht dat dit een ecologische thriller zou zijn omwille van de titel, maar dat bleek niet het geval. Vervolgens dacht ik een spannende thriller te gaan lezen, want dit boek kreeg in de VN Thrillergids toch veel sterren. Weer mis poes. Dit is geen thriller. Dit is Midsummer Murders – ook al niet mijn favoriete serie – in boekvorm. Lang geleden dat ik nog zoiets banaals heb gelezen. De hoofdpersoon is een romanschrijfster die vaak een instructie aan haar cursisten creatief schrijven herhaalt. En ik dacht, is Mizee weer zo iemand die een cursus creatief schrijven heeft gevolgd en denkt: “Nu ga ik ervoor!”? Mag voor mijn part, maar dat de VN Thrillergids dit boek zo hoog boven zijn waarde schat en daarmee veel lezers het verkeerde boek doet kopen, dat vind ik pas erg.

Twee sterren voor de humor.

Berichten van het Blauwe Huis door Hella S. Haasse
**

Dit is het eerste boek van Hella S. Haasse dat me niet kan bekoren. Aanvankelijk had ik moeite me aan te passen aan haar klassieke, maar toch vlotte schrijfstijl. Je merkt duidelijk dat er anders geschreven wordt vandaag. Maar het is vooral het verhaal dat me niet kon boeien. Het basisverhaal rond twee zussen die terugkeren naar het ouderlijk huis in Nederland wordt aangevuld met ontzettend veel zijpersonages en subplots. Op een bepaald moment dacht ik verzeild te zijn geraakt in een scenario van Desperate Housewives. Het ging zelfs zo ver dat ik in gedachten de Desperate-acteurs de dialogen hoorde en zag uitspreken. Zoiets verwacht je toch niet van een boek van Hella S. Haasse!

Enfin, het blijft een dijk van een schrijfster en haar boeken die ik nog op het schap heb staan, lees ik sowieso ook uit. Maar ik wacht er nog even mee.

Eensterrenboeken in mijn boekenlijst 2 van 2021

Melkboer door Anna Burns
*

Fascinerend en tegelijk onleesbaar boek. Van de eerste 50 pagina’s was ik echt onder de indruk. Zo’n originele en krachtige manier van schrijven was ik in geen tijden tegengekomen. Makkelijk lezen was het niet en concentratie bleek broodnodig, maar ik was toch aan het genieten! Tot plots alle magie verdween en er enkel verveling en irritatie overbleef. Ik dacht voortdurend aan mijn buurvrouw die, als je haar niet onderbreekt, uren praat over de meest uiteenlopende dingen, elke zin doet beginnen met “En” én bovendien constant in herhaling valt… . Idem voor Anna Burns. Ze lijkt elk woord dat in haar hoofd opkwam te hebben opgeschreven en geanalyseerd. Het gevolg? Lange zinnen met duizenden komma’s, vol abstracte gedachten en samengestelde woorden à la benedenpeilmensen, derdezus, soortvanverkering, misschienzijnmeisje…. Voor mij is lezen een leuke hobby. Dit boek is echter pure marteling.

Ik vraag me af: “Aan welke drugs zat de Booker-jury?”

De schaakspeelster door Bertina Henrichs
*

Hoofdschuddend zitten lezen. Niet zozeer om het povere verhaal – Griekse poetsdame leert schaken tegen de zin van de omgeving in – maar vooral om de stijl. Dit boek is gewoon slecht geschreven en bestaat uit lelijke metaforen die er dubbel en dik bovenop liggen. Ik hoor het Bertina Henrichs zo denken: “Ik moet er een aantal metaforen instoppen want een literair boek heeft die toch nodig… Het kan geen kwaad dat ze vergezocht zijn.” Ook de psychologie van de personages is tenenkrullend slecht uitgewerkt. Pluspunt? Ik weet nu eindelijk dat gambiet een openingszet is in een schaakspel, werd eraan herinnerd dat Griekenland en ouzo drinken synoniemen zijn én dat het hoog tijd wordt dat ik nog eens Grieks eiland bezoek, met betere boeken in de bagage.

Waar is de tijd dat een uitgave van De Geus garant stond voor kwaliteit?

Een jaar uit het leven van Gesine Cresspahl door Uwe Johnson
*

Ik was van plan het lezen van de vier delen in dit vuistdikke boek te verspreiden over een jaar, elk kwartaal een deel. Maar bij het begin van deel twee stop ik ermee, ik heb een kast vol boeken die ik nog moet lezen. Waarom zou ik dan een boek van 1600 pagina’s lezen dat me echt niet ligt?

Deel 1 vond ik verschrikkelijk. Het verhaal springt onaangekondigd van hot naar her, van het moderne New York waar Gesine met haar dochter woont, naar het Duitsland van voor de oorlog waar je het verhaal van haar voorouders leest. Interessante opzet natuurlijk ware het niet dat ik het onleesbaar vind. Alles wordt te gedetailleerd beschreven – één voorbeeld: een ritje in de metro duurt vijf pagina’s lang en je komt te weten hoe vrijwel elke individuele muurtegel eruitziet. Herkenbaar voor inwoners van New York, maar ik heb daar geen boodschap aan. Ik houd die overladen stijl geen 1600 bladzijden lang vol.

Gisteren ben ik begonnen aan deel 2 en meteen was er dat stemmetje in mijn hoofd dat zei: “Neen, neen, neen, niet weer meer van hetzelfde”. Ik stop er dus mee. Misschien heeft het te maken met het feit dat ik het boek op e-reader lees. Ik heb al gemerkt dat je dan moeilijker in het verhaal komt. Maar toch, op naar ander en beter. Aanbod genoeg.

Trap ik hiermee alweer op literaire tenen?

Je hebt het het einde gehaald!

Alle 21 boeken in mijn boekenlijst 2 van 2021. En nu de komende zomermaanden nog meer prachtige boeken lezen. Ik ga niet op vakantie dit jaar, ik houd het bij een literaire ontdekkingsreis. Lekker goedkoop en even aangenaam.

Dit was trouwens mijn boekenlijst 1 van 2021.

Boekenlijst 3 van 2021 en boekenlijst 4 van 2021 zijn ondertussen ook al gepubliceerd!

En met deze positieve noot sluit ik dit literair overzichtslijstje weer af. Tot de volgende!

Trouwens zin om een copywriter in te huren? Of een blogger in te huren? Eén adres: C’bon!

(c) C’bon, freelance copywriter